Περί «δικομματισμού» και «πολιτικών απατεώνων»!!!

ΤΩΡΑ ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ «ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ»;;;;;;;;;;;;;;;

ΚΑΠΟΤΕ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρονταν για τα πεπραγμένα του «δικομματισμού»!
Τώρα που ο νέος «δικομματισμός» είναι στο προσκήνιο, δεν τους ενοχλεί;;;
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ;;;
Αφού ο ένας από τους δυο, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ!!!!

Το ρεπορτάζ λέει ότι τις λεπτομέρειες της τηλεοπτικής «συνάντησης» των Σαμαρά και Τσίπρα, πιθανώς στις αρχές της εβδομάδας πριν στηθούν οι κάλπες της 17ης Ιουνίου, θα συζητήσουν τα κομματικά επιτελεία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, καθώς διαφαίνεται πως «κλείνει» η τηλεμαχία μεταξύ των δύο αρχηγών. Αντίθετα, δυσκολίες παρουσιάζονται στη διεξαγωγή τηλεοπτικού ντιμπέιτ με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών αρχηγών.

Αυτό κι αν είναι υποκρισία και παλιανθρωπιά.
Τώρα δεν νοιάζονται για τα άλλα κόμματα.
Αρκεί να γίνει το ντιμπέιτ μεταξύ των δυο, του Τσίπρα και του Σαμαρά…
ΟΥΣΤ ΡΕ!!!!
ΤΩΡΑ ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ «ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ»;;;;;;;;;;;;;;;

 

ΑΛΑΒΑΝΟΣ – ΤΣΙΠΡΑΣ: ΤΑ ΠΑΙΔίΑ ΠΑΙΖΕΙ!

Ακατανόητη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η στάση του Συνασπισμού και των δυο αρχηγών του, του Αλαβάνου και του Τσίπρα. Ή ανήκουν στη δημοκρατική παράταξη και βάζουν τα δυνατά τους, σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ να διώξουν τη Δεξιά από την εξουσία, ή με την πολιτική τακτική τους στηρίζουν την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας! Και με τις δηλώσεις τους δείχνουν  ότι απευθύνονται σε κάφρους, σε α-νοήτους.

Πρόταση έξι σημείων για κοινή αντιπολιτευτική δράση απευθύνει προς το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης ο Αλέκος Αλαβάνος, με συνέντευξή του στο «Έθνος της Κυριακής». Ωστόσο, ο Αλαβάνος, στην ίδια συνέντευξη, εξακολουθεί να αποκλείει την κυβερνητική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, καθώς δεν υπάρχει προγραμματική σύγκλιση! Χαρακτηρίζει «στιγμή μεγάλης απελευθέρωσης» την έλλειψη αυτοδυναμίας, καθώς θα αποδειχθεί ότι ο δικομματισμός είναι ανίκανος να κυβερνήσει και ότι «μια νέα ελπίδα, η Αριστερά, έχει ανατείλει». «Θα μείνουμε πάντα δύναμη διαμαρτυρίας αναφέρει επίσης ο Αλαβάνος και προσθέτει ότι, παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται σε διαδικασία προγραμματικής επεξεργασίας. Αναφορικά με τις κατηγορίες από το ΠΑΣΟΚ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το βάζει «στο ίδιο τσουβάλι με τη ΝΔ», ο Αλαβάνος αρνείται την «κατηγορία», επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι οι πόλοι του δικομματικού συστήματος το οποίο ευθύνεται για τα αδιέξοδα της χώρας και της κοινωνίας. Σε ερώτηση για το αν η στάση του κόμματός του απέναντι στο ΠΑΣΟΚ προσδιορίζεται από την υποχώρηση των δημοσκοπικών ποσοστών του κόμματός του, απαντά λέγοντας ότι οι δημοσκοπήσεις είναι πλέον συχνότερες από τα μετεωρολογικά δελτία και ότι πρόκειται για έναν «καθημερινό δημοσκοπικό τζόγο».

Είναι χαρακτηριστική η αντιφατικότητα των δηλώσεων και γενικώς της στάσης των ηγετών του Συνασπισμού. Όταν απευθύνουν πρόσκληση συνεργασίας στην αντιπολίτευση και ΔΕΝ θέλουν το ΠΑΣΟΚ, αυτό σημαίνει ότι επιζητούν συνεργασία με το ΛΑ.ΟΣ. ή το ΚΚΕ; Ας δώσουν καθαρές εξηγήσεις. Η Δεξιά καταστρέφει τη χώρα, εξοντώνει τους πολίτες, υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών μας. Αυτό το έχουν καταλάβει εκεί στο Συνασπισμό; Είναι ρητορικό το ερώτημα, αφού η απάντηση είναι πως δεν έχουν καταλάβει τίποτε! Με τα λόγια χτίζουν ανώγεια και κατώγια, ενώ με την πρακτική τους στηρίζουν τις επιλογές της Νέας Δημοκρατίας. Η πολεμική τους κατά του λεγόμενου «δικομματισμού» είναι τόσο γελοία, που μετά από χρόνια θα πρέπει να ντρέπονται. Το ζητούμενο είναι να φύγει η Δεξιά από την εξουσία κι όχι να μην έρθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία!

 

Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ ΘΑ ΠΡΟΣΔΩΣΕΙ ΑΞΙΑ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ;

ΓΚΑΛΟΠ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ. ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΣΤΟ 3,5%. ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΑΝΙΑ Ο ΣΥΡΙΖΑ, ΣΤΟ 64,5% ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ, ΑΝΤΙΟ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ

Εξι κόμματα στη νέα Βουλή

Σταθερά στο 3,5% η διαφορά Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ

Νέα διάσταση της κρίσης του πολιτικού συστήματος καταγράφει πανελλαδική δημοσκόπηση της VPRC με κάλπη: η διαμαρτυρία των πολιτών βρίσκει στέγη (και) στο κόμμα των Οικολόγων το οποίο, χωρίς οργανωτική δομή και θεαματική δημόσια παρουσία, εμφανίζεται ως κοινοβουλευτική δύναμη. Τι λένε οι πολίτες για Siemens, οικονομία, διαφθορά.

ΓΙΑΤΙ «φαγώθηκαν» οι δημοσκόποι και οι πολιτικοί αναλυτές να πάμε σε «κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΣΥΝ», αφού τάχα αυτοδυναμία δεν πρόκειται να υπάρξει και ενώ ζούμε σε «συνθήκες γενικής απαξίας του πολιτικού συστήματος»; Δηλαδή, θ’ αποκτήσει αξία το πολιτικό σύστημα εάν συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ με τον Συνασπισμό;

Η εταιρεία MARC διενήργησε για λογαριασμό του «Εθνους της Κυριακής» πανελλαδική έρευνα σε μία συγκυρία κατά την οποία:

• Ο δικομματισμός διέρχεται μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις του.
• Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκεται στο ναδίρ της απήχησής του στους ψηφοφόρους και αδυνατεί να μπει στην κούρσα διεκδίκησης της εξουσίας.
• Ο σχηματισμός αυτοδύναμης κυβέρνησης στις επόμενες εθνικές εκλογές βάσει του ισχύοντος εκλογικού νόμου θεωρείται ανέφικτος και βάσει του νέου εξαιρετικά δύσκολος.

Μέσα από αυτές τις συνθήκες ως μοναδική πιθανότητα – δυνατότητα υπέρβασης της διαφαινόμενης πολιτικής κρίσης ξεπροβάλλει η εκλογική συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τον Συνασπισμό. Οπως προκύπτει από τη δημοσκόπηση της MARC, ένας τέτοιος κεντροαριστερός συνασπισμός θα έβγαζε κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές, έχοντας δυναμική σημαντικά μεγαλύτερη από αυτήν που προκύπτει από την απλή άθροιση των ποσοστών των δύο συνιστωσών του. Η συνεργασία με τον Συνασπισμό φαίνεται να λειτουργεί ως διαδικασία αναβάπτισης για το ΠΑΣΟΚ, αφού μόνο έτσι καταφέρνει να «συγκινήσει» τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του. Από την άλλη μία τέτοια πιθανότητα βρίσκει ευρεία, αν και όχι καθολική, υποστήριξη στους ψηφοφόρους του κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς ενώ προσελκύει αξιόλογα ποσοστά ψηφοφόρων της ΝΔ, του ΚΚΕ και μικρότερων κομμάτων.

Ένας οξυδερκής αναγνώστης, θα διαπιστώσει ότι όλα τα παραπάνω, λίγο-πολύ, επαναλαμβάνονται τα τελευταία χρόνια στις δημοσκοπήσεις και τα συμπεράσματα των αναλυτών τα ίδια λένε. Πρέπει να πεισθούν οι ψηφοφόροι ότι σε μια αυριανή κυβέρνηση πρέπει να συνεργαστούν το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΝ και κάποια στιγμή οι Συνασπιστές δεν θα θέλουν, ας πούμε, τον Παπανδρέου για πρωθυπουργό αλλά τον Αλαβάνο ή τον Τσίπρα! Γιατί ένας ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ ή οπαδός ή μέλος, να επιδιώκει αυτό που επιδιώκουν τα διάφορα «κέντρα» είτε επιχειρηματικά είτε οτιδήποτε άλλο είναι; Κι όταν το επίσημο ΠΑΣΟΚ ψιθυρίζει ότι επιμένει στη συνεργασία, αυτό σημαίνει ότι αποδέχεται την ανικανότητά του να συσπειρώσει τους δημοκρατικούς πολίτες και να κερδίσει αυτοδύναμο τις επόμενες εκλογές όποτε και αν γίνουν αυτές.

Η «πολιτική» ή «επιστημονική» λογική των αναλυτών μου φαίνεται για κλάματα. Πού στηρίζεται το συμπέρασμα ότι η ενδεχόμενη συνεργασία με τον ΣΥΝ θα λειτουργήσει ως «διαδικασία αναβάπτισης» για το ΠΑΣΟΚ. Εγώ ο «απογοητευμένος» ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ θα χαρώ επειδή το κόμμα μου θα συνεργαστεί με την ομάδα εκείνων των παραδοσιακών αριστερών που κάποτε θέλησαν να διαλύσουν το Κίνημα και να στείλουν στη φυλακή τον Ανδρέα; Αυτό κι αν είναι διαστροφή! Εκτός κι αν υπάρχει ένα ποσοστό τόσο μεγάλο οπαδών που κορόιδευαν εαυτούς και αλλήλους…

Εάν το ΠΑΣΟΚ σήμερα, σύμφωνα με τις αναλύσεις, έχει απαξιωθεί στα μάτια του κόσμου, είναι τόσο απλό για να… καταξιωθεί; Κάτι δεν μου πάει καλά! Και ποια είναι η «δυναμική» του ΣΥΝ; Ένα κόμμα ανεύθυνο, ένα κόμμα διαμαρτυρίας, ένα κόμμα που «χαϊδεύει» τ’ αυτιά όλων των διαμαρτυρομένων ατόμων, ομάδων, και μειοψηφιών, ένα κόμμα που είναι συνονθύλευμα ιδεών, θέσεων και αρχών που δεν τους ενώνει τίποτε περισσότερο παρά η στιγμή που θα τσακωθούν για… να χωρίσουν!

Θα αναφέρω ένα απλό παράδειγμα: Τον Μπίστη! Ήρθε στο ΠΑΣΟΚ, του δόθηκε ένα αξίωμα, έγινε υφυπουργός Εσωτερικών, και στη συγκεκριμένη συγκυρία τοποθετήθηκε όπως όλοι γνωρίζουμε. Προχθές στο Εθνικό Συμβούλιο πάλι ήταν «αρνητικός». Στο ΚΚΕ ήταν κι έφυγε, στο Συνασπισμό πήγε, έφυγε κι από εκεί, είχε την ομάδα του, τη διάλυσε κι ενσωματώθηκε στο ΠΑΣΟΚ. Τώρα τι θέλει, να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ; Εάν δεν συμφωνεί, να το πει ευθέως για να του ανοίξει κάποιος την πόρτα – δεν τον κρατάει κανείς με το ζόρι.

Λοιπόν, οι άνθρωποι που συγκροτούν τον Συνασπισμό είναι «μανούλες» στη… διάλυση! Εάν το ΠΑΣΟΚ θέλει να τους «λουστεί», οι δημοσκόποι δείχνουν το δρόμο!

Γράφει σήμερα ο Πρετεντέρης στο «Βήμα», μεταξύ άλλων, ότι «όλη η προσπάθεια του ΠαΣοΚ την τελευταία διετία να ποντάρει στα ζητήματα ηθικής και διαφάνειας δεν του απέδωσε ως τώρα κανένα πολιτικό όφελος. Κανείς δεν πιστεύει ότι είναι διαφορετικοί από τους άλλους, οι οποίοι ούτως ή άλλως δεν είναι διαφορετικοί από αυτούς…»! Η ευκολία με την οποία «διαλογίζεται» ο ανωτέρω δημοσιογράφος, μας παραπέμπει στην ευκολία του γνωστού [και] ως Δημοσιογράφου που έχει καταργήσει το πολιτικό σύστημα κι έχει ο ίδιος αναδειχθεί σε εξυγιαντή της κοινωνίας και σωτήρα του λαού! Είναι δυνατό να είναι ίδιοι ο Καραμανλής με τον Παπανδρέου ή ο Ρουσόπουλος με τον Παπακωνσταντίνου ή ο Ζαγορίτης με τον Ραγκούση; Το να λέει αορίστως ότι «οι πολίτες είναι πλέον κυνικοί και πιστεύουν πως όλα αυτά [τα σκάνδαλα] γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται είτε με τη ΝΔ. είτε με το ΠαΣοΚ», δεν σημαίνει ότι αποδεικνύεται και του λόγου το αληθές.

Σημειώνει και στο άρθρο του ο Ψυχάρης ότι «είναι κρίμα που δύο νέοι πολιτικοί αρχηγοί, οι οποίοι βρίσκονται προσωπικώς στο απυρόβλητον, δεν μπορούν να διασφαλίσουν, τουλάχιστον εφεξής, το δημόσιο χρήμα». Να, είναι πολύ δύσκολο να το διασφαλίσουν διότι οι καρχαρίες έχουν μεγάλο στόμα και κοφτερά δόντια και πάντοτε έτρωγαν καλά…

Το συμπέρασμα, πάντως, είναι ότι μέσα σε μια πενταετία καλλιεργήθηκε με περισσή επιμέλεια η απαξίωση του πολιτικού συστήματος, δηλαδή των κοινοβουλευτικών κομμάτων, των πολιτικών και ακολουθήθηκε μέχρι κεραίας η τακτική του οδοστρωτήρα, της ισοπέδωσης όλων, της εξίσωσης  έργων, αρχών, πράξεων, συμπεριφοράς. Κι έτσι σήμερα εισπράττουμε αυτό που κάποιοι επιζητούσαν μανιωδώς, την μη-αυτοδυναμία! Κανένα κόμμα το οποίο θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές δεν θα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση…

Ένα από συμπεράσματα της έρευνας της VPRC, είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να έχει ξεπεράσει τις πληγές του: Το στίγμα του εξακολουθεί να είναι ασαφές και η εσωτερική του συνοχή χαμηλή (μόλις 67%). Κι ακόμη, η πάλαι ποτέ ενιαία «δημοκρατική παράταξη» εμφανίζει σήμερα πολλαπλές κοινωνικές, ιδεολογικές και πολιτικές ταυτότητες και μια μεγάλη διασπορά ψήφων.

Ας μας εξηγήσει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τι συμβαίνει για να μπορέσουμε κι εμείς να πάρουμε τις αποφάσεις μας…

 

ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ: ΑΠΙΘΑΝΗ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ… [2]

Το ρεπορτάζ του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου (Παιχνίδια ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ. βλέπει το ΠΑΣΟΚ, ΤΑ ΝΕΑ, 12/5/2008), αναφέρει ότι σε ρήξη οδηγούνται οι σχέσεις ΠΑΣΟΚ- Συνασπισμού, αν επιβεβαιωθούν σενάρια που θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο να μετέχει στη συνταγματική αναθεώρηση, αλλά και να ψηφίζει «δύο ή τρεις», έστω και δευτερεύουσας σημασίας, διατάξεις τού υπό αναθεώρηση Συντάγματος.

Ζήτησε από το ΠΑΣΟΚ να ξεκαθαρίσει τη θέση του για τον ΟΤΕ! Μα το ΠΑΣΟΚ έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του. Το θέμα είναι ότι μετά το ξεκαθάρισμα της θέσης του ΠΑΣΟΚ για τον ΟΤΕΤο περίμενα ότι θα έρθει μια στιγμή για να αποκαλυφθεί η πολιτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να διαψευστούν όλοι εκείνοι από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ που προσδοκούσαν (κι ακόμη έχουν αυταπάτες) ότι θα υπάρξει συνεργασία των δυο κομμάτων.

Και προσφάτως, ο Τσίπρας, μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΝ αναφέρθηκε σε «μια νέα πλειοψηφία που θα οδηγήσει τον τόπο σε μια νέα αριστερή διακυβέρνηση»! Τι εννοεί ο ποιητής; Μια πλειοψηφία με τη Νέα Δημοκρατία, με το ΠΑΣΟΚ, με το ΛΑΟΣ, με το ΚΚΕ – με ποιο κόμμα; Βλέπουμε τον τελευταίο καιρό τα ποσοστά του κόμματός του να υποχωρούν. Φαίνεται πως πέρασε η μπόρα και ο ΣΥΝ θα έρθει στα ίσα του. Αυτοί που διαμαρτύρονται δεν σημαίνει ότι ξέρουν και τι θέλουν. Προσπαθεί να κρατήσει τον ενθουσιασμό του ΣΥΝ με ρουκέτες, ζητώντας από το ΠΑΣΟΚ να ξεκαθαρίσει τη θέση του για τον ΟΤΕ. Κι αν δηλαδή το ΠΑΣΟΚ «ξεκαθαρίσει» τη θέση του [Παπανδρέου: «Θα εξαντλήσουμε κάθε νομική δυνατότητα για να ανακτήσουμε τον δημόσιο έλεγχο»], ο νεαρός Τσίπρας θα μας κάνει τη χάρη να μας δει σαν ομοτράπεζους; Είπε ο Τσίπρας ότι «αριστερή διακυβέρνηση μεταξύ άλλων σημαίνει ριζική αναδιανομή του πλούτου υπέρ των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων, ανάκτηση του δημόσιου πλούτου και του δημόσιου ελέγχου στις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις και στους οργανισμούς κοινής ωφέλειας». Καλά, για καινούργια μάς τα λέει; Δεν έχουμε αντίρρηση. Και το ΠΑΣΟΚ τα λέει αυτά. Πού είναι το καινούργιο και πού διαφοροποιείται ο ΣΥΝ από το ΠΑΣΟΚ ώστε να μην υπάρχει σημείο επαφής;

 

Υπονομευτές…

Το «ΒΗΜΑ» δεν λέει να ησυχάσει. Το σχέδιο που έχει βάλει σε εφαρμογή, επιδιώκεται ντε και καλά να πετύχει. Διακαής πόθος του «Βήματος» είναι να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ και τον Γιώργο Παπανδρέου. Το λέω έτσι ωμά γιατί έτσι είναι. Τα δημοσιεύματά του, αν τα παρακολουθήσει κανείς με προσοχή, θα διαπιστώσει ότι πρεοετοιμάζουν το έδαφος αργά και σταθερά. Μετά την αποτυχία της υποστήριξης του Βαγγέλη Βενιζέλου για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, τώρα βάζουν σ’ εφαρμογή άλλο σχέδιο. Διαβάστε:

Η Ρηγίλλης ετοιμάζει πολιτική αντεπίθεση στη λογική του διπολισμού. Διεύρυνση «α λα Σαρκοζί» στη ΝΔ. Το κυβερνών κόμμα προετοιμάζει το έδαφος για την εκλογική διεύρυνσή του προς τους κεντρώους ψηφοφόρους του ΠαΣοΚ και για την ενσωμάτωση στελεχών του στη ΝΔ. Οι εισηγήσεις τις οποίες δέχεται ο Πρωθυπουργός είναι για πολιτική αντεπίθεση στα πρότυπα του Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος αξιοποίησε κορυφαία στελέχη του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος.

▅ Οι κινήσεις αυτές στηρίζονται στη θεωρία του «διπολισμού» μεταξύ Κεντροαριστεράς και Κεντροδεξιάς ως απάντηση στην πτώση του δικομματισμού

▅ Τα στελέχη του ΠαΣοΚ που μπορούν να ενσωματωθούν στη ΝΔ έχουν «κεντρώα» φυσιογνωμία και δεν προκαλούν αντιδράσεις στην κομματική βάση

▅ Υπουργοί συζητούν το τελευταίο διάστημα με στελέχη του ΠαΣοΚ, τα οποία θεωρούν ότι μπορεί να ενσωματωθούν στη νέα «κεντροδεξιά παράταξη». Τη διεύρυνση προς το ΠαΣοΚ, το οποίο συμπιέζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ όπως καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, εισηγούνται στον πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή κορυφαίοι υπουργοί και κεντρικά στελέχη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας. Σε μια περίοδο κατά την οποία στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης αμφιταλαντεύονται για την ιδεολογική φυσιογνωμία του κόμματος, στο Μέγαρο Μαξίμου και στη Ρηγίλλης βρίσκουν ενδιαφέρουσες τις εισηγήσεις για διεύρυνση του κόμματος με συγκεκριμένα στελέχη του ΠαΣοΚ. Μια διεύρυνση η οποία μπορεί να γίνει- όπως επισημαίνουν οι υποστηρικτές της πρότασης- εάν ο Πρωθυπουργός ακολουθήσει τα βήματα του γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί ο οποίος αξιοποίησε στελέχη του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Σε άλλη λογική, αρκετά μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου θεωρούν ως πιο ενδεδειγμένη λύση το «μοντέλο Μέρκελ»…

Οι υποστηρικτές του «μεγάλου συνασπισμού». Η ιδέα του μεγάλου συνασπισμού ΝΔ και ΠαΣοΚ συζητείται έντονα στο εσωτερικό των δύο κομμάτων, από αρκετά στελέχη που αναφέρουν ότι υπάρχει συναντίληψη σε πολλά θέματα. Και στα δύο κόμματα υπάρχουν υπέρμαχοι της συγκυβέρνησης. Ενισχυτικά λειτουργούν η κρίση του πολιτικού συστήματος, τα χαμηλά ποσοστά του δικομματισμού, όπως καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις, αλλά και ο εκλογικός νόμος και το ενδεχόμενο να μην υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές. Υπέρμαχοι της συγκυβέρνησης υπό προϋποθέσεις έχουν εμφανιστεί το τελευταίο διάστημα ο βουλευτής του ΠαΣοΚ και πρώην υπουργός κ. Θ. Πάγκαλος και ο βουλευτής της ΝΔ κ. Μ. Βαρβιτσιώτη, που θεωρούν ότι στην παρούσα περίοδο μόνο η συνεννόηση των δυο κομμάτων μπορεί να οδηγήσει στην επίλυση βασικών προβλημάτων που μένουν άλυτα…

Είναι φανερό ότι η υπονόμευση του ΠΑΣΟΚ και του Παπανδρέου από την πλευρά του «Βήματος» συνεχίζεται. Και μάλιστα στην πιο κρίσιμη φάση της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ. Στην κορυφαία κομματική του διαδικασία που φαίνεται ότι μπορεί να βγει ανανεωμένο, αλλαγμένο, πιο δυνατό και έτοιμο να αντιμετωπίσει τη Δεξιά. Τη μια, μας προκύπτει ο Τσίπρας και τώρα η λύση «α λα Σαρκοζί». Δίνουν «τροφή» στα διατεταγμένα μέσα ενημέρωσης για ν’ αρχίσει τώρα μια ατέρμων αμπελοφιλοσοφία για το κατά πόσο είναι εφικτή αυτή η εκδοχή. Ποια είναι εκείνα τα «στελέχη» του ΠΑΣΟΚ που συζητούν για συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία, πόσα είναι, πότε θα υπάρξει η θρυλούμενη συνεργασία, τι θα κάνει ο Παπανδρέου κ.λπ.

Να, λοιπόν, γιατί είναι αναγκαίο το ΠΑΣΟΚ ν’ αποκτήσει δικά του ή αληθινά «φιλικά» μέσα ενημέρωσης για να ξέρουμε τι μας γίνεται. Ένα ραδιόφωνο, ένα τηλεοπτικό κανάλι, μια εφημερίδα, ένα περιοδικό… Οι πιο απίθανοι άνθρωποι έχουν δικά τους μέσα ενημέρωσης κι ένας πολιτικός οργανισμός σαν το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί; Υπάρχουν τρόποι ν’ αποκτήσει. Κι όχι με τη λογική των «κομματικών οργάνων»! Υπάρχουν άνθρωποι μέσα στο ΠΑΣΟΚ που έχουν απόψεις πάνω σ’ αυτό το θέμα;

 

Από τον Τσίπρα θα περιμένουμε την επικύρωση της πολιτικής μας;

Θα περιμένουμε να μιλήσει ο Τσίπρας στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ για να μπορούμε να πούμε κι εμείς δυο κουβέντες. Σύμφωνα όμως με το ρεπορτάζ του «Βήματος», θα κλείσει την πόρτα συνεργασίας με το ΠαΣοΚ και θα αποστρέψει το βλέμμα του από κεντροαριστερές συμμαχίες ο πρόεδρος του ΣΥΝ, θα υψώσει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην Αριστερά και στην Κεντροαριστερά αλλά θα αφήσει ανοιχτό τον δίαυλο επικοινωνίας και κοινής δράσης με τον κόσμο του ΠαΣοΚ. Ο Τσίπρας θα στείλει στους 7.000 συνέδρους το μήνυμα ότι το «νέο πολιτικό τοπίο» διαμορφώνεται πέρα από τον δικομματισμό. Θα χρησιμοποιήσει ήπιους τόνους αλλά δεν θα αποφύγει να μιλήσει για την κατάσταση αδιεξόδου που οδήγησαν τη χώρα και τους εργαζομένους οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠαΣοΚ…

Δηλαδή, θα τον χειροκροτήσουν κιόλας οι σύνεδροι; Τελικά, αφού έτσι έχουν τα πράγματα, τι τον τριγυρίζουν τον Τσίπρα; Του χρωστάμε κάτι και δεν το ξέραμε, έχουμε απλήρωτα γραμμάτια, πρέπει να πάρουμε την άδειά του για να λεγόμαστε «αριστεροί», γιατί να ξεχάσουμε την «αυτοδυναμία», τότε για ποιο λόγο παλεύει ένα κόμμα; Ερωτήματα, που πρέπει κάποιος να τα απαντήσει! Γιατί, δεν το ήξερα ότι μετά από τόσα χρόνια αγώνων θα πρέπει να παρακαλάμε τους «αριστερούς» τους γλυκού νερού που αλλάζουν ονομασίες, ανάλογα με την πολιτική συγκυρία, που με όλες τις κυβερνήσεις κρατάνε θέσεις-κλειδιά, να περιμένουμε πότε θα μας ανοίξουν την πόρτα συνεργασίας!

• ΥΓ. Το υστερόγραφο προέκυψε εκ των υστέρων με αφορμή τις δηλώσεις του Προέδρου του ΣΥΝ στην απεργιακή κινητοποίηση. Ο Τσίπρας έχει και ποιητικό οίστρο. Κάτω τα πολιτικά επιχειρήματα, ζήτω τα ποιηματάκια… εκ του προχείρου!

 

Η ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΡΙΖΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ;

ΗΛΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, εκλογολόγος [Τα Νέα, 4/3/2008]

Η ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ άνοδος την οποία εμφανίζουν τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ τους τελευταίους τρεις μήνες αποτελεί πρωτόγνωρο φαινόμενο. Γιατί δεν πρόκειται για τελείως υποθετικές εκτιμήσεις, τις οποίες συμπαρασύρει η υψηλή αλλά ασπόνδυλη δημοφιλία ενός πολιτικού προσώπου, όπως είχε συμβεί στο παρελθόν με το εφήμερο «κόμμα Αβραμόπουλου», το οποίο εμφανίστηκε κι εξαφανίστηκε ως διάττων αστέρας. Ο ΣΥΝ, αντίθετα, αποτελούσε μέχρι πρόσφατα μια παγιωμένη σταθερά του κομματικού συστήματος, αριθμητικά περιορισμένη, αλλά πολιτικά και κοινωνιολογικά συμπαγή. Γεγονός που επέτρεπε μια σχετικώς ασφαλή καταγραφή των ορίων της επιρροής του. Τα δημοσκοπικά ευρήματα της τελευταίας περιόδου έχουν μεταβάλει πλήρως αυτή την εικόνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται στον προνομιούχο υποδοχέα της απογοήτευσης από τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και κυρίως εναλλακτική επιλογή για ένα μεγάλο τμήμα αποστασιοποιημένων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ (συχνά ένας στους πέντε). Χωρίς, όμως, η διευρυμένη αυτή δυνητική επιρροή του να διαθέτει τα συνεκτικά χαρακτηριστικά που σηματοδοτούσαν διαχρονικά τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ. Και χωρίς, αντίστοιχα, ο ΣΥΡΙΖΑ να διαθέτει την πολιτική και ιδεολογική ευκαμψία που θα του επέτρεπαν να ενσωματώσει τα ετερογενή τμήματα του εκλογικού σώματος που έλκονται σήμερα από αυτόν. Το ερώτημα επομένως παραμένει και είναι δύσκολο να απαντηθεί με βάση τα σημερινά δεδομένα. Ως ποιο βαθμό η συνεχώς διευρυνόμενη δημοσκοπική προτίμηση για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί απλώς τη συγκυριακή αντανάκλαση της κρίσης του ΠΑΣΟΚ, ή αν αντίθετα υποδηλώνει την απαρχή ριζικής ανατροπής του κομματικού συστήματος. Πράγματι, η διάταξη των πολιτικών δυνάμεων που καταγράφουν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις παραπέμπει στον ρευστό και κατακερματισμένο πολυκομματισμό των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων, όταν η εκπροσώπηση τόσο της Κεντροαριστεράς, όσο και της κομμουνιστογενούς Αριστεράς αποτελούσε ακόμα ανοικτό διακύβευμα. Όμως, οι παρομοιώσεις με το παρελθόν σπάνια προσφέρουν ασφαλείς ενδείξεις για το μέλλον.

 

Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΥΨΗΛΩΝ ΠΟΣΟΣΤΩΝ ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΙΚΑΚΟΣ Πρόεδρος της GΡΟ [Τα Νέα, 4/3/2008]

ΤΟ ΤΕΛΟΣ του δικομματισμού στις δημοσκοπήσεις επέρχεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται με πρωτοφανή δυναμική. Η δύναμή του εξαπλώνεται απ΄ το κέντρο της χώρας, το Λεκανοπέδιο, προς όλες τις περιφέρειες. Η επιρροή του είναι πολύ μεγαλύτερη στις νεώτερες ηλικίες και στους πολίτες πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Η πολιτική προέλευση των μετακινήσεων προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι κυρίως απ΄ το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τη Ν.Δ. και το ΚΚΕ. Η Ν.Δ. καθώς δεν είναι οριοθετημένη πολιτικά κινδυνεύει κι εκείνη απ΄ την ανανεωτική δυναμική του ΣΥΝ. Η διατήρηση αυτού του φαινομένου είναι η πιθανότερη εκδοχή των εξελίξεων, εφόσον το ΠΑΣΟΚ δεν μπορέσει να αναχαιτίσει την καθολική του κρίση. Κρίση που διαρκώς ανακυκλώνεται, οδηγώντας σε περιδίνηση. Το ΠΑΣΟΚ ξόρκιζε τη διάσπαση, αλλά ο ρόλος του στο πολιτικό σύστημα αναιρείται απ΄ τη συρρίκνωση. Η απώλεια της αξιοπιστίας, η παντελής έλλειψη στρατηγικής, η ψυχολογία του πανικού, μπορούν να αντιμετωπιστούν με νηφάλια ανάλυση και με γενναίες αποφάσεις.
Προϋπόθεση, όμως, γι΄ αυτό είναι να ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις και τα σύνδρομα της πρόσφατης εσωκομματικής σύγκρουσης.

 

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΙΑΣ «ΝΕΑΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΤΖΗΣ Πολιτικός αναλυτής [Τα Νέα, 4/3/2008]

ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ το ερώτημα ήταν αν η κρίση του δικομματισμού είχε ή όχι συγκυριακό χαρακτήρα. Σήμερα το ερώτημα είναι αν η προϊούσα αποδόμησή του θα προσλάβει τελικά ή όχι ανατρεπτικές διαστάσεις. Το σίγουρο είναι ότι οι μεταπολιτευτικές πολιτικές ισορροπίες μεταβάλλονται και το status του κομματικού συστήματος αλλάζει. Η γεωμετρική πρόοδος με την οποία αυξάνεται η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ προοιωνίζεται μία επόμενη φάση κατά την οποία η κοινωνική απαξίωση των κομμάτων εξουσίας που τροφοδοτεί τη θεαματική άνοδό του θα τον έχει μετατρέψει σε αναμφισβήτητο πρωταγωνιστή μιας «νέας μεταπολίτευσης» και σε ισότιμο διαπραγματευτή των όρων υπό τους οποίους αυτή θα πραγματοποιηθεί. Γεγονός παραμένει ότι, κερδίζοντας τις μάχες με τον πολιτικό χρόνο και τις κοινωνικές προσδοκίες, εμφανίζει σήμερα μια πρωτόγνωρη δυναμική που εδώ και πολλά χρόνια έχει χαθεί από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας μαζί με τις ευκαιρίες που τους δόθηκαν για να αναμορφώσουν το πολιτικό σύστημα, να ανανεώσουν το πολιτικό προσωπικό και να ενσωματώσουν στις τάξεις τους ένα «νέο εκλογικό σώμα» πολύ διαφορετικό από αυτό που εξασφάλισε την κυριαρχία τους στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Η σημερινή του δυναμική οφείλεται εν πολλοίς στην επιδειχθείσα ικανότητά του να κεφαλαιοποιεί τη λανθάνουσα κρίση του δικομματισμού, να υποκαθιστά την αξιωματική αντιπολίτευση και να ταυτίζεται με εναλλακτικές προτάσεις πολυσυλλεκτικής, μάλιστα, εμβέλειας. Η διατήρησή της, όμως, θα εξαρτηθεί από την ικανότητά του να νομιμοποιηθεί και να μονιμοποιηθεί όχι ως δημοφιλής εκφραστής της πολιτικής αμφισβήτησης, αλλά ως αναγκαίος συντελεστής ενός πραγματικά εναλλακτικού τρόπου διακυβέρνησης. Αυτή, άλλωστε, η προοπτική είναι που του επιτρέπει να τοποθετείται σήμερα ως «ο τρίτος πόλος- μοχλός» για μια νέα μεταπολίτευση.