Νέα κόντρα ξέσπασε μεταξύ του ΣΥΝ και του Περικλή Κοροβέση με αφορμή τις δηλώσεις του πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ περί πολιτικών ευθυνών των Φ. Κουβέλη και Γ. Δραγασάκη για την υπόθεση της Siemens την περίοδο της Οικουμενικής Κυβέρνησης. Η Κουμουνδούρου εκλαμβάνει τις δηλώσεις αυτές ως σχέδιο διάσπασης, εκδίδοντας σκληρή ανακοίνωση κατά του Π. Κοροβέση.
Μιλώντας στο Κανάλι 1 του Πειραιά και ερωτηθείς για τις ευθύνες της αριστεράς για τον σκάνδαλο της Siemens, ο Π. Κοροβέσης απάντησε ότι “έχουμε το επίσημο στοιχείο, την υπογραφή του Μητσοτάκη- Παπανδρέου- Φλωράκη. Αυτοί κάτι παραπάνω ξέρουν από εμάς, εννοώ ο ενιαίος τότε Συνασπισμός. Ο κ. Δραγασάκης και ο κ. Κουβέλης ήταν τότε στην κυβέρνηση. Δεν πρέπει κάτι να μας πουν έστω να υπερασπιστούν τη θέση τους. Αν ήμασταν στην Αμερική και γινόταν μία δίκη σκανδάλων θα καθόντουσαν και αυτοί στο σκαμνί και ας είχα μία θριαμβευτική αθωωτική απόφαση. Αλλά η πολιτική ευθύνη είναι υπαρκτή”.
Μάλιστα κάλεσε τους κ.κ. Κουβέλη και Δραγασάκη να μιλήσουν, εγκαλώντας τους ότι έχουν δείξει ενοχική στάση.“Απολογήθηκαν και είπαν ότι εμείς δεν κάναμε τίποτα. Δεν είπαν ότι εμείς μετείχαμε στην κυβέρνηση πήραμε αυτά τα μέτρα και να βγουν επιθετικά, ώστε να δείξουν ποια ήταν η θέση τους”, δήλωσε ο κ. Κοροβέσης.
Από την πλευρά της Κουμουνδούρου αντέδρασε οργισμένα, λέγοντας ότι “τρεις μέρες πριν από την έναρξη του Συνεδρίου του ΣΥΝ, ο κ. Κοροβέσης μας έκανε γνωστή, για ακόμα μια φορά, τη βαθιά του επιθυμία να διασπαστεί ο ΣΥΝ”. “Στην προσπάθειά του αυτή, ξαναθυμήθηκε τα όσα συκοφαντικά είχε υποστηρίξει στον ίδιο σταθμό πριν από ένα χρόνο. Ξαναζεσταμένο φαγητό. Άλλωστε, ο ΣΥΝ και η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ είχαν δώσει από τότε την πρέπουσα απάντηση”, σχολίασε το γραφείο τύπου του κόμματος, υπογραμμίζοντας χαρακτηριστικά ότι “το τι επιδιώκει ο κ. Κοροβέσης και σε ποιο σχέδιο εντάσσεται, είναι πλέον φανερό. Αποσκοπεί στην υπονόμευση της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΝ έχει κάνει ξεκάθαρο πως δεν θα πάψει να αγωνίζεται για την ενότητα της αριστεράς, παραγνωρίζοντας τις διχαστικές και προκλητικές φωνές”. Στην ίδια συνέντευξη στο δημοτικό ραδιόφωνο του Πειραιά, ο Π. Κοροβέσης επέκρινε την Ανανεωτική Πτέρυγα και ιδιαίτερα τον Φ. Κουβέλη, σημειώνοντας ότι “είναι ένας έμπειρος πολιτικός και η τακτική του ήταν να διαβρώνει την Αριστερή πλειοψηφία του ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ”. Επιπλέον δήλωσε ότι “δεν είμαι κατά της δημιουργίας ενός κόμματος από τον κ. Κουβέλη”.
Daily Archives: 1 Ιουνίου, 2010
Νέα κόντρα ΣΥΝ – Κοροβέση για τη Siemens. Για σχέδιο διάσπασης μιλά η Κουμουνδούρου
Ο μίτος του Μαντέλη [ή Η απομυθοποίηση της ατιμωρησίας της πολιτικής διαφθοράς]
- Tου Νικου Κωνστανταρα, Η Καθημερινή, 30/05/2010
Η ομολογία του Τάσου Μαντέλη ότι χρηματίστηκε από τη Siemens ενώ ήταν υπουργός ερμηνεύτηκε από πολλούς ως ένδειξη κυνισμού. Ενώ εδώ και χρόνια όλοι λέγαμε ότι «οι πολιτικοί τα παίρνουν» και μέναμε ήσυχοι μέσα στις γενικεύσεις μας και την έλλειψη στοιχείων, μόλις βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την πιο τρανταχτή απόδειξη ταραχθήκαμε. Σαν να μην το περίμενε κανείς – ούτε οι πολιτικοί φίλοι και αντίπαλοι του πρώην υπουργού ούτε οι δημοσιογράφοι. Αν η ομολογία ήταν προϊόν αναισθησίας ή απελπισίας, μόνον ο Τάσος Μαντέλης ξέρει· η κοινωνία μας, όμως, οφείλει να τον ευγνωμονεί. Είναι η πρώτη φορά που πολιτικός μας ομολογεί ότι πήρε λεφτά για τον εαυτό του και όχι για την ενίσχυση του κόμματός του, χωρίς να προσποιείται ότι δεν γνωρίζει πώς βρέθηκαν στην κατοχή του. Οπότε, ήταν η ωμότητα της ομολογίας που σόκαρε τους άλλους πολιτικούς ή ο φόβος ότι το πέπλο της ευεργετικής ασάφειας διερράγη και σύντομα θα γινόταν γνωστό ότι ο Μαντέλης δεν είναι εξαίρεση;
Στο εκρηκτικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί από το πρόγραμμα λιτότητας και από τις μεταρρυθμίσεις, είναι πιθανό να αρχίσει μια μεθοδική, επίπονη και αποτελεσματική διερεύνηση των περιουσιών πολλών άλλων πολιτικών. Με λίγη αποφασιστικότητα των πολιτικών και των δικαστών, είναι πιθανό να αποκαλυφθούν πολλά κάτω από την πέτρα που σήκωσε ο Μαντέλης. Είναι θέμα χρόνου: σύντομα η πίεση για κάθαρση του πολιτικού συστήματος θα γίνει αφόρητη. Οι πολιτικοί θα αναγκαστούν να αναλάβουν στα σοβαρά την προσπάθεια να περισώσουν κάποια αξιοπιστία και αυτό δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε νέες αποκαλύψεις χρηματισμού. Αν οι πολιτικοί δεν πείσουν τον λαό ότι άλλαξαν τα πάντα, τότε τα γεγονότα θα τους ξεπεράσουν – και είναι απρόβλεπτο τι θα τους αντικαταστήσει. Η κρίση είναι ο καταλύτης· τίποτα δεν θα είναι όπως πριν.
Ο Μαντέλης θα μείνει στην ιστορία επειδή το όνομά του συνδέεται με την απομυθοποίηση της ατιμωρησίας της πολιτικής διαφθοράς. Χρόνια τώρα είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε την πολιτική και τη δικαστική εξουσία (με τη σύμπραξη του Τύπου) να μεθοδεύουν τη μη αποκάλυψη κάθε σκανδάλου – ασχέτως ποιο κόμμα ήταν στην εξουσία. Τώρα μπορούμε να ελπίζουμε ότι κάποιοι κλέφτες θα αποκαλυφθούν και θα πληρώσουν το τίμημα, και άλλοι θα φοβούνται πλέον να εκμεταλλευθούν τη θέση τους.
Πέρα, όμως, από την έκπληξη που προκάλεσε η ομολογία του, η περίπτωση Μαντέλη μάς αναστατώνει και σε άλλα επίπεδα: μας φέρνει αντιμέτωπους με τη φύση της κοινωνίας και της πολιτικής μας. Η αντίδραση του Κώστα Σημίτη είναι ενδεικτική. Δεν είναι μόνο ότι ο πρώην πρωθυπουργός καλείται να δώσει εξηγήσεις για τον πρώην έμπιστό του, επιπλέον αντιμετωπίζει και την απαξίωση όλων των επιτευγμάτων της οκτάχρονης διακυβέρνησής του. Αφού δεν μπόρεσε να ξεριζώσει τη διαφθορά ούτε από την κοινωνία ούτε από τους στενότερους συνεργάτες του, η υστεροφημία του υπέστη καίριο πλήγμα. Εως προχθές θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι τα επιτεύγματα της διακυβέρνησης Σημίτη υπερτερούσαν των αδυναμιών και συμβιβασμών της. Τώρα βλέπουμε ότι η διαφθορά είναι δηλητήριο που δεν ξεθυμαίνει ποτέ· αργά ή γρήγορα θα φτάσει στην καρδιά του οργανισμού. Και εδώ γεννάται το ερώτημα: το δηλητήριο είναι η εξαίρεση ή η ουσία του πολιτικού μας συστήματος;
Οπως επιχειρηματολογούσε ο Μαντέλης στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής, τα χρήματα ήταν «χορηγία» για εκλογική εκστρατεία στην πολυδάπανη περιφέρεια της Β΄ Αθηνών. Μιλώντας σε πρώην συναδέλφους, ο Μαντέλης δεν χρειαζόταν να εξηγήσει ότι το κόστος μιας εκλογικής εκστρατείας δεν καλύπτεται από τη βουλευτική αποζημίωση. Υπαινίχθηκε, δηλαδή, ότι η διαφθορά είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτικού μας συστήματος. Το επιχείρημα δεν είναι κυνικό. Κυνική είναι η γενική ανοχή που δείξαμε σαν πολίτες σε αυτό το σύστημα για τόσον καιρό, κάνοντας πως δεν μας αφορούσαν οι αδυναμίες του, οι στρεβλώσεις, η διαπλοκή με επιχειρήσεις και με τον Τύπο.
Η οργή με την οποία πολιτικοί και δημοσιογράφοι μιλούν σήμερα για τον Μαντέλη εγείρει τον κίνδυνο ο άνθρωπος αυτός να λειτουργήσει ως «κάθαρμα» με την αρχαία έννοια – αυτός που φορτώνεται όλες τις αμαρτίες και καταστρέφεται για να αισθάνονται οι συμπολίτες του καθαροί. Ο Μαντέλης, όμως, είναι ο μίτος που οδηγεί όχι προς τα έξω αλλά στην καρδιά του λαβύρινθου.
Καζαμπλάνκα
- Tου Αλεξη Παπαχελα, Η Καθημερινή, 30/05/2010
- Δεν ξέρω αν έχετε δει την «Καζαμπλάνκα», την περίφημη ταινία με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ. Σε μία απο τις πολλές φημισμένες σκηνές της, ο Μπόγκαρτ διαμαρτύρεται στον Γάλλο αστυνομικό διοικητή επειδή του κλείνει το καφέ. Ο αστυνομικός απαντά «είμαι σοκαρισμένος, πραγματικά σοκαρισμένος που έχετε παράνομα τυχερά παιχνίδια εδώ μέσα», ενώ λίγα δευτερόλεπτα αργότερα τον πλησιάζει ο μετρ και του προσφέρει τα κέρδη του από τη ρουλέτα. Η σκηνή μού ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα τη δήλωση του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη για την ομολογία Μαντέλη. Είμαι βέβαιος πως ο κ. Σημίτης δεν είχε κέρδη «από τη ρουλέτα», αλλά αναρωτιέμαι πόσο σοκαρισμένος μπορεί να είναι από τις αποκαλύψεις για τις «χορηγίες» που παρέλαβαν δύο στενοί του συνεργάτες.
- Ο κ. Σημίτης είναι φανερό πως έκανε λάθη στον κρίσιμο τομέα της αντιμετώπισης της διαπλοκής και της διαφθοράς. Αποφάσισε κάποια στιγμή πως με την ανοχή του θα μπορούσε να καλύψει τα νώτα του απέναντι σε δύο ισχυρούς πόλους, το παλιό διεφθαρμένο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ και το ισχυρό σύστημα που ήλεγχε μέσα ενημέρωσης και κρατικές μπίζνες. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κ. Σημίτης δεν θεωρήθηκε ποτέ κομμάτι του πραγματικού ΠΑΣΟΚ και πως, για λίγες ψήφους, πρωθυπουργός το 1996 θα είχε γίνει ο Ακης Τσοχατζόπουλος… Ενδεχομένως ο κ. Σημίτης να πίστευε μάλιστα πως γνωρίζων τις αμαρτωλές συναλλαγές των αντιπάλων του δεν θα είχε ποτέ σοβαρή εσωτερική αντιπολίτευση. Στο τέλος όμως η οσμή των συναλλαγών που είχαν φτάσει μέχρι το μικρό τοπικό επίπεδο έπνιξε και τον ιδιο πολιτικά.
- Ενα δεύτερο λάθος ήταν η δυσπιστία απέναντι στις ενδείξεις ενοχής, που δυστυχώς επιδεικνύουν όλοι οι ένοικοι του Μαξίμου. Κάποιος τους λεει «μα ξέρεις, ο Χ ζει σε πολλή χλιδή που δεν δικαιολογείται» και εκείνοι απαντούν «φέρε μου απτά στοιχεία». Αυτή τη δουλειά, να πάει καποιος σε υποθηκοφυλακεία και να ξεσκεπάσει οφσόρ, δεν την κάνει κανείς θεσμικά σε αυτήν τη χώρα, ενώ θα έπρεπε να ελέγχεται προληπτικά όποιος αναλαμβάνει μια θέση-κλειδί στο Μαξίμου, στην κυβέρνηση και στον κρατικό μηχανισμό. Αποτέλεσμα είναι να συσσωρεύονται οι ανεξακρίβωτες καταγγελίες, να «διευρύνεται η συνείδηση» του κ. Σημίτη ή του όποιου πρωθυπουργού. Συχνά ακολουθεί και η άρνηση, που πρακτικά σημαίνει πως «πάω με τους φίλους μου που είναι υπεράνω πάσης υποψίας και τρώω, συζητώ περί όπερας και αγνοώ τι γίνεται στα υπόγεια…». Είμαι εξ άλλου βέβαιος πως ο κ. Σημίτης θα υποστήριζε ότι αυτή η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί χωρίς «ανθρώπους για τις βρώμικες δουλειές», γιατί είναι τόσο βουτηγμένη στη βρώμα (αν όχι σε κάτι άλλο) που ο Νίκος Θέμελης ή κάποιος αντίστοιχος μόνος στο Μαξίμου θα τρωγόταν για μπρέκφαστ από διάφορα συμφέροντα.
- Εν πάση περιπτώσει, η τραγωδία είναι πως σε αυτήν τη χώρα δεν μπορούμε να πετύχουμε μία φορά τον συνδυασμό επάρκειας και σχετικής εντιμότητας. Το ερώτημα είναι κατά πόσον μπορούμε εμείς και οι πολιτικοί μας να μάθουμε τίποτα από την εποχή Σημίτη. Κατά τη γνώμη μου, τρία είναι τα βασικά συμπεράσματα:
1. Κανένα ντιλ και καμία συμφωνία με συμφέροντα που ζουν από το κράτος δεν παρέχει πολιτική κάλυψη διαρκείας. Αντιθέτως, η πίεση αυξάνεται μετά το πρώτο ντιλ, ενώ και η κοινή γνώμη είναι πια αρκετά «ψαγμένη» για να μην τιμωρεί τον συμβιβασθέντα πολιτικό.
2. Οσο απαραίτητοι και αν είναι οι «ανθρωποι για τις βρώμικες δουλειές» και τα σχετικά τους τρικ, δεν υπάρχει περίπτωση στο τέλος να μη λερωθείς και εσύ ο ίδιος από τη βρώμα τους, όσο σφικτό και αν είναι το χαλινάρι.
3. Ενας πρωθυπουργός σε μια χώρα σαν την Ελλάδα πρέπει να έχει έναν εκπληκτικό μηχανισμό ελέγχου συμβούλων, συνεργατών κ.ά. στο άμεσο περιβάλλον του, γιατί οι πειρασμοί και οι σειρήνες της διαπλοκής και της διαφθοράς είναι άκρως επικίνδυνοι, καθώς μάλιστα πολλοί έχουν βουτηχτεί στην αρρωστημένη αντίληψη πως «έλα μωρέ, όλοι έτσι έκαναν». Και ως γνωστόν, δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη περίοδος για φαινόμενα παρακμής και διαφθοράς από την ιστορική ώρα που μια ελίτ κοιτάει την αυτοκρατορία να χάνεται και αποφασίζει να περάσει και αυτή λίγο καλά, αφού ούτως ή άλλως…
Αχμέτ Νταβούτογλου «Kαμία χώρα δεν είναι υπεράνω του Διεθνούς Δικαίου»… Τότε, ο τουρκικός στρατός τι θέλει στην Κύπρο;;;;
«Πειρατεία» χαρακτήρισε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου την ισραηλινή επίθεση στη νηοπομπή της ανθρωπιστικής βοήθειας και τόνισε ότι η Τουρκία έχει την αναγκαία δύναμη να «υπερασπιστεί μέχρι τέλους» τα δικαιώματα των πολιτών της. Μιλώντας στην τουρκική κρατική τηλεόραση, ο Αχμέτ Νταβούτογλου είπε ότι «καμία χώρα δεν είναι υπεράνω του Διεθνούς Δικαίου. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία δικαιολογία για μια τέτοια πειρατική δραστηριότητα κάποιας χώρας εναντίον πολιτών άλλων χωρών» και επισήμανε ότι «είναι παράνομο και το εμπάργκο που εφαρμόζεται εναντίον της Γάζας. Δεν έχει καμία νομιμότητα από διεθνή άποψη».
ΟΛΑ αυτά που λένε οι Τούρκοι είναι σωστά και συμφωνούμε. Με τη μόνη διαφορά ότι οι Τούρκοι δεν δικαιούνται δια να ομιλούν, τη στιγμή που κατέχουν τη βόρεια Κύπρο, τη στιγμή που στρατεύματά τους έχουν καταλάβει ένα μεγάλο τμήμα ενός ανεξάρτητου κράτους!!!
ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ 