Τα παιχνίδια του Αλαβάνου: Ταχρίρ όλες οι πλατείες!

Παρέμβαση στην αντιπαράθεση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Θόδωρου Πάγκαλου, με τον ΣΥΡΙΖΑ κα τον Αλέξη Τσίπρα, έκανε το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής» του Αλέκου Αλαβάνου. Σε  ανακοίνωσή του, επαναλαμβάνει όσα είχε πει ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού, περί μετατροπής της πλατείας Συντάγματος σε πλατεία Ταχρίρ. «Η Αριστερά δεν οφείλει καμιά εξήγηση και καμιά αποσαφήνιση των προθέσεων και των στόχων της προς αυτή την κυβέρνηση, τον αντιπρόεδρο της και τα φίλια προς αυτήν ΜΜΕ», αναφέρει στην ανακοίνωσή της και καταλήγει ότι «οφείλει να βρει τους τρόπους να στηρίξει αποτελεσματικά τις πολύμορφες εκφράσεις αντίστασης του λαϊκού παράγοντα, που και σήμερα, με αφορμή την 25η Μάρτη, εκδηλώθηκαν πανελλαδικά, ώστε να γενικευτούν και να γίνουν νικηφόρες. Ώστε η πλατεία Συντάγματος και κάθε μικρή και μεγάλη πλατεία της χώρας να γίνει ‘πλατεία Ταχρίρ’ και η κυβέρνηση αυτή να φύγει το συντομότερο».

Πιστός στο πνεύμα των επαναστατημένων λαών της βόρειας Αφρικής. Απάνω τους Αλέκο και τους φάγαμε!!!

 

Ψυχρότητα και αποστάσεις Τσίπρα – Αλαβάνου σε εκδήλωση κατά του μνημονίου

Βαρύ το κλίμα ανάμεσα στους κ.κ. Τσίπρα και Αλαβάνο (φωτ. αρχείου)  

---

• Κάτι παραπάνω από εμφανές ήταν το ψυχρό κλίμα που επικρατεί ανάμεσα στον πρόεδρο του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα και τον προκάτοχό του, επικεφαλής του Μετώπου και υποψήφιο περιφερειάρχη Αλέκο Αλαβάνο σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με θέμα Ανατροπή του μνημονίου! Αριστερή εναλλακτική λύση και σοσιαλιστική προοπτική.

Οι δύο πολικοί κάθισαν σε μεγάλη απόσταση ο ένας από τον άλλο, ενώ ο κ. Αλαβάνος, αφού αναφέρθηκε στις έριδες στο χώρο της Αριστεράς, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Βρισκόμαστε εδώ μέσα αριστεροί σύντροφοι και κάνουμε ότι δεν βλέπουμε ο ένας τον άλλο».

Αναφερόμενος στο θέμα της διάσκεψης, ο Αλέκος Αλαβάνος είπε ότι για να έρθει η σοσιαλιστική προοπτική πρέπει να ανατραπεί το μνημόνιο, αλλά για να γίνει αυτό, τόνισε, πρέπει η Αριστερά να δώσει στον κόσμο συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς θα είναι το αύριο. Είπε, ακόμη, ότι η αριστερά πρέπει να αξιοποιήσει τις περιφερειακές εκλογές και να αναδείξει δυνάμεις που θα τολμήσουν την ανοιχτή σύγκρουση με την εφαρμογή του μνημονίου.

Ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε ότι ζούμε στη δίνη μιας πρωτοφανούς καπιταλιστικής κρίσης, υποστήριξε ότι η χώρα αποτελεί ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πείραμα, καθώς εδώ δοκιμάζονται οι κοινωνικές αντιστάσεις και η Αριστερά, της οποίας πρώτο καθήκον είναι η ανατροπή του μνημονίου.

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ τόνισε εξάλλου ότι μεγάλη ευθύνη της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων είναι να υπερβούν τον ίδιο τους τον εαυτό. Δήλωσε ακόμη ότι η σημερινή κατάσταση επιτάσσει την ανασύνταξη των δυνάμεων της αριστεράς, αλλά και το συντονισμό της με τα κινήματα της Ευρώπης για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και την επικράτηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας [Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ]

 

Η άνοδος και η πτώση του φαινομένου «Αλέκος Αλαβάνος»

Ο Αλέκος Αλαβάνος φάνηκε ξαφνικά να «απελευθερώνεται» πλήρως από τις συλλογικότητες των οποίων ωστόσο παρέμενε επικεφαλής και ξεκίνησε κάτι σαν προσωπική πολιτική πορεία

Του Αριστείδη ΜΠΑΛΤΑ, Η ΑΥΓΗ: 03/10/2010

Η αριστερά έχει τιμήσει πολλαχώς το πρόσωπο του Αλέκου Αλαβάνου. Ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, του ενιαίου Συνασπισμού και του ΣΥΝ επί πολλές θητείες, βουλευτής της Β’ Αθηνών, πρόεδρος του ΣΥΝ, βουλευτής Ηρακλείου, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Επιλογή του σε περίοπτες εκλόγιμες θέσεις από τους λίγους που είναι καταστατικά επιφορτισμένοι να επιλέγουν, εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του από την ψήφο των πολλών. Αλλά κάποτε η μεγάλη και διαρκής τιμή άρχισε να συνοδεύεται από μια σκιά, από κάτι σαν απαρχή μομφής, που ποτέ, ωστόσο, δεν διατυπώθηκε δημόσια: πρώτον, η ταχύτητα της μεταπήδησης από την Ευρωβουλή στη «σίγουρη» έδρα της Β’ Αθηνών επεδείκνυε μάλλον ασύγγνωστη βιασύνη, κάτι σαν τάση εκμετάλλευσης του δικού του ονόματος, κάτι σαν έλλειμμα σεβασμού απέναντι σε όλους όσοι κρατούν ζωντανή την αριστερά μέσα από τον μόχθο της συλλογικότητας. Η εικόνα, δηλαδή, ενός ακόμη αριστερού της αυτοεξυπηρέτησης. Δεύτερον, η έκθεση του ίδιου στην πολιτική πυκνότητα της Αθήνας καθιστούσε περισσότερο ορατή, δημιουργώντας τις αντίστοιχες απορίες, την ήδη παρατηρημένη ταλάντευση κάποιων θέσεών του: προς το ΚΚΕ ή εναντίον του, υπέρ μιας «εθνικά υπερήφανης» εξωτερικής πολιτικής ή υπέρ του αριστερού διεθνισμού στην Ευρώπη και τον κόσμο.

• Στην προεδρεία

Με αυτά δεδομένα, η πρόταση της υποψηφιότητας Αλαβάνου για την προεδρία του ΣΥΝ συγκίνησε στην αρχή μόνο λίγους, μόνον εκείνους που τείνουν να παραβλέπουν ζητήματα σαν τα παραπάνω προς χάριν της γυμνής εκλογιμότητας του φαίνεσθαι και της εικόνας. Μολαταύτα, μέσα από μια μεθοδική επέκταση κατά ομόκεντρους κύκλους της οποίας η τεχνική αξίζει να μελετηθεί κάποτε διεξοδικά, οι λίγοι που εισηγήθηκαν την πρόταση κατόρθωσαν να «πείσουν» τους πολλούς, κυριολεκτικά έναν προς έναν, και ο Αλέκος Αλαβάνος εκλέχτηκε πρόεδρος του ΣΥΝ με σχετικά μεγάλη πλειοψηφία. (Τα εισαγωγικά είναι απαραίτητα, γιατί το «πείθω» είναι εδώ ρήμα εξαιρετικά ευαίσθητο: ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του παραλήπτη της πρότασης, αυτό μπορούσε να παραπέμπει οπουδήποτε μεταξύ γνήσιας πειθούς και οιονεί εκβιασμού του ενός ή του άλλου είδους).

• Η πρώτη περίοδος

Η πρώτη περίοδος της προεδρίας Αλαβάνου ήταν λίγο – πολύ η αναμενόμενη. Κάποιες προσπάθειες γνωριμίας του ΣΥΝ και της νεολαίας του, κάποιες διατυπώσεις που ήθελαν να ταράξουν τα καθιερωμένα, κάποιες βιαστικές και άρα ατελέσφορες πρωτοβουλίες, οι συνακόλουθες μικρές εσωκομματικές ήττες. Αλλά κάπου εκεί άρχισε να αναδύεται κάτι καινούργιο. Ο Αλέκος Αλαβάνος φάνηκε ξαφνικά να «απελευθερώνεται» πλήρως από τις συλλογικότητες των οποίων ωστόσο παρέμενε επικεφαλής και ξεκίνησε κάτι σαν προσωπική πολιτική πορεία. Μετά από κάποιες οξείες τοποθετήσεις στη Βουλή που του πρόσφεραν ευρύτερη δημοσιότητα, ο ίδιος στήριξε τον αγώνα ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 με πρωτοφανές πείσμα για ηγέτη ακόμη και της αριστεράς (και πολιτικά δικαιώθηκε), επέλεξε να διεκδικήσει την καθόλου σίγουρη έδρα του Ηρακλείου (και πολιτικά δικαιώθηκε), επέβαλε την υποψηφιότητα Τσίπρα για τη δημαρχία της Αθήνας (και πολιτικά δικαιώθηκε) και, τέλος, επέβαλε ξανά την υποψηφιότητα Τσίπρα για την προεδρία του ΣΥΝ. Η δημοσκοπική έκρηξη που ακολούθησε φάνηκε για ένα διάστημα να δικαιώνει πολιτικά και αυτήν την κορύφωση.

• Γιατί φαινόμενο

Το γεγονός ότι αυτοί οι σταθμοί πολιτικής δικαίωσης φέρουν κατ’ αποκλειστικότητα το όνομα «Αλέκος Αλαβάνος» μας επιτρέπει να μιλάμε για φαινόμενο «Αλέκος Αλαβάνος». Και η επιλογή του ίδιου να διεκδικήσει την περιφέρεια Αττικής ενάντια στον ΣΥΝ και παρά τον ΣΥΡΙΖΑ μας υποχρεώνει σήμερα να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το φαινόμενο.

1. Οι περίοπτες δημόσιες θέσεις δημιουργούν κάτι σαν προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο εν δυνάμει. Αθλητές, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι της πλατιάς κατανάλωσης, ευειδείς ή λιγότερο ευειδείς τηλεπερσόνες, αλλά και οι σύζυγοι και τα τέκνα αυτών μεταγράφονται στην πολιτική σκηνή και συχνά επιτυγχάνουν να εκλεγούν με μόνο εφόδιο την κενή δημοσιότητα. Πρόκειται για ένα από τα εξέχοντα χαρακτηριστικά της δημοκρατίας της εποχής, χαρακτηριστικό που οδηγεί στο όριό του τον βαθύτερο νόμο σύμφωνα με τον οποίο στην πολιτική το φαίνεσθαι κυριαρχεί επί του είναι. Δυστυχώς ακόμη και η αριστερά δεν είναι εν προκειμένω αθώα. Πολύ συχνότερα απ’ όσο οφείλουν, οι εκάστοτε ηγεσίες της τείνουν να υποτάσσονται, και μάλιστα κάποιες φορές αμαχητί, στο κεφάλαιο αυτού του είδους.

2. Η θέση του προέδρου ενός πολιτικού υποκειμένου συνιστά προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο εν ενεργεία. Εκτός των άλλων, αυτό πιστοποιείται από το ότι ο λόγος που εκφέρεται από τη θέση του προέδρου αποκτά υπεραξία, δηλαδή επιβάλλει κατά κανόνα τις επιταγές του στο προεδρευόμενο πολιτικό υποκείμενο εν πολλοίς ανεξάρτητα από περιεχόμενο και καταστατικές ή άλλες δεσμεύσεις. Κι αυτό γιατί, όσο δεν τίθεται ρητά θέμα ηγεσίας, η οσοδήποτε καλά επεξεργασμένη αντιπαράθεση με τον κεφαλαιούχο ενέχει το υψηλό κόστος της πολιτικής απομόνωσης. Συνάγεται ότι το εν λόγω κεφαλαίο προικίζει τον πρόεδρο με πολλούς βαθμούς πολιτικής ελευθερίας. Από την άλλη μεριά, βέβαια, η προστασία του κεφαλαίου του απαιτεί από τον ίδιο να καλλιεργεί τουλάχιστον τη συναίνεση εκείνων επί των οποίων προεδρεύει. Αλλιώς κινδυνεύει να χάσει τα πάντα.

3. Το πολιτικό κεφάλαιο ενισχύεται ή αποδυναμώνεται με αποκλειστικό κριτήριο την αποτελεσματικότητα και άρα πάντοτε μόνον εκ των υστέρων. Γι’ αυτόν τον λόγο, η πολιτική πρακτική στα ηγετικά κλιμάκια είναι πάντοτε της τάξης του στοιχήματος και του ρίσκου. Επιπλέον, καθώς η πολιτική αποτελεσματικότητα ταυτίζεται με την κατίσχυση επί του αντιπάλου, η πολιτική πρακτική στα κλιμάκια αυτά είναι σύμφυτη με τον πολιτικό εκβιασμό.

4. Ο Αλέκος Αλαβάνος εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο τους βαθμούς ελευθερίας που του παρείχε η θέση του προέδρου, ενώ η πολιτική δικαίωση των πρωτοβουλιών -δηλαδή των στοιχημάτων ή, αν θέλετε, των εύλογων πολιτικών εκβιασμών- που αναφέραμε ενίσχυσε εξαιρετικά το προσωπικό του πολιτικό κεφάλαιο. Καθοριστικό στοιχείο υπήρξε εδώ η φαινόμενη δομή αυτών των στοιχημάτων: «αν κερδίσω, κερδίζει η αριστερά συνολικά, αν χάσω, χάνω πρώτος απ’ όλους ο ίδιος». Αλλά αυτή είναι ακριβώς η δομή που εμφανίζει η πολιτική ανιδιοτέλεια. Έτσι, καθώς τα εν λόγω στοιχήματα κατόρθωσαν να συνδυάσουν την πολιτική αποτελεσματικότητα με την εικόνα της πολιτικής ανιδιοτέλειας, οικοδομώντας παράλληλα όρους πολιτικής υπερηφάνειας που είχε να αισθανθεί η αριστερά σχεδόν από την εποχή του ΕΑΜ, οι αριστεροί κάθε απόχρωσης, και όχι μόνο, στράφηκαν μαζικά προς το πρόσωπο του Αλέκου Αλαβάνου, διέγραψαν από τη μνήμη τις σκιές που το συνόδευαν, αγνόησαν την πολιτική μοναχικότητα και κάποιες αμφιλεγόμενες κινήσεις του και ανήγαγαν τον ίδιο στην αυστηρά μονοπρόσωπη πολιτική δύναμη που συγκροτεί το φαινόμενο «Αλέκος Αλαβάνος».

5. Το φαινόμενο «Αλέκος Αλαβάνος» συνάντησε τα αντικειμενικά όριά του με την έκρηξη του Δεκέμβρη. Παρά τις προσπάθειές του, ο ίδιος δεν κατόρθωσε -για λόγους που δεν αφορούν μόνον εκείνον αλλά ευθέως όλους μας ανεξαιρέτως- ούτε να συναντηθεί πολιτικά με τους εξεγερμένους νέους αλλά ούτε να αποκρούσει αποτελεσματικά τις αδίστακτες ομοβροντίες που εξαπολύθηκαν ενάντια στα πολιτικά υποκείμενα όπου μετείχε.

6. Από τότε το φαινόμενο «Αλέκος Αλαβάνος» ακολουθεί την κατιούσα. Πρώτο και καθοριστικό βήμα υπήρξε η παραίτηση του ίδιου από την προεδρία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, παραίτηση απολύτως ακατανόητη πολιτικά για τρεις λόγους. Πρώτον, γιατί φάνηκε να απευθύνεται αποκλειστικά στον διάδοχο που ο ίδιος είχε επιβάλει??? δεύτερον γιατί είχε την εξωφρενική δομή του «για όλα αυτά φταις εσύ, άρα παραιτούμαι εγώ»??? και τρίτον γιατί «όλα αυτά» παρέμειναν και παραμένουν πλήρως στο σκοτάδι. Δεύτερο βήμα, η απόσυρση της παραίτησης κατόπιν «λαϊκής κατακραυγής» οργανωμένης επί τούτον. (Πολλοί θα ήθελαν εδώ να ξεχάσουν ότι όλοι ανεξαιρέτως πιέσαμε τότε ώστε να αποσυρθεί, ακριβώς, η παραίτηση). Τρίτο βήμα, οι παλινωδίες ή η ουσιαστική αποχή από ευρωεκλογές και βουλευτικές εκλογές. Τέταρτο βήμα, η ανάδειξη της «κάρτας μέλους» του ΣΥΡΙΖΑ σε μείζον επίδικο των καιρών και η υιοθέτηση από τον ίδιο της ταπεινόφρονος προσωνυμίας «απλό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ». Πέμπτο βήμα, η συγκρότηση του λεγόμενου «Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής» σε κάτι σαν πολιτικό υποκείμενο που κείται κάπου μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, λοιπών αριστερών δυνάμεων και εν γένει λαού. Και τελευταίο βήμα, βέβαια, η υποψηφιότητα που θα «απελευθερώσει» την Αττική από τον ξένο ζυγό.

7. Τολμώ να ισχυριστώ ότι το φαινόμενο «Αλέκος Αλαβάνος» βρίσκεται πλέον στη δύση του. Όλο τον τελευταίο καιρό είναι εμφανής η αγωνιώδης προσπάθεια του ίδιου να βρει την ατάκα που θα αδράξει το συλλογικό ασυνείδητο ενόσω το αντίστοιχο σύνθημα αλλάζει καθημερινά, κρατώντας σταθερή μόνο την επιτηδευμένη ασάφεια. Είναι εμφανής, ακόμη, η αδυναμία -ή η σκοπιμότητα- του να παρουσιάσει ο ίδιος (ή το «Μέτωπο») ένα συνεκτικό πολιτικό σχέδιο που θα καθιστούσε σαφή τη δική του πολιτική διαφοροποίηση (και του «Μετώπου») και θα δικαιολογούσε άρα την ξεχωριστή κάθοδο. Αυτή η απουσία μετατρέπει μάλιστα τη δομή της πολιτικής ανιδιοτέλειας που αναφέραμε («αν κερδίσω, κερδίζει η αριστερά συνολικά, αν χάσω, χάνω πρώτος απ’ όλους ο ίδιος») στο σχεδόν αυτιστικό: «αν κερδίσω, κερδίζω μόνον εγώ (ίσως και το ‘Μέτωπο’), αν χάσω, χάνω μόνον εγώ (και σίγουρα το ‘Μέτωπο’)». Ταυτόχρονα, η ίδια απουσία συνεκτικού σχεδίου μεταμφιέζεται με μάσκες ονομάτων που παραπέμπουν πολύ πέραν της Αριστεράς και μας πηγαίνουν όλο και πιο πίσω στον χρόνο: από τον Ανδρέα Παπανδρέου στον Ελευθέριο Βενιζέλο και από εκεί στον Σόλωνα για να φτάσουμε ενδεχομένως στον Χαμουραμπί ή ίσως ακόμη και στα υψίπεδα του Ολύμπου ή του Θιβέτ. Με δυο λόγια, είναι πλέον εμφανές ότι το συσσωρευμένο πολιτικό κεφάλαιο του Αλέκου Αλαβάνου εξανεμίζεται όλο και πιο γρήγορα υπό την πίεση ενός ουσιώδους ελλείμματος πολιτικής σοβαρότητας. Θεωρώ εξαιρετικά αμφίβολο αν ακόμη και το άριστο για τον ίδιο εκλογικό αποτέλεσμα θα αποβεί ικανό να αντιστρέψει την τάση.

8. Γνώρισμα του φαινομένου που εξετάζουμε είναι το ότι η αυστηρά μονοπρόσωπη πολιτική δύναμη «Αλέκος Αλαβάνος» διατηρεί πολιτικά ερείσματα. Πρόκειται για γνώρισμα που αγγίζει το παράδοξο, γιατί τα εν λόγω ερείσματα αφ’ ενός έχουν θητεύσει επί μακρόν και χωρίς σκιές στην κουλτούρα της συλλογικότητας και αφ’ ετέρου διαθέτουν κατά τεκμήριο την πολιτική εμπειρία που τους επιτρέπει, αν δεν τους υποχρεώνει, να βλέπουν όλα τα παραπάνω. Μία είναι η εξήγηση που μπορώ να δώσω. Η ελπίδα που δημιούργησε ο συνδυασμός πολιτικής αποτελεσματικότητας με φαινόμενη πολιτική ανιδιοτέλεια – ο συνδυασμός που συγκρότησε κατά βάσιν το φαινόμενο «Αλέκος Αλαβάνος»- υπήρξε τόσο ισχυρή ώστε να έχει οδηγήσει κάποιους από εκείνους που την ασπάστηκαν στην εθελούσια τύφλωση. Από την άλλη μεριά και ταυτόχρονα, υπάρχουν, βέβαια, και οι πολιτικές σκοπιμότητες: η δημοσιότητα που εξακολουθεί να συνοδεύει το φαινόμενο «Αλέκος Αλαβάνος» πιστοποιεί ότι αυτό παραμένει υπολογίσιμη πολιτική δύναμη, έστω αυστηρά μονοπρόσωπη. Γιατί να μην εκμεταλλευθούμε, λοιπόν, αυτή τη δύναμη για τους δικούς μας, αυθεντικά επαναστατικούς (ή όποιου άλλου είδους), σκοπούς;

9. Υπάρχει άραγε κάποιο άρρητο πολιτικό σχέδιο, έστω με τη μορφή φαντασίωσης, που υπόκειται των κινήσεων του φαινομένου «Αλέκος Αλαβάνος»; Από τα συμφραζόμενα των λόγων του μπορούμε ίσως να εικάσουμε ότι η ομώνυμη αυστηρά μονοπρόσωπη πολιτική δύναμη έχει στοιχηματίσει τα ρέστα της στο ότι θα επέλθει σύντομα κάποιος «εργατικός Δεκέμβρης», δηλαδή μια καθολική εξέγερση που θα σαρώσει τα πάντα. Αν αυτό όντως συμβεί το επόμενο διάστημα, τότε η εν λόγω πολιτική δύναμη θα έχει δικαιωθεί, ακόμη αν δεν είναι ο ίδιος ο Αλέκος Αλαβάνος που θα πρωταγωνιστήσει συναφώς. (Δεν επιθυμώ ούτε χρειάζεται να αποδώσω στον Αλέκο Αλαβάνο στενές προσωπικές φιλοδοξίες). Αλλά, αν ισχύει η εικασία, και αν, επιπλέον, η καθολική εξέγερση όντως με το καλό συμβεί, τότε το δικό μου ερώτημα γίνεται αφελώς το εξής: είναι ποτέ δυνατόν μια τέτοια εξέγερση να νικήσει πραγματικά, δηλαδή να εγκαθιδρύσει την επαναστατική εξουσία της, αν προετοιμάζεται πολιτικά με τους τρόπους που προωθεί το τελευταίο διάστημα η αυστηρά μονοπρόσωπη πολιτική δύναμη «Αλέκος Αλαβάνος»;

10. Το πολιτικό κεφάλαιο που είχε συσσωρεύσει κάποτε ο Αλέκος Αλαβάνος υπήρξε εντελώς άλλης τάξης, εντελώς άλλης υφής και εντελώς άλλου έρματος από εκείνο που διανεμήθηκε πρόσφατα στους εκπρόσωπους του μπάσκετ, της άρσης βαρών και των δημοσιογράφων του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να διεκδικήσουν την περιφέρεια Αττικής. Υπήρξε το πολιτικό κεφάλαιο ενός ηγέτη της αριστεράς με πανεθνική εμβέλεια. Μου προκαλεί λοιπόν θλίψη (όπως, είμαι βέβαιος, προκαλεί και στον ίδιο) να βλέπω τον Αλέκο Αλαβάνο να ανταγωνίζεται τους εν λόγω εκπροσώπους (και τον Άδωνη Γεωργιάδη) στα προεκλογικά τηλεοπτικά σόου. Για να μην πω τίποτε για τις μικρότητες που ο ίδιος εκστόμισε σχετικά με την υποψηφιότητα Μητρόπουλου. Ας τελειώνουμε καλύτερα εδώ.

 

[Αλέκος Αλαβάνος:]… ο Βοναπάρτης!

• ΤΟΥ ΑΝΤΑΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗ
• Η ΑΥΓΗ: 12/09/2010

• Πώς εμφανίστηκε ο Αλέκος Αλαβάνος στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε ανακοινώνοντας την υποψηφιότητά του; Αυτό που ήταν πάντοτε. Ένα θολό ιδεολογικό σχήμα (ένα προεπαναστατικό κίνημα που μόνο αυτός βλέπει και που βασίζεται στους αγώνες κατά του άρθρου 16), μια ασαφής στρατηγική, ένας απροκάλυπτος σεχταρισμός (εμείς οι καθαροί, οι άλλοι οι γκρίζοι), ένα χάιδεμα κάθε αριστερίστικης πρακτικής και λογικής, ένας βοναπαρτισμός που δύσκολα μπορεί να κρυφτεί

Ποιον αλήθεια ξάφνιασε η τριχοτόμηση (η λέξη από τίτλο των «Νέων» της Πέμπτης) της πέραν του ΚΚΕ Αριστεράς; Νομίζω κανέναν, τουλάχιστον από αυτούς που έχουν πολιτική διαίσθηση, γνώση, μνήμη και κοινή λογική. Η κίνηση του Αλέκου Αλαβάνου να κατέβει αυτόνομος υποψήφιος απλώς επισημοποίησε μια κατάσταση που οι εντός των τειχών (αλλά, νομίζω, και έξω από τα τείχη -δεν πρέπει να υποτιμούμε ποτέ τους ψηφοφόρους, διαισθάνονται πάντα καλύτερα την κατάσταση από πολλούς επαγγελματίες πολιτικούς) γνώριζαν πολύ καλά εδώ και καιρό. Χρόνια, θα έλεγα.

Από μια άποψη η κίνηση Αλαβάνου δικαιολογεί τις επιλογές που έκαναν τα στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ όταν αποφάσισαν να αποχωρήσουν και να δημιουργήσουν τη «Δημοκρατική Αριστερά». Η άποψη του Φώτη Κουβέλη και των άλλων τριών βουλευτών που τον ακολούθησαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατρακυλούσε προς έναν περίεργο αριστερίστικο δογματισμό και ότι ο ΣΥΝ, μένοντας πιστός σε αυτό το συμμαχικό σχήμα, κινδύνευε να δει αλλοιωμένη τη φυσιογνωμία του μοιάζει να επιβεβαιώνεται από τα πράγματα.

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά, δεν υπάρχει. Και το περίεργο είναι πως την εξέλιξη αυτή υπέγραψαν ο Αλέκος Αλαβάνος και όσες από τις συνιστώσες αποφάσισαν να τον υποστηρίξουν, όσοι δηλαδή μέχρι σήμερα επέμεναν περισσότερο για την ύπαρξη αυτού του «ενωτικού» σχήματος του ΣΥΡΙΖΑ, όσοι επέμεναν για τη μετατροπή του σε κόμμα ώστε να προωθηθούν «πιο αποτελεσματικά» οι «προωθημένες» ριζοσπαστικές τους απόψεις, όσοι θεωρούσαν ότι αυτό που δεν άφηνε τον ΣΥΝ να πετάξει ήταν οι ανανεωτικές απόψεις.

Πώς εμφανίστηκε ο Αλέκος Αλαβάνος στη συνέντευξη τύπου που έδωσε ανακοινώνοντας την υποψηφιότητά του; Αυτό που ήταν πάντοτε. Ένα θολό ιδεολογικό σχήμα (ένα προεπαναστατικό κίνημα που μόνο αυτός βλέπει και που βασίζεται στους αγώνες κατά του άρθρου 16), μια ασαφής στρατηγική (δεν εξήγησε γιατί ήταν απαραίτητη αυτή η νέα διάσπαση, ποιες είναι οι πολιτικές που τον διαφοροποιούν από την ηγεσία του ΣΥΝ), ένας απροκάλυπτος σεχταρισμός (εμείς οι καθαροί, οι άλλοι οι γκρίζοι), ένα χάιδεμα κάθε αριστερίστικης πρακτικής και λογικής, ένας βοναπαρτισμός που δύσκολα μπορεί να κρυφτεί.

Ναι, αυτός ήταν πάντα ο Αλέκος Αλαβάνος από τη μέρα που αποφάσισε να εγκαταλείψει το φλωρακικό ΚΚΕ. Σε αντίθεση με πολλούς από τους τότε συντρόφους του, ο Αλαβάνος δεν κοίταξε ποτέ κριτικά το κομματικό παρελθόν του, δεν αναρωτήθηκε ποτέ στα σοβαρά τι σημαίνει σταλινισμός και αυταρχισμός και, παρότι για χρόνια πολλά ευρωβουλευτής, δεν συμπάθησε ποτέ την Ευρώπη, κρατώντας τις ίδιες σχεδόν αποστάσεις που εξακολουθεί να κρατάει το ΚΚΕ.

Ως πρόεδρος του ΣΥΝ σκέφτηκε να διευρύνει την επιρροή του κόμματος απευθυνόμενος στους νέους με ένα λόγο που σπανίως έβαζε με σοβαρότητα τα θέματα του δημοκρατικού παιχνιδιού και της αντι-βίας. Η πολιτική του σκέψη έμεινε να μοιάζει με τούρτα, το παντεσπάνι της οποίας ήταν τα παλιά, γνωστά δογματικά του σχήματα, κρέμα ένας εύκολος λαϊκισμός και το κερασάκι ο «νέος» κόσμος που ανακάλυψε, αυτός του αριστερισμού. Διανύοντας την έκτη δεκαετία της ζωής του, ο Αλαβάνος σου δίνει την εντύπωση ότι ξανάρχισε να διαβάζει Μαρξ με τον τρόπο (και τη λογική) που τον είχαν μάθει να κάνει τότε παλιά, στην ΚΝΕ. Τόσο απλά.

 

Ο ΣΥΝ καταγγέλλει τον Αλαβάνο για… νεοαριστερισμό!

• Στελέχη της ηγετικής ομάδας του ΣΥΝ δεν άφησαν ασχολίαστο και το πολιτικό στίγμα που εξέπεμψε ο κ. Αλαβάνος, ο οποίος μίλησε κατά του μνημονίου, αναφέρθηκε σε αναδιάρθρωση του διεθνούς χρέους με εξάλειψη σημαντικού μέρους του, ακόμη και σε διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ενωση για τους ελάχιστους όρους που κάνουν ανεκτή την παραμονή στο ευρώ. Αναδεικνύεται, όπως έλεγαν από τον ΣΥΝ, και «σοβαρή πολιτική διαφωνία».

Μάλιστα επεσήμαναν ότι ο κ. Αλαβάνος διαμορφώνει έναν «πόλο με χαρακτηριστικά νεοαριστερισμού», σχολιάζοντας αναφορές του ότι στην περίπτωση που εκλεγεί «στα κτίρια της Περιφέρειας Αττικής θα είναι απαγορευμένη η είσοδος της τρόικας και των ανθρώπων της, ενώ στις δράσεις της Περιφέρειας Αττικής θα εφαρμόζεται το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας και όχι η αντισυνταγματική νομοθεσία της κυβέρνησης Παπανδρέου».

 

Πρόβα νέου κόμματος για τον Αλέκο Αλαβάνο

• Διαδικασίες διαζυγίου ξεκίνησαν στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του πρώην προέδρου του ΣΥΝ

Διαδικασίες διαζυγίου ξεκίνησαν από χθες στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού μετά τη μάχη τακτικής για τις υποψηφιότητες στην Περιφέρεια Αττικής ξεκίνησε ήδη ένας ανελέητος πόλεμος ευθυνών για την κάθοδο δύο ψηφοδελτίων στον χώρο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η χθεσινή δημόσια κατάθεση υποψηφιότητας από τον κ. Αλ. Αλαβάνο και η απόφαση του ΣΥΝ να στηρίξει τον κ. Αλ. Μητρόπουλο πυροδοτούν συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις όχι μόνο εντός της συμμαχίας αλλά και μέσα στην Κουμουνδούρου. Από την άλλη πλευρά, η χθεσινή εμφάνιση Αλαβάνου με την οποία ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του, παρά τις εκκλήσεις των πρώην συντρόφων του, περιείχε όλα τα στοιχεία προαναγγελίας ενός νέου πολιτικού φορέα, τον οποίο πιθανότατα και θα ανακοινώσει επισήμως μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Ο κ. Αλαβάνος κατέρχεται στις εκλογές του Νοεμβρίου «με διακινδύνευση», όπως είπε, φιλοδοξώντας να κάνει το άλμα προς την κεντρική πολιτική σκηνή για την παρουσίαση μιας εναλλακτικής λύσης για τη χώρα. Γι΄ αυτό άλλωστε, όπως είπε, η αξιοποίηση της Περιφέρειας γίνεται «για να επανεμφανιστεί η ελπίδα στη χώρα. Εκεί θα έχει δικαιωθεί και ολοκληρωθεί το έργο μας».

Η κίνηση Αλαβάνου σχολιάστηκε άμεσα από την Κουμουνδούρου, που λίγο μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του σημείωσε ότι αυτή αποσκοπεί στο να ανακόψει την αναγκαία συνάντηση της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς με δυνάμεις που προέρχονται από τον σοσιαλιστικό χώρο και αντιμάχονται την πολιτική του ΔΝΤ και της τρόικας. «Ποιον εξυπηρετεί αυτή η επιλογή;» έγραφε η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ, αφήνοντας ανοιχτή την απάντηση, δείχνοντας προς το ΠαΣοΚ. Παράλληλα ο ΣΥΝ κατέστησε σαφές ότι «μετά την εξάντληση όλων των δυνατών προσπαθειών για την ενιαία έκφραση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» στις προσεχείς εκλογές στην Περιφέρεια της Αττικής θα κινηθεί στη βάση της απόφασης της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του. Οπως επαναλάμβαναν χθες, η απόφαση στη βάση της εισήγησης του προέδρου του ΣΥΝ κ. Αλ. Τσίπρα ήταν στήριξη της υποψηφιότητας του κ. Αλ. Μητρόπουλου.

Μαζί με τον κ. Αλαβάνο συστρατεύθηκαν τέσσερις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ (ΑΠΟ, ΚΟΕ, ΚΕΔΑ και ΔΕΑ) που στηρίζουν το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής και στελέχη τους όπως ο κ. Ν. Γαλάνης έδειξαν την Κουμουνδούρου για τις ευθύνες διάσπασης της συμμαχίας. Μάλιστα εξέφρασε και εκτιμήσεις ακόμη και για διάσπαση του ΣΥΝ: «Η ευθύνη για μια τέτοια εξέλιξη ανήκει αποκλειστικά στην αυθαιρεσία της ηγετικής ομάδας του ΣΥΝπου μέσα σε έναν χρόνο διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ αφότου διέσπασε τον ΣΥΝ για να τον οδηγήσει (ξανά επίσης) ή σε νέα διάσπαση ή σε μαζική αποστράτευση». Αξιοσημείωτο είναι ότι παρόντες στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, όπου χθες ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του, ήταν και στελέχη του ΣΥΝ, από το Αριστερό Ρεύμα και την Αριστερή Ανασύνθεση.

Οι εκατέρωθεν επιθέσεις χθες έλαβαν μορφή χιονοστιβάδας. Ο υπεύθυνος Πολιτικού Σχεδιασμού του ΣΥΝ και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας κ. Ν. Βούτσης μίλησε ευθέως για αντιπαραθετικό σχέδιο και κατηγόρησε για το ναυάγιο των προσπαθειών ενωτικής λύσης τον κ. Αλαβάνο. «Φαίνεται ότι αυτό δεν ήταν δυνατόν να γίνει διότι η απόφαση που υπήρχε από τον Αλέκο ήταν ότι μόνο αυτός θα μπορούσε να ενώσει και μόνο σ΄ αυτή τη θέση» σημείωσε.

Ωστόσο και εντός της Κουμουνδούρου οι διαφωνίες και οι συγκρούσεις μεταξύ των στελεχών της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας (Αριστερό Ρεύμα) που δεν αποδέχονται επ΄ ουδενί την υποψηφιότητα Μητρόπουλου διαμορφώνουν σκηνικό «μπαρουτοκαπνισμένο». Οπως έλεγαν στελέχη του Ρεύματος, δεν εξαντλήθηκαν όλες οι δυνατότητες κοινά αποδεκτής λύσης, «όχι γιατί δεν υπήρχαν πρόσωπα αλλά γιατί δεν υπήρχε ισχυρή θέληση». Μάλιστα ακόμη και χθες το απόγευμα ο κ. Π. Λαφαζάνης επέμενε δημοσίως ότι υπάρχει ακόμη δυνατότητα για ενωτική διέξοδο. «Ολες οι πλευρές πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους» σημείωσε και προέταξε ως πρόσωπο ενωτικής υπέρβασης την κυρία Νάντια Βαλαβάνη, την οποία είχε προτείνει, αν και, όπως είπε, «υπάρχουν κι άλλες λύσεις». Το βέβαιον είναι ότι το Ρεύμα περιμένει τις εξελίξεις, περιμένει να ξεκαθαριστεί το τοπίο για να τοποθετηθεί με δημόσια παρέμβαση αλλά και να καθορίσει τις επόμενες κινήσεις του.

«Αλέκο, μην το κάνεις!»
Μ ε βάση τις διεργασίες που έγιναν στο «παρά πέντε» της ανακοίνωσης της υποψηφιότητας του κ. Αλαβάνου, στελέχη από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που ανήκουν στην ομάδα των «9» και δεν είχαν δεχθεί ούτε την υποψηφιότητα Αλαβάνου ούτε την υποψηφιότητα Μητρόπουλου επιρρίπτουν ευθύνες στον κ. Λαφαζάνη γιατί, όπως έλεγαν, θα μπορούσε να είναι εκείνος η «ενωτική λύση».

Από τις 9.00 το πρωί ως τις 12.00 χθες, οπότε είχε προγραμματιστεί η συνέντευξη Τύπου του Μετώπου και του κ. Αλαβάνου, στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην οδό Βαλτετσίου εξελισσόταν ένας μαραθώνιος διαβουλεύσεων για ενωτική λύση ή κατ΄ άλλους τακτικών κινήσεων για το ποιος θα πάρει την ευθύνη να κλείσει την πόρτα. Τα τελευταία χιλιόμετρα των προσπαθειών συνοδεύτηκαν από το μαρσάρισμα της μηχανής του στελέχους της ΑΚΟΑ κ. Γερ. Μπαλαούρα, ο οποίος είχε πίσω στη σέλα το γνωστό στέλεχος του αντιδικτατορικού αγώνα κ. Δ. Παπαχρήστο. Τι είχε γίνει; Από το πρωί βρέθηκαν γύρω από το τραπέζι των συζητήσεων όλες οι συνιστώσες. Εκεί ήταν και τα πρόσωπα-«σωσίβια»: ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Θ. Δρίτσας (δεύτερη επιλογή του ΣΥΝ εφόσον γινόταν ομοφώνως δεκτή, πρώτη για την ΑΚΟΑ και τις συνιστώσες που δεν ήθελαν ούτε Μητρόπουλο ούτε Αλαβάνο) και η κυρία Νάντια Βαλαβάνη (προτεινόμενη από τον κ. Λαφαζάνη και με τη θετική ανταπόκριση του κ. Αλαβάνου ως μόνη περίπτωση για να κάνει πίσω). Το αδιέξοδο συνεχιζόταν όταν από την ΑΚΟΑ προτάθηκε να συζητηθεί για υποψήφιος ο παρών στη συνεδρίαση κ. Λαφαζάνης. Ο ίδιος διευκρίνισε ότι δεν δέχεται. Φάνηκε όμως ότι όλες οι συνιστώσες αλλά και ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ κ. Βούτσης τον αποδέχονταν. Ωστόσο η συζήτηση συνεχιζόταν για μια υποψηφιότητα που δεν υπήρχε και ο «υποψήφιος» που ήταν παρών δεν ήθελε να είναι υποψήφιος και μάλιστα σε μια κίνηση στο «παρά πέντε». Μένοντας ανοιχτή η συζήτηση ο κ. Μπαλαούρας και ο κ. Παπαχρήστος ανέλαβαν την «αποστολή» να τρέξουν στην οδό Ακαδημίας για να πουν στον κ. Αλαβάνο ότι το όνομα «Λαφαζάνης» συγκεντρώνει την αποδοχή όλων. Ενημέρωσαν τον κ. Αλαβάνο την ώρα που έμπαινε στην αίθουσα αλλά εκείνος απάντησε: «Ο κύβος ερρίφθη» . Και προχώρησε στην ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του.

• ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΙΤΣΙΚΑ | Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=353444&dt=10/09/2010#ixzz0z63CMSfn

 

Αλέκος Αλαβάνος: Ανακοίνωσε ανεξάρτητη υποψηφιότητα

• Μετά την άκαρπη πρωϊνή συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέκος Αλαβάνος ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την περιφέρεια Αττικής με τον συνδυασμό «Ελεύθερη Αττική». Στις δηλώσεις του ο κ. Αλαβάνος είπε ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές δίνουν μια μοναδική ευκαιρία στους πολίτες να τοποθετηθούν για το κοινωνικό κράτος και την ανάπτυξη, «ενάντια στο Μνημόνιο και σε μια κυβέρνηση που πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό».

Απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και την αδυναμία να υπάρξει κοινός υποψήφιος, ο κ. Αλαβάνος σημείωσε στις δηλώσεις του ότι «δεν χρειαζόταν να φτάσουμε σε αυτό το σημείο αν τοποθετούμασταν με βάση τα κριτήρια της κοινωνίας και όχι με βάση τα κριτήρια προσώπων και ομάδων». Αναφορικά με την υποψηφιότητα του εργατολόγου κ. Αλέξη Μητρόπουλου, ο κ. Αλαβάνος είπε ότι είναι μια πρόταση, η οποία δεν έγινε δεκτή από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ για τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη ανέφερε ότι θα μπορούσε να ήταν κοινός υποψήφιος, αλλά δεν δέχθηκε ο ίδιος.

Ανέφερε ότι στις υπόλοιπες περιφέρειες της χώρας το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής» θα επιδιώξει την ευρύτερη δυνατή ενότητα, ενώ για την περιφέρεια Αττικής σημείωσε ότι το εγχείρημα είναι ενωτικό και είναι ανοιχτό σε μεγαλύτερη διεύρυνση.

Στην ερώτηση σχετικά με το τι θα θεωρήσει επιτυχία στις αυτοδιοικητικές εκλογές, ο κ. Αλαβάνος απάντησε ότι το αποτέλεσμα μπορεί και να μην είναι καλό, ωστόσο, πρόσθεσε: «Ξέρουμε ότι διακινδυνεύουμε, αλλά ζούμε ιστορικές στιγμές και κανείς δεν μπορεί να είναι απών».

Η συνεδρίαση της Γραμματείας κατέληξε σε αδιέξοδο καθώς οι δύο πλευρές έμειναν ανυποχώρητες στις θέσεις τους. Στην συνεδρίαση έλαβαν μέρος και οι Νάντια Βαλαβάνη, Π. Λαφαζάνης και Θ. Δρίτσας. Στο τραπέζι τέθηκε και ο όνομα του Π. Λαφαζάνη για την υποψηφιότητα του περιφερειάρχη Αττικής κάτι όμως που δεν έγινε αποδεκτό από τον ίδιο. Οι εξελίξεις αυτές φέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ ένα βήμα πριν από τη διάλυση. Ουσιαστικά το μόνο που απομένει είναι ποιός θα αναλάβει την ευθύνη της ανακοίνωσης της διάλυσης του συμμετοχικού σχήματος.

Η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ στη μακρά και έντονη συνεδρίαση που είχε χθες ενέκρινε με ευρεία πλειοψηφία την τελική πρόταση που διατύπωσε ο Αλέξης Τσίπρας υπέρ της υποψηφιότητας του Αλέξη Μητρόπουλου. Παράλληλα, ο Αλέκος Αλαβάνος σε συνέντευξη Τύπου ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του στην Περιφέρεια Αττικής.

Εν τω μεταξύ, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Βήμα FM» ο βουλευτής του ΣΥΝ Δημήτρης Παπαδημούλης άσκησε κριτική στον Αλέκο Αλαβάνο λέγοντας ότι «ο Αλέκος Αλαβάνος μετάνιωσε για την αποχώρησή του και προσπάθησε να επιβάλει εκβιαστικά την επιστροφή του. Επέλεξε μια πολιτική μετωπικής αντιπαράθεσης». Πρόσθεσε ότι ο κόσμος της Αριστεράς περνά «οδυνηρές ώρες».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=353308&ct=32&dt=09/09/2010#ixzz0z61cBAii

 

Δημ. Παπαδημούλης: Ο Αλ. Αλαβάνος εκβιάζει την επιστροφή του

• Λάβρος ήταν ο Δημήτρης Παπαδημούλης εναντίον του Αλέκου Αλαβάνου, με αφορμή την επιμονή του πρώην προέδρου του Συνασπισμού να διεκδικήσει την περιφέρεια Αθήνων, κόντρα στις επιθυμίες και στους σχεδιασμούς του κόμματος.

«Είναι θεμιτό να μετανιώνει, αλλά το λογικό θα ήταν να έρθει στο κόμμα του τον Συνασπισμό να εξηγήσει πολιτικά τους λόγους που τον έκανε να αλλάξει γνώμη και να διεκδικήσει και πάλι, με μια πολιτική πλατφόρμα την ηγεσία του κόμματος», δήλωσε ο βουλευτής στο ραδιοφωνικό σταθμό «Βήμα FM». «Αντί γι’ αυτό επέλεξε μια πολιτική μετωπικής αντιπαράθεσης, με το πρώην κόμμα του, με τον διάδοχο που ο ίδιος, όχι απλώς πρότεινε, περίπου επέβαλε, και προσπάθησε με έναν εκβιαστικό τρόπο να επιβάλει αυτήν την επιστροφή του», πρόσθεσε ο Δημ. Παπαδημούλης.

 

«Ναυάγιο» στο ΣΥΡΙΖΑ με την υποψηφιότητα στην Αττική

• Την υποψηφιότητά του ανακοίνωσε το μεσημέρι ο Αλέκος Αλαβάνος, επικεφαλής του «Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής», μετά το αδιέξοδο στο οποίο κατέληξε και η σημερινή πρωινή συνεδρίαση της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την υποψηφιότητα του περιφερειάρχη Αττικής.

Προηγήθηκαν παρασκηνιακές διαβουλεύσεις με τον Δημ. Παπαχρήστο να αναλαμβάνει ειδική αποστολή να συναντηθεί άμεσα με τον Αλέκο Αλαβάνο για να τον πείσει να αναβάλει τις προγραμματισμένες για σήμερα ανακοινώσεις του, προκειμένου να βρεθεί κοινή υποψηφιότητα, κάτι το οποίο απέτυχε.

Ο Αλ. Αλαβάνος τόνισε ότι στόχος είναι η δημιουργία μιας περιφέρειας στην Αττική που θα αντιπαρατάσσεται στην κυβέρνηση του μνημονίου.

Στη σημερινή συνεδρίαση της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ αναμενόταν να αποφασιστεί ποιος από τους Νάντια Βαλαβάνη και Θοδωρή Δρίτσα θα πάρει τελικά το χρίσμα για την Περιφέρεια Αττικής μετά τις τελευταίες κινήσεις του Αλ. Αλαβάνου. Σημειώνεται ότι χθες, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ είχε προτείνει την κ. Βαλαβάνη.

Στο τραπέζι τέθηκε και ο όνομα του Παν. Λαφαζάνη, κάτι όμως που δεν έγινε αποδεκτό από τον ίδιο.

Από τη μεριά του ΣΥΝ, η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του κόμματος είχε εγκρίνει, με ευρεία πλειοψηφία, αργά χθες το βράδυ -και έπειτα από δραματική και έντονη συζήτηση που διήρκεσε πάνω από έξι ώρες- την τελική πρόταση που διατύπωσε ο Αλέξης Τσίπρας, για τη στήριξη της υποψηφιότητας του Αλέξη Μητρόπουλου.

Ως εναλλακτική λύση είχε προταθεί η υποψηφιότητα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρή Δρίτσα, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει ομοφωνία στο πρόσωπό του στην Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρόταση αυτή του κ. Τσίπρα πρόεβλεπε και την συμμετοχή του Αλ. Μητρόπουλου στον συνδυασμό για την Περιφέρεια Αττικής, στη θέση του αντιπεριφερειάρχη.

Η πρόταση για την υποψηφιότητα Βαλαβάνη δεν συζητήθηκε, καθώς ο Παν. Λαφαζάνης δεν την έθεσε τελικά σε ψηφοφορία όπως αναμενόταν.

Σε περίπτωση που δεν υπάρξει ομοφωνία στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΝ θα υποστηρίξει τον κ. Μητρόπουλο.

 

Στα πρόθυρα της διάλυσης ο ΣΥΡΙΖΑ

• Με Μητρόπουλο ο ΣΥΝ- τέσσερις από τις συνιστώσες στηρίζουν Αλαβάνο, που ανακοινώνει σήμερα την υποψηφιότητά του

Γλέζος - Αλαβάνος - Βαλαβάνη

• ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΙΤΣΙΚΑ | Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

«Οι τίτλοι τέλους για τον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον με τη μορφή που είχε ως σήμερα, άρχισαν πλέον να γράφονται». Ετσι περιέγραφαν χθες στελέχη της Ριζοσπαστικής Αριστεράς την κατάσταση που διαμορφώνεται ύστερα από έναν μαραθώνιο κομματικών διεργασιών με διαφωνίες για την υποψηφιότητα στην Περιφέρεια Αττικής που κράτησαν ως αργά τη νύχτα. Καθοριστική για τις εξελίξεις ήταν η απογευματινή συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ, στην οποία ο πρόεδρος του κόμματος και πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Τσίπρας κατήγγειλε με σφοδρό τρόπο τον κ. Αλ. Αλαβάνο για «εκβιασμούς», «μπλόφες» και «κόλπα της τελευταίας στιγμής» και πρότεινε για την εκλογική μάχη της Περιφέρειας Αττικής τον καθηγητή Εργατικού Δικαίου κ. Αλ. Μητρόπουλο. «Είναι έξω από κάθε προηγούμενο η προσπάθεια ενός στελέχους της Αριστεράς να επιβάλει εκβιαστικά την υποψηφιότητά του» επεσήμανε ο κ. Τσίπρας για τον κ. Αλαβάνο. Οπως είπε, «οι επιθέσεις, τα χτυπήματα, η υπονόμευση του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ από το λεγόμενο “Μέτωπο” και από τον πρώην πρόεδρο του κόμματός μας δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή. Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτών των τακτικισμών; Το αποτέλεσμα είναι να βγαίνει συνολικά η Ριζοσπαστική Αριστερά με μια τραγική δημόσια εικόνα». Και προσέθεσε: «Το ζήτημα πρέπει να τελειώσει εδώ».

Η εισήγηση του κ. Τσίπρα για τη στήριξη του κ. Μητρόπουλου επικυρώθηκε αργά το βράδυ από την πλειοψηφία των μελών της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Παρών κατά τη συνεδρίαση ήταν και ο πανεπιστημιακός κ. Νότης Μαριάς, ο οποίος αποχώρησε πρόσφατα από το ΠαΣοΚ και προχθές το βράδυ μαζί με τον ανεξάρτητο βουλευτή κ. Β. Οικονόμου και τον κ. Β. Χωραφά (στελέχη από το Κέντρο Διαλόγου και Δράσης «Δημοκρατική Συνεννόηση») επισκέφθηκαν τον κ. Μητρόπουλο στο γραφείο του, στην οδό Σίνα, ζητώντας του να τεθεί επικεφαλής στη μάχη της Αττικής. Ανάλογες συνεννοήσεις είχαν γίνει χθες το πρωί από πλευράς της ηγετικής ομάδας της Κουμουνδούρου, οπότε με δήλωσή του το μεσημέρι ο εργατολόγος ανέφερε ότι αποδέχεται την πρόταση να συμμετάσχει στις εκλογές.

Εντός της Κουμουνδούρου αναβίωσαν εσωκομματικές μάχες που είχαν να δουν σε συνεδριάσεις από τότε που αποχώρησε από τον ΣΥΝ η Ανανεωτική Πτέρυγα. Αυτή τη φορά πρωταγωνιστές της σύγκρουσης ήταν στελέχη της μειοψηφίας (Αριστερό Ρεύμα) και της πλειοψηφίας. Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση της ΚΠΕ ο κ. Π. Λαφαζάνης κατηγόρησε ευθέως την ηγετική ομάδα και τον κ. Τσίπρα για τις επιλογές της. «Διασπάσαμε μία φορά το κόμμα με την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας, τώρα πάμε να διασπάσουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ» είπε. Και προσέθεσε: «Θα πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων και θα υπογράψουμε τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του ΣΥΡΙΖΑ; Για να προσχωρήσουμε σε ένα θολό τοπίο ενός αντιμνημονιακού χώρου που δήθεν διαμορφώνεται στο ΠαΣοΚ» τόνισε. Μάλιστα προκλήθηκε σάλος στην αίθουσα της συνεδρίασης όταν μίλησε για «εφεύρημα περί αντιπολίτευσης με αντιμνημονιακή πολιτική» λέγοντας: «Και ο Σαμαράς λέει για το μνημόνιο. Θα προσχωρήσουμε στον Σαμαρά;». Εκ μέρους του Ρεύματος πρότεινε ως λύση ώστε να μην υπάρξουν δύο ψηφοδέλτια την κυρία Νάντια Βαλαβάνη αλλά δεν πέρασε η πρόταση. Νωρίτερα, το μεσημέρι, είχε γίνει και δήλωση του κ. Αλ. Αλαβάνου στην οποία ανέφερε ότι τοποθετείται θετικά για την υποψηφιότητα Βαλαβάνη.

• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=353177&dt=09/09/2010#ixzz0z0NxjnrC