Αυτοί που πρασινίζουν όψιμα και το μακρύ τανγκό της ελληνικής παρακμής.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟ

ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΣΟΚ!

Βλέπω τον αδιάντροπο τρόπο με τον οποίο οι παροικούντες την εξουσία πρασινίζουν, και σκέφτομαι: it takes two to tango.

Σίγουρα, υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεννημένοι να κολακεύουν τους δυνατούς – του χρήματος και της πολιτικής. Δεν έχουν ιδεολογία, και τη (σκυφτή) στάση τους την ορίζει ένα ένστικτο ζωώδες και βαρύ: το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, τραβηγμένο στα άκρα – εκεί που δεν υπάρχει αξιοπρέπεια, λόγος τιμής, συνέπεια λόγων και πράξεων. Μόνο το ροχαλητό και το ρέψιμο.

Για να μπορούν όμως αυτά τα πρόσωπα να ευημερούν και να πολλαπλασιάζονται σημαίνει ότι και οι δυνατοί τούς δέχονται και τους χρησιμοποιούν. Όμως, τι ανάγκη έχουν οι δυνατοί από πρόσωπα ελεεινά, αγράμματα και άπιστα, όταν μπορούν να έχουν τους άριστους σε κάθε τομέα – ανθρώπους έντιμους, με γνώση, αποτελεσματικότητα και αισθητική; Γιατί δεκάδες χρόνια τώρα (όσο θυμάμαι τον εαυτό μου), η εξουσία πριμοδοτεί τους χειρότερους και όχι τους καλύτερους;

Απάντηση: Διότι η εξουσία δρα σε πλείστες περιπτώσεις εκτός νόμου (ή στο limbo της ημιπαρανομίας), και οι λεγόμενοι δυνατοί της πολιτικής και των επιχειρήσεων συχνά πυκνά είναι κοινοί μαφιόζοι με καλό κουστούμι – αν όχι άμφια. Συνεπώς, χρειάζονται τους χειρότερους για να τους κάνουν αγόγγυστα την παλιοδουλειά και να μπαλώνουν τα κακουργήματά τους με στομφώδη ψεύδη. Ποιος αξιοπρεπής άνθρωπος θα μπορούσε να καταπιεί καμήλες, γκαρίζοντας στα παράθυρα του Χατζηνικολάου για την καρφίτσα που τον τσίμπησε; Δεν τα βγάζεις εύκολα πέρα με τους τίμιους και τους κουλτουριάρηδες. Καλύτερα να συνεργάζεσαι με τα υπάκουα σκυλιά…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ στο Lifo…