Βρε παιδιά, ξεχάσατε τον πολιτισμό;

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ στην εξορία!

Πράγματι ως ενότητα ο «Πολιτισμός» υπήρχε στην ημερήσια διάταξη της τηλεοπτικής αναμέτρησης. [Οικονομία, Κοινωνική πολιτική, Εξωτερική πολιτική και Ε.Ε., Περιβάλλον, Παιδεία – Τεχνολογία – Πολιτισμός, Διακυβέρνηση – Δημόσια Διοίκηση]. Αλλά, φευ, κανείς δεν ανέφερε τη λέξη «πολιτισμός». Ούτε οι πολιτικοί και πολύ περισσότερο ούτε οι υπερφίαλοι δημοσιογράφοι έκαναν μια ερώτηση που να έχει σχέση με τον Πολιτισμό. Και είναι ένας τομέας τον οποία κυριολεκτικά ο Καραμανλής τον διέλυσε. Από την ημέρα που ο ίδιος ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού και στη συνέχεια οι Τατούλης, Λιάπης, Βουλγαράκης, Σαμαράς…

Είναι αλήθεια ότι οι πολιτικοί ήσαν στριμωγμένοι, αφού έπρεπε να απαντάνε στις ερωτήσεις που τους έκαναν. Αλλά, είδατε ποιοι δημοσιογράφοι ανέλαβαν το έργο; Α-ΣΧΕ-ΤΟΙ! Οι βλακώδεις «ερωτήσεις» που καθημερινά πιπιλάνε οι διάφοροι τηλεσχολιαστές, μεταφέρθηκαν στο στούντιο και εν πολλοίς οι δημοσιογράφοι ήσαν εκείνοι που έβαλαν το πλαίσιο της χθεσινοβραδινής τηλεοπτικής αναμέτρησης.

Δυστυχώς οι δημοσιογράφοι που συμμετείχαν δεν ήσαν εκείνοι που θα έπρεπε. Οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης έχουν εθισθεί σε μια πολιτικολογία που γαργαλάει την περιέργεια και τον «κατινισμό» ενός κοινού που το κουλαντρίζουν καθημερινά με τη σαχλαμάρα και τον τζερτζελέ.

Πράγματι ως ενότητα ο «Πολιτισμός» υπήρχε στην ημερήσια διάταξη της τηλεοπτικής αναμέτρησης. [Οικονομία, Κοινωνική πολιτική, Εξωτερική πολιτική και Ε.Ε., Περιβάλλον, Παιδεία – Τεχνολογία – Πολιτισμός, Διακυβέρνηση – Δημόσια Διοίκηση]. Αλλά, φευ, κανείς δεν ανέφερε τη λέξη «πολιτισμός». Ούτε οι πολιτικοί και πολύ περισσότερο ούτε οι υπερφίαλοι δημοσιογράφοι έκαναν μια ερώτηση που να έχει σχέση με τον Πολιτισμό. Και είναι ένας τομέας τον οποία κυριολεκτικά ο Καραμανλής τον διέλυσε. Από την ημέρα που ο ίδιος ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού και στη συνέχεια οι Τατούλης, Λιάπης, Βουλγαράκης, Σαμαράς… Είναι αλήθεια ότι οι πολιτικοί ήσαν στριμωγμένοι, αφού έπρεπε να απαντάνε στις ερωτήσεις που τους έκαναν. Αλλά, είδατε ποιοι δημοσιογράφοι ανέλαβαν το έργο; Α-ΣΧΕ-ΤΟΙ! Οι βλακώδεις «ερωτήσεις» που καθημερινά πιπιλάνε οι διάφοροι τηλεσχολιαστές, μεταφέρθηκαν στο στούντιο και εν πολλοίς οι δημοσιογράφοι ήσαν εκείνοι που έβαλαν το πλαίσιο της χθεσινοβραδινής τηλεοπτικής αναμέτρησης. Δυστυχώς οι δημοσιογράφοι που συμμετείχαν δεν ήσαν εκείνοι που θα έπρεπε. Οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης έχουν εθισθεί σε μια πολιτικολογία που γαργαλάει την περιέργεια και τον «κατινισμό» ενός κοινού που το κουλαντρίζουν καθημερινά με τη σαχλαμάρα και τον τζερτζελέ. Θα ήθελα όμως να παρατηρήσω και τους υπευθύνους τουΠΑΣΟΚ, τους γύρω από τον Πρόεδρο, που φαίνεται ότι πόρρω απέχουν από τον πολιτισμό. Δεν φτάνει το γεγονός ότι ο μέγας Εμμανουήλ Κριαράς κατέχει την δωδέκατη τιμητική θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Έχει σημασία να είναι συνεχώς εν εγρηγόρσει. Αφότου η Νέα Δημοκρατία ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας στραπατσάρησε την υπόθεση του πολιτισμού. Να πω για τον Κινηματογράφο, για την Εθνική Λυρική Σκηνή; Αν τα βάλω κάτω, θα πάθουν πλάκα… Τέλος πάντων, ας ελπίσω ότι η Μαρία Δαμανάκη θα έκανε τις σχετικές παρατηρήσεις και σήμερα ο Γιώργος θα είναι επαρκώς ενημερωμένος ώστε να «κολλήσει» στον τοίχο τον ανίκανο και άσχετο Καραμανλή…

• [Να, λοιπόν, γιατί έγραφα ότι ήταν ένα ντιμπέιτ άνευ αποχρώντος λόγου.]

 

Μια τηλεμαχία άνευ αποχρώντος λόγου!

Προσπάθησα να μετρήσω το χρόνο που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι αμίλητος διότι έτσι επιβάλλει η τεχνική της αποψινής συζήτησης. Κι εγώ να ήμουν εκεί, θα είχα αποκοιμηθεί. Ήταν ένα λάθος να γίνει αυτό το «ντιμπέιτ» που τελικά δεν προσφέρει κάτι στους πολίτες. Εν πολλοίς ο λαός έχει καταλάβει τι θέλει ο ένας και τις θέλει ο άλλος. Είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί «συζήτηση» με έξι πολιτικούς αρχηγούς; Ας ελπίσουμε ότι θα είναι το τελευταίο «ντιμπέιτ» που γίνεται. Σε επόμενη προεκλογική περίοδο ας μην τεθεί θέμα «ντιμπέιτ». Δεν έχει νόημα. Νόημα θα έχει το αυριανό «ντιμπέιτ» μεταξύ των δυο, του Παπανδρέου και του Καραμανλή…

 

Να πάρει πρωτοβουλία η ΕΣΗΕΑ και να ορίσει αυτή τους δημοσιογράφους για τις τηλεμαχίες

Μετά τις -κατά τη γνώμη μας- υπερβολικές αντιδράσεις των τηλεδημοσιογράφων που ορίσθηκαν από τα κανάλια για να συμμετάσχουν στις τηλεμαχίες, φαίνεται ότι κατάλαβαν πως η ΕΣΗΕΑ είναι εκείνη που πρέπει να πάρει πρωτοβουλία για να αποφευχθούν τα παρατράγουδα. Τελικά, στην ΕΣΗΕΑ οδηγείται η διαμάχη που ξέσπασε γύρω από τον τρόπο διεξαγωγής των δύο debate στις 21 και 22 Σεπτεμβρίου.

Οι έξι δημοσιογράφοι που θα μετέχουν στις δύο τηλεμαχίες εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για τους όρους διεξαγωγής και ζήτησαν και θα έχουν συνάντηση στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ με τους εκπροσώπους των κομμάτων. Στόχος τους, όπως διατείονονται, είναι η αναβάθμιση των όρων του debate, ζητώντας να μην περιορισθεί ο χρόνος διατύπωσης των ερωτήσεων, αλλά και να μην καταργηθεί η δυνατότητα διευκρινιστικής ερώτησης. Ο Ευ. Αντώναρος φέρεται να συμφωνεί στο να μη μειωθεί ο χρόνος των ερωτήσεων, ενώ και τα άλλα κόμματα συμφωνούν με την πρόταση των δημοσιογράφων.

Στο μεταξύ, πραγματοποιήθηκε προκαταρκτική συνάντηση των έξι δημοσιογράφων, οι οποίοι εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση στην οποία ανέφεραν: «Είναι τιμή μας η δική μας συμμετοχή, αλλά οι όροι είναι χειρότεροι και από το προηγούμο debate στις ευρωεκλογές και με τους με τους περιορισμούς που έχουν επιβληθεί ακυρώνεται ο λόγος μας και η παρουσία μας είναι περιττή».

Η συντονίστρια του debate Μαρία Χούκλη σε δήλωση που διάβασε μετά τη συνάντηση των δημοσιογράφων ανέφερε: «Η διαδικασία, έτσι όπως έχει οριστεί, καθιστά περιττή την παρουσία των δημοσιογράφων. Οι όροι διεξαγωγής είναι χειρότεροι από εκείνους που ίσχυσαν στην τηλεμαχία του περασμένου Μαΐου και είχαμε καταγγείλει όλοι. Άλλωστε, και τα κόμματα έχουν καταγγείλει τη διαδικασία με βαρείς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Ο δημοσιογράφος πρέπει να μπορεί να ρωτάει ελεύθερα, να έχει επαρκή χρόνο για να διατυπώσει τις ερωτήσεις και να έχει τη δυνατότητα να ζητήσει διευκρινίσεις από τον πολιτικό αρχηγό. Ζητάμε, λοιπόν, διάλογο, ακόμη και εντός της ημέρας, ώστε να προσδιοριστεί εγκαίρως το πλαίσιο διεξαγωγής του debate και να είναι χρήσιμη η παρουσία μας».

Αφού δεν τους αρέσει ο τρόπος που ορίστηκε για τη διεξαγωγή των τηλεοπτικών αναμετρήσεων, ΓΙΑΤΙ συμμετέχουν. Να δηλώσουν ότι δεν συμμετέχουν κι ας πάνε άλλοι. Θεωρούν τους εαυτούς τους εκπροσώπους της κοινής γνώμης;

Είναι φανερό ότι απέναντί μας έχουμε μια κάστα που κουλαντρίζει τον τηλεοπτικό μας αέρα και πιστεύει ότι αυτή είναι που πρέπει να βάζει κανόνες. Δεν επιζητούμε να φιμωθούν οι δημοσιογράφοι. Κάθε άλλο! Όμως, ας αναλογιστούμε ότι καθημερινά στα λεγόμενα «δελτία ειδήσεων» των καναλιών αυτοί είναι που φιμώνουν τους προσκεκλημένους, τους κόβουν στον αέρα, δεν τους αφήνουν να εκφραστούν, με τη στάση τους προκαλούν κομφούζιο και δεν μπορούμε να ακούσουμε τι λένε, αφού μιλάνε όλοι μαζί και οι τηλεπαρουσιαστές επίτηδες τους αφήνουν για φραμπαλά! Είναι φανερό ότι στις «τηλεμαχίες» της ΕΡΤ οι τηλεδημοσιογράφοι θέλουν προφανώς να μεταφέρουν το κλίμα των καναλιών τους! Έχουμε πείρα των εκπομπών του Χατζηνικολάου ή του Πρετεντέρη ή του Ευαγγελάτου και άλλων που γίνεται χαμός με τους καλεσμένους. Εν πολλοίς η ατμόσφαιρα δημιουργείται διότι οι ίδιοι οι οικοδεσπότες αδιαφορούν ή και προτρέπουν στον… τρερτζελέ.

Επιμένουμε, λοιπόν, ότι η ΕΣΗΕΑ πρέπει να αποφασίζει για τους δημοσιογράφους που θα συμμετέχουν κι αυτοί δεν πρέπει απαραίτητα να είναι από τα τηλεοπτικά μέσα. Και για το χρόνο αλλά και για τον τρόπο των συνεντεύξεων να αποφασιστεί αποό την ΕΣΗΕΑ, σε συνεργασία με τους εκπροσώπους των κομμάτων. Θεωρούμε ότι και τα κόμματα πρέπει να βάλουν νερό στο κρασί τους και να δεχτούν μια περισσότερη ελευθερία στη διεξαγωγή των τηλεμαχιών.

Επίσης, καλό είναι να πάψουν οι τηλεδημοσιογράφοι να επικαλούνται συνεχώς τους ξένους. Κάθε χώρα και κάθε λαός έχουν την ιδιοσυγκρασία τους και φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να μοιάζουμε στους Αμερικανούς ή στους Γάλλους. Ας αφήσουν και τις εξυπνάδες ότι όσα γίνονται εδώ στην Ελλάδα είναι πρωτάκουστα κι όσα συμβαίνουν σε άλλες χώρες είναι όλα καλά κι όλα ωραία!

Τέλος, βαρεθήκαμε τα πρόσωπα των ίδιων δημοσιογράφων, λες και η χώρα μας πάσχει!

 

Ένα εισαγόμενο δίδαγμα…

Του Παντελή Οικονόμου*

Οι πρόσφατες εξελίξεις στις Η.Π.Α., οι σχετικές με την κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της μεγάλης αυτής χώρας, είναι τόσο πυκνές ώστε να δίνουν απεριόριστη τροφή για σχολιασμό και αναλύσεις. Με φόντο τη δραματική στροφή από την προεκλογική παραπολιτική (δημοσκοπήσεις, τηλεοπτικές αναμετρήσεις κ.λπ.) στην ουσία της πολιτικής: την αντιμετώπιση των συνεπειών του οικονομικού παραλογισμού. Της εξαγώγιμης ιδεοληψίας της καπιταλιστικής αποχαλίνωσης. Εν ονόματι της «απελευθέρωσης» των αγορών ώστε να αποδώσουν αυτές τα μέγιστα. Η οποία ιδεοληψία όμως, επανεισαγόμενη και διαποτίζοντας τη λειτουργία και των εκεί αγορών του χρήματος (για λόγους marketing μεταξύ άλλων) είχε τις γνωστές συνέπειες. Καταστροφικές δίχως άλλο. Ήρθε όμως και το τέλος της (μυθ)ιστορίας: σύσσωμο το πολιτικό σύστημα –απροσχημάτιστα– επιχείρησε ακριβώς αυτό εναντίον του οποίου ρητόρευε επί δεκαετίες: κρατική παρέμβαση! Ομολογώντας τη χρεωκοπία, όχι κάποιας τράπεζας ασφαλώς, αλλά του ιδεολογήματος το οποίο επιχειρούσε να επιβάλει με κάθε τρόπο ως οικουμενική και διαχρονική συνταγή ευτυχίας.

Εδώ θα άξιζε ίσως να σταθούμε σε ένα παράπλευρο γεγονός: τη διακομματική σύγχυση του προσωπικού του εκεί πολιτικού συστήματος. Με αποτέλεσμα την καταψήφιση του κυβερνητικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης από το Κογκρέσο. Καταψήφιση η οποία έγινε αποδεκτή από την εκτελεστική εξουσία ως απολύτως θεμιτή. Και να συγκρίνουμε αναπόφευκτα με την καθ’ ημάς διαγραφή Δαϊλάκη. Όχι για πολιτικούς, αλλά παραπολιτικούς λόγους στην πραγματικότητα. (Άλλο θέμα εάν η παραπολιτική συχνά πυροδοτεί και πολιτικές εξελίξεις.) Ώστε να ομολογήσουμε, επιτέλους, ότι η διάκριση των εξουσιών στην χώρα μας είναι τελικά ανύπαρκτη. Πράγματι, όποιος πλειοψηφήσει στις εκλογές τα παίρνει όλα. (Και φεύγει για να θυμηθούμε και το παλιό καλό λαϊκό τραγούδι): Κυβέρνηση, Βουλή, Κόμμα, Δικαιοσύνη και –φυσικά– το ίδιο το κράτος. Εάν συνυπολογίσουμε ότι το πολίτευμά μας είναι μια κλασική μαζικοδημοκρατία δυτικού τύπου και οι επαγγελματίες της πολιτικής ασκούν την εκπροσώπηση στο πλαίσιό της αφενός και ότι η Παιδεία μας είναι ανοχύρωτη σε οτιδήποτε, αρκεί να είναι εισαγωγής, αφετέρου, έ !, «το γλυκό έχει δέσει».

Είναι, συνεπώς, μάλλον αδικαιολόγητη η απορία πώς είναι δυνατόν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να έχουν συμβεί όλα αυτά (τηλεφωνικές υποκλοπές, παράνομες ανακρίσεις πολιτών από ξένους πράκτορες, ληστεία αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων με εργαλείο τα δομημένα ομόλογα, πυρκαγιές με συνέπειες απίστευτης έκτασης, χουλιγκανισμοί και ντόπινγκ, Βατοπαίδιο και πολλά άλλα). Και να σκεφθούμε μήπως είναι η ώρα να υιοθετήσουμε μια παλιά, καλή νομίζω,πρόταση: να διαχωρίσουμε την ιδιότητα του αρχηγού του (όποιου) κόμματος από αυτήν του (προτεινόμενου κάθε φορά από το ίδιο κόμμα) υποψήφιου Πρωθυπουργού. Χωρίς φυσικά να παραγνωρίζουμε την, εκ παραλλήλου, άμεση ανάγκη μιας βαθιάς τομής στο εκπαιδευτικό μας σύστημα αλλά και της ουσιαστικής ρύθμισης του χώρου των Μ.Μ.Ε. Όταν διατύπωσα την πρόταση αυτή για πρώτη φορά προ δεκαπενταετίας (πώς περνάνε τα χρόνια αλήθεια!) αγνοήθηκε. Σήμερα;

* Ο Παντελής Οικονόμου είναι εκπρόσωπος των ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ (αριστερή πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)