Ο τηλε-εισαγγελέας Γιώργος Παπαδάκης

Ρε Παπαδάκη – έλεος!- άφησε τους προσκεκλημένους να μιλήσουν!!! Δυστυχώς για σένα, τόσα χρόνια δουλεύεις στην τηλεόραση και δεν έμαθες να κάνεις μια συνέντευξη – όπως σήμερα με τον πρόεδρο της Βουλής Φίλιππο Πετσάλνικο, που δεν τον άφηνες να μιλήσει. Οι εξυπνάδες έχουν όρια. Φτάνουν οι παπαριές σου. Αν θέλεις να κατέβεις στην πολιτική, δεν έχεις παρά να το δηλώσεις και να πας με όποιο κόμμα θέλεις για να ζητήσεις ψήφους από τον ελληνικό λαό. Φτάνει! Η γελοιότητά σου έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Δεν σου ανέθεσα να μεταφέρεις τους δικούς μου παλμούς ούτε νομίζω ότι η κοινωνία σε εξουσιοδότησε να την εκπροσωπείς. Εχεις και μια φωνή-τσιρίδα που σπάει νεύρα…

Αλλη παπαριά σου: Θέλεις να φτάσεις στα χρόνια… της Όπρα!!! Ας γελάσουμε ρε Παπαδάκη.

 

Ανέξοδες κουβέντες ή η αποθέωση του δημοσιογραφικού λαϊκισμού!

• Της Πόπης Διαμαντάκου, ΤΑ ΝΕΑ, 16/03/2010

• Χωρίς όρια ο τηλεοπτικός λαϊκισμός δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί τη δυσαρέσκεια και τον θυμό του κόσμου για τηλεθέαση

• Η φράση που φιγουράρει εδώ και μέρες πάνω από το κεφάλι του Γιώργου Παπαδάκη «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» μόνο χάριν εντυπώσεων βρίσκεται στην τηλεοπτική οθόνη

• Είναι εύκολο να δημιουργήσει επικίνδυνες πλάνες ο τηλεοπτικός λαϊκισμός σε εποχές αναστάτωσης, με διάχυτο το αίσθημα αδυναμίας και έντονη την ανάγκη του κόσμου να βρει στηρίγματα.

• Για παράδειγμα, η φράση που φιγουράρει εδώ και μέρες στην οθόνη πάνω από το κεφάλι του Γιώργου Παπαδάκη, καθ΄ όλη τη διάρκεια της εκπομπής του: «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Όχι γιατί δεν υπάρχουν κλεμμένα. Βρίθει οικονομικών σκανδάλων ο δημόσιος βίος και όχι μόνο στη χώρα μας.
• Αλλά είναι διαφορετικό να ακούγεται ένα τέτοιο σύνθημα σε μια πορεία για παράδειγμα, όπου λειτουργεί εκτονωτικά και απλώς συμπληρώνει άλλα συνθήματα που εκφράζουν συγκεκριμένες διεκδικήσεις και διαφορετικό να φιγουράρει σε μια ενημερωτική εκπομπή, η οποία θα όφειλε τουλάχιστον να διευκρινίζει τι εννοεί «κλεμμένα» και από ποιον.

• Η αοριστία μόνο σύγχυση προκαλεί, που μπορεί να αποβεί και άκρως επικίνδυνη σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς. Και αυτό γιατί ένα διαρκώς θυμωμένο κοινό μπορεί να κατευθυνθεί προς οποιονδήποτε του προκαλεί ενόχληση και συνήθως προς εκείνους που προβάλλονται περισσότερο ως οι ωφελημένοι, χωρίς ωστόσο να είναι και οι πραγματικά ένοχοι. Οι τελευταίοι άλλωστε, έχουν συνήθως φροντίσει να μη βρίσκονται σε κοινή θέα, κατά κανόνα έχουν καλύψει τα νώτα τους ή είναι σε εγρήγορση και πρώτοι κινούν μηχανισμούς της Δικαιοσύνης αν θεωρήσουν ότι γίνονται αστήρικτοι υπαινιγμοί εναντίον τους. Και δυστυχώς μέχρι στιγμής μόνο υπαινιγμοί, σενάρια και υποθέσεις υπάρχουν περί των εθνικών «κλοπών», ενώ η υπόθεση μιας Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για την Οικονομία αποδείχθηκε «ακανθώδης» και πάντως δεν έγινε από όλους αποδεκτή. Στο μεταξύ γίνονται έρευνες και έχουν κινηθεί διαδικασίες της Δικαιοσύνης (π.χ. εισαγγελικός έλεγχος) σε διάφορους επιμέρους τομείς του Δημοσίου, μόνο που όλα αυτά δεν γίνονται σε τηλεοπτικούς χρόνους. Απαιτούν ψύχραιμη και λεπτομερή εξέταση των δεδομένων, διαδικασία που δύσκολα προσφέρει την εκτόνωση τού «εδώ και τώρα» στην οποία έχει εθιστεί το φιλοθέαμον από το τηλεοπτικό ριάλιτι. Ως εκ τούτου το «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα» μόνον χάριν εντυπώσεων βρίσκεται στην τηλεοπτική οθόνη, πάνω από την κεφαλή τού κ. Παπαδάκη, «στεφανώνοντάς» τον με αγωνιστική λάμψη ενόσω ασκεί το καθημερινό, σύνηθες και διόλου ηρωικό έργο της ψυχαγωγικής ενημέρωσης του κοινού του. Μια ακόμη «τσάμπα μαγκιά» από τις τόσες που έχουν θολώσει το μάτι του φιλοθεάμονος, εξαντλώντας το συναισθηματικά με τις φρούδες ελπίδες. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε μια δημοκρατία η οποία αγωνίζεται να βρει την ανάσα της είναι να αναζητηθούν ένοχοι εκτός κάθε θεσμικής διαδικασίας και να γίνουν αυτοί αποδέκτες της λαϊκής οργής. Αλίμονο, αυτός ακριβώς είναι ο πυρήνας του φασισμού…

●ΣΧΟΛΙΟ από το ΔΙΚΤΥΟ: Και βρήκε την ευκαιρία σήμερα ο Παπαδάκης να ξεσπάσει με αήθη τρόπο κατά της κυρίας Διαμαντάκου. Συνεχώς στην εκπομπή του, τον τελευταίο καιρό, επικαλείται «αγωνιστικές» περγαμηνές!!! Είναι αστείο τουλάχιστον να μιλάει συνεχώς για το γεγονός ότι στα νιάτα του κόλλαγε αφίσες. Τον ανάγκασε κανείς να κολλάει αφίσες; Εάν το έκανε από μόνος του επειδή πίστευε κάπου, γιατί το επικαλείται; Είναι αγωνιστικό εύσημο; Και ποιον ενδιαφέρει αν κόλλαγε αφίσες ο Παπαδάκης, ο οποίος αφότου άρχισε ν’ ασχολείται με την τηλεόραση, στο μέσο της δεκαετίας του ’80, δεν τον είδαμε στις διαδηλώσεις, στις λαϊκές αγωνιστικές κινητοποιήσεις, στις απεργίες. Κι αυτό διότι «ανακάλυψαν» κάποιοι τηλεοπτικοί επιχειρηματίες το ύφος το «δημοσιογραφικού ανθρωπάκου», που τα λέει χύμα και τσουβαλάτα, υποτίθεται, έξω από τα δόντια κι αυτός ήταν ο Παπαδάκης, που πέτυχε με το λαϊκίστικο ύφος του [μην το αρνιέται – η «δημοσιογραφική» του προσωπικότητα είναι η προσωποποίηση του λαϊκισμού], να πλησιάσει το κουρασμένο και διψασμένο κοινό και να του κλείνει το μάτι καθημερινά. Κι αν ξυπνάει τα χαράματα για να πάει στη δουλειά του, ποιον ενδιαφέρει; Εχει αναρωτηθεί πόσες χιλιάδες άνθρωποι ξυπνάνε τα χαράματα για τον επιούσιο ή πόσοι δεν κοιμούνται καθόλου;

• Μπορεί να μας πει σήμερα ο κύριος Παπαδάκης γιατί δεν αναρτούσε το σύνθημά του επί των ημερών της Νέας Δημοκρατίας;

Τώρα που έχει γίνει συνείδηση απ’ όλους ότι κάποιοι μας κατάκλεψαν και τούτη η κυβέρνηση που έχει βάλει κάποιο πρόγραμμα ή τέλος πάντων προσπαθεί, ο Παπαδάκης νομίζει ότι μας λέει κάτι καινούργιο. Και σε τελευταία ανάλυση ποιους καλεί  να προβούν σε αυτοδικία; Να πάρουν δηλαδή κάποιοι την πρωτοβουλία να αναζητήσουν τους «κλέφτες» και να τους αναγκάσουν παντοιοτρόπως να επιστρέψουν τα «κλεμμένα»! Μπορεί ο Παπαδάκης να μας πει ποιοι ήταν ή ποιοι είναι οι κλέφτες;

Ν’ αφήσει τις σαχλαμάρες ότι με αυτό το σύνθημα εννοεί «κάθε κλεμμένο»! Τους ελεύθερους χώρους, τον αέρα μας κ.λπ. Αυτό του το σφύριξε ο συνάδελφός του κι ο ίδιος το έπιασε στον αέρα και το πλάσαρε κατόπιν εορτής. Αν είναι μάγκας, ας δικαιολογήσει το εγχείρημά του. Εκείνο όμως που δεν μπορεί να δικαιολογήσει είναι η λαϊκίστικη συμπεριφορά του, κάτι που δεν ταιριάζει σε σοβαρούς δημοσιογράφους. Μας έχει κουράσει επίσης που επικαλείται τα πολλά χρόνια του στην τηλεόραση. ΕΛΕΟΣ! Δεκάδες δημοσιογράφοι έχουν δουλέψει στην τηλεόραση και δουλεύουν και θα έρθουν κι άλλοι…

Εξάλλου, ο Παπαδάκης είναι ένας δημοσιογράφος του γραφείου! Από τότε που κάνει εκπομπή, συνεχώς μέσα στα στούντιο είναι. Βγήκε έξω στους δρόμους να δει τι γίνεται, πώς περνάει ο κόσμος, τι λέει, πώς διασκεδάζει, αν διασκεδάζει, και μετά να σκεφτεί το δικό του ρόλο; Μην υποκρίνεται ότι είναι ενημερωμένος. Απλώς η ενημέρωσή του είναι μέσω των εφημερίδων και των ρεπόρτερ που του φέρνουν τα θέματα. Από δεύτερο και τρίτο χέρι! Όχι ότι είναι καλύτεροι αυτοί στα άλλα κανάλια. Κάθε άλλο. Δυστυχώς η δημοσιογραφία σήμερα παραείναι… καρμπόν. Όλοι τα ίδια. Τους ίδιους ανθρώπους καλούν στο στούντιο, τα ίδια θέματα συζητούν, ο ίδιος προβληματισμός πάνω σε ράγες που κάποιοι άλλοι έχουν στρώσει…

Είναι φανερό ότι όλοι αυτοί που δουλεύουν στις εκπομπές της ιδιωτικής τηλεόρασης είναι αλυσοδεμένοι στο άρμα των πινάκων της τηλεθέασης και ως εκ τούτου κάνουν τα πάντα για να κερδίσουν… νούμερα! Μην το αρνείται αυτό ο Παπαδάκης. Επειδή τον έτσουξαν αυτά που έγραψε η Διαμαντάκου, είναι από χθες σε τραγική κατάσταση. Δεν διανοείται ότι τον κρίνουν αρνητικά. Θα πρέπει να καταλάβει ότι η μπογιά του έχει περάσει. Είναι κρίμα για την επιχείρηση του Αντέννα ότι οι διευθύνοντες δεν έχουν καταλάβει πως το δυναμικό του καναλιού χρειάζεται ανανέωση. Ο Παπαδάκης πρέπει ν’ αποσυρθεί και δεν δέλει να το καταλάβει. Ο λόγος για τον οποίο του το λέμε αυτό είναι προφανής: Είναι σε κρίσιμη ηλικία και πρέπει να φροντίσει την υγεία του. Τον βλέπουμε καθημερινά σχεδόν εκνευρισμένο για διαφορετικούς λόγους. Φαίνεται ότι του ξεφεύγουν πολλά και δεν είναι σε θέση να κουμαντάρει την κατάσταση.

Λοιπόν, μη τα βάζει με την Διαμαντάκου, η οποία του τα έγραψε μπας και συνέλθει. Δυστυχώς όμως ο Παπαδάκης πήρε ανάποδες στροφές. Αν πρόσεχε περισσότερο θα έπιανε στον αέρα ότι οι περισσότεροι συμφωνούν με την Διαμαντάκου. Αν ο Παπαδάκης ακούει μονάχα τους φίλους του ή τα γελοία μεσημεριανάδικα, ΕΧΑΣΕ! Κι επειδή τα νούμερα τον κυνηγάνε, θεώρησε ότι θα πιάσει το σφυγμό του κοσμάκη. Κούνια που τον κούναγε. Είπα, αν είναι μάγκας ας βγει ευθαρσώς να πει ποιοι είναι οι κλέφτες και ποια είναι τα κλεμμένα! Όχι σοφιστείες. Δεν περνάνε οι σοφιστείες…

• ΥΓ. Πριν λίγες μέρες στο κανάλι του, η Τατιάνα Στεφανίδου είχε καλεσμένη την Μάρα Ζαχαρέα, για να συζητήσουν -άκουσον, άκουσον- για την οικονομική κρίση!!! Πώς και του διέφυγε του Παπαδάκη να βγει με ένα μπλουζάκι με αναρτημένο το σύνθημά του; Η Μάρα ως γνωστόν είναι γυναίκα  του Ρουσσόπουλου, του ανθρώπου που όλη η Ελλάδα τον έχει βάλει στο στόχαστρο.  Λοιπόν, Παπαδάκη, μην κάνεις «τσάμπα μαγκιές»!!!

 

Παπαδάκη, στο ίδιο τσουβάλι ο Παπανδρέου με τον Καραμανλή;

Ρε Παπαδάκη, κοιτάχτηκες στον καθρέφτη για να κρίνεις αν η παράσταση που έδωσες μόλις πριν λίγο δεν είναι για γέλια; Δεν μπορείς να βάζεις στο ίδιο τσουβάλι τον Παπανδρέου με τον Καραμανλή. Ο Καραμανλής, σαν εκλεγμένος κυβερνήτης είναι υπεύθυνος να δώσει τη θεραπεία. Ο Παπανδρέου, είναι υποχρεωμένος να ζητήσει εκλογές γιατί δεν πάει άλλο! Λοιπόν, μην παίζεις με τις λέξεις. Αυτή η δήθεν «αντικειμενικότητα» έχει γίνει ψωμοτύρι για τους… «πονηρούς».

• Κάποτε ο Παπαδάκης πέρασε από την εφημερίδα του ΠΑΣΟΚ (ως βοηθός της Χρύσας στα επαρχιακά θέματα) και ο Λιαρέλλης επίσης που έκανε, αν θυμάμαι καλά, πολιτικό ρεπορτάζ και καμιά συνέντευξη. Από τότε μέχρι σήμερα κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Τότε και οι δυο ήσαν δημοσιογράφοι που εκτελούσαν «διατεταγμένη» υπηρεσία και σήμερα είναι «αντικειμενικοί»;

Παιδιά, δεν σας αναγκάζει κανείς να λέτε αυτές τις κοτσάνες που ακούμε τα πρωινά – όταν βρίσκουμε χρόνο… Όπως αυτό που είπε σήμερα ο Παπαδάκης: «Εμείς είμαστε με το κόμμα του κανένα»! Σιγά ρε Γιώργο. Αυτές είναι ελαφρώς… εξυπνάδες. Δεν σου ζήτησε κανείς να βάλεις τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ στο μέτωπο. Σε τελευταία ανάλυση, δεν πιστεύω ότι σε πιέζει το αφεντικό σου, ο Κυριακού να λες ό,τι λες! Αλλά κι από την άλλη, μην λέμε χοντράδες, αφού ξέρουμε ότι οι δημοσιογράφοι [και] στα ιδιωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης εάν δεν ακολουθήσουν τη «γραμμή» του επιχειρηματία, πάνε σπίτι τους. Έτσι δεν είναι; Συνεπώς οι διακηρύξεις περί ανεξαρτησίας είναι φούμαρα…

Αν δεν βάλεις φρένο, θα στενοχωριέσαι αργότερα με την εικόνα που παρουσιάζεις κάθε πρωί. Κράτα με αξιοπρέπεια αυτό που λέει η δημοσιογραφική δεοντολογία. Άσε τις κρίσεις. Διάβασε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για να σπρώξεις την ώρα, στο μεταξύ άφησε να μιλήσει και κανένας άλλος και μην μας προκαλείτε – επειδή σας ξέρουμε. Κατάλαβες; Θα έχεις καταλάβει πως μέσα στην πολυλογία εμφιλοχωρεί η αλαζονεία και διάφορα άλλα…

Ωστόσο, στις μέρες μας, δεν μπορεί κανείς να κάθεται στην όχθη και να παίζει με τα βοτσαλάκια. Η Νέα Δημοκρατία και ο Καραμανλής καταστρέφουν τη χώρα. Και για να προλάβω: Το παραμύθι για το τι έκανε το ΠΑΣΟΚ δεν πιάνει πλέον. Έχουν περάσει πέντε χρόνια. Το θέμα είναι τώρα τι λέμε και τι κάνουμε! Ό,τι έκανε το ΠΑΣΟΚ, έκανε. Πάντως, περισσότερα καλά. Κι αυτό το γνωρίζουν και οι πέτρες. Όποιοι θέλουν να στέκονται παράμερα γιατί είναι βολεμένοι, δικαίωμά τους. Όμως εγώ νομίζω ότι είμαστε υποχρεωμένοι να λέμε την αλήθεια…

 

Πρετεντέρης-Παπαδάκης-Λιαρέλλης: Έσωσαν την τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας!

Οι συνεντεύξεις του Θεόδωρου Ρουσόπουλου στον Γιάννη Πρετεντέρη [Mega] και στους Γιώργο Παπαδάκη και Στρατή Λιαρέλλη [Αντέννα] ήσαν αρκετές για να αποδειχθεί περίτρανα ότι η ελληνική δημοσιογραφία έχει βράχους ακλόνητους που μπορούν ανά πάσα στιγμή να υπερασπιστούν την τιμή και την υπόληψή της! Αυτό που συνέβη όμως είναι πρωτοφανές. Εμείς περιμέναμε να υπάρξει και κάποια ευαισθησία, έλεος, να λειτουργήσει η παλιά συναδελφική αλληλεγγύη. Εις μάτην όμως. Οι τρεις δημοσιογράφοι έστησαν απέναντί τους τον πάλαι ποτέ κραταιό υπουργό Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και alter ego του Καραμανλή και του άλλαξαν τα φώτα! [Συγγνώμη για τη λαϊκούρα, αλλά μου ήρθε αυθορμήτως]. Δεν τον άφησαν τον Ρουσόπουλο να πάρει ανάσα. Τον χτυπούσαν ανελέητα. Οι ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ των διαφόρων ψευδολογιών του Ρουσόπουλου και οι ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ διαδέχονταν η μια την άλλη. Δεν του άφησαν περιθώριο να αμυνθεί και να δώσει, βρε αδερφέ, κάποιες απαντήσεις που πραγματικά θα ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Μα, να τον ρωτάνε πού βρήκε τα λεφτά για να αγοράζει κάθε χρόνο κι από ένα σπίτι; Η «αδιακρισία» τους έφτασε στο αποκορύφωμα. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο Ρουσόπουλος υπήρξε ένας από τους γίγαντες της δημοσιογραφίας και από τους πλέον ακριβοπληρωμένους! Προσπαθώ πολλήν ώρα να σκεφτώ ένα ανάλογο παράδειγμα αλλά ματαίως, διότι εν Ελλάδι δεν υπάρχει αντίστοιχος «Ρουσόπουλος». Μου θυμίζει κάτι από Λάρι Κινγκ – εννοώ ως προς τις οικονομικές απολαβές. Και σε τελευταία ανάλυση, ξέρει ο καθένας τι αιματηρές οικονομίες έκανε ο Ρουσόπουλος για να συγκεντρώσει τόσα ποσά; Δεν ξέρει! Βέβαια, πήρε και κάποια ΜΕΓΑΛΑ δάνεια κι έτσι κατάφερε να φτιάξει τη βίλα στο Καπανδρίτι [έτσι όπως την βλέπω στις αεροφωτογραφίες, είναι αλήθεια ότι την ζηλεύω [τη βίλα], να αγοράσει το σπίτι στο Ψυχικό, το εξοχικό του στην Πάρο κ.λπ.

Εν πάση περιπτώσει, ως επαγγελματίες δημοσιογράφοι νιώθουμε ευτυχείς που οι τρεις ως άνω δημοσιογράφοι μπόρεσαν να ελέγξουν την «εξουσία», να στριμώξουν τον Ρουσόπουλο [ασχέτως αν τον λυπηθήκαμε…] και να δικαιώσουν τις ελπίδες του τηλεοπτικού κοινού, δηλαδή του ελληνικού λαού, ότι στο τέλος όσοι καταχράστηκαν τον κόπο του, θα πληρώσουν έστω και με δυο συνεντεύξεις! Με έναν καταπληκτικό τρόπο που θύμιζε μαέστρους [το μυαλό μου πήγε στον Φον Κάραγιαν, στον Δημήτρη Μητρόπουλο, στον Αρτούρο Τοσκανίνι…], ανέτρεπαν τα μεγάλα ψέματα του Ρουσόπουλου και τον άφησαν τελικά ολόγυμνο, σε σημείο που έχω την εντύπωση ότι ο άλλοτε υπουργός, μόλις τέλειωσαν οι συνεντεύξεις, θα το έβαλε στα πόδια, οδηγώντας ο ίδιος τη τζιπάρα του. Τώρα να σας πω σε ποιο από όλα τα σπίτια του πήγε, δεν μπορώ να ξέρω. Από δω και πέρα έτσι θα κάνει, όταν θα θέλει να αποφύγει τα φώτα της δημοσιότητας. Θα χάνεται πότε στο Καπανδρίτι, πότε στην Πάρο , πότε στο Ψυχικό, πότε στην Καισαριανή, πότε… ε, δεν τα ξέρω τα υπόλοιπα κρυσφήγετά του. Πάντως η ιστορία μου θυμίζει και λίγο 17 Νοέμβρη. Δεν θα ξέρουν πού να τον αναζητήσουν!

Μπράβο στους Πρετεντέρη, Παπαδάκη και Λιαρέλλη!!! Οι συνεντεύξεις τους θα πρέπει να διδάσκονται πλέον στις δημοσιογραφικές σχολές στα νέα παιδιά για να μαθαίνουν τι σημαίνει να μην είσαι διαπλεκόμενος – γενικά – να μην χρωστάς σε κανέναν πολιτικό, να υπηρετείς την αλήθεια και το συμφέρον του τόπου και του λαού…