ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ, ΜΕΤΕΓΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΗΔΗΣΕΙΣ KAI O ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ

Του Βασίλη Τακτικού

Η προεκλογική περίοδος ξεκίνησε με πολλές μικρές εκπλήξεις και το ανάλογο σασπένς. Χθες κυριάρχησαν στα μίντια οι δηλώσεις, αντιδηλώσεις και τα σχόλια για την μεταπήδηση της Ατζελας Γκερέκου στη ΝΔ και του Βασίλη Οικονόμου, ενώ αναμένονται και άλλες βαρύγδουπες μεταγραφές. Όλα βέβαια αυτά έγιναν μέσα στο πλαίσιο για το πόλεμο των εντυπωσεων.

Ο Βενιζέλος αντέδρασε ως απατημένος σύζυγος με επιστολή στον Πρωθυπουργό Α. Σαμαρά. Όπως μίλησε για ανήθικη συμπεριφορά και απείλησε λένε οι κακές γλώσσες ότι δεν θα του ξαναμιλήσει ενώ αναφέρθηκε και στην συμμαχία τους αποκλείοντας την στο μέλλον.

Ο Σαμαράς όμως από ότι φαίνεται σκέφτεται μόνο την πρωτιά και τίποτα άλλο. Ετσι αναμένεται να δούμε πολλές ακόμα σκηνές απείρου κάλους και πολιτικής αισθητικής. Προχθές ο πόλεμος των εντυπώσεων  διεξήχθη στο πεδίο των δημοσκοπήσεων. 

Ο πρόεδρος Βαγγέλης πάσχισε να αποδυναμώσει έστω κατ’ εικόνα την απήχηση του Kινήματος, GAP όπως λένε διάφοροι τίτλοι, κατευθύνοντας τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Ετσι ένας κατεξοχήν αμοραλιστής πολιτικός προκειμένου να αναρριχηθεί στη ηγεσία, προφεσόρος της μακιαβελικής πολιτικής ( ο σκοπός αγιάζει τα μέσα) προσπάθησε για μια ακόμα φορά να διδάξει ηθική στην πολιτική για το εθνικό συμφέρον.

Το εθνικό συμφέρον είναι βέβαια θεωρεί ο Ευάγγελος τον ίδιο τον ευατό του και τα σύμβολα του ΠΑΣΟΚ, που ματαίως προσπάθησε να αποποιηθεί πρώτα με την «Ελιά» και μετά με την Δημοκρατική Παράταξη και τώρα αφού απέτυχε σε αυτό το στόχο, βρίσκει σε αυτά σανίδα σωτηρίας.

Αλλά το «εντιμότατο» αυτό παιχνίδι δεν του βγαίνει. Μερικοί  μισθοφόροι κρατικών και κομματικών αξιωμάτων  τον εγκαταλείπουν. Οι μισθοφόροι πάντα πηγαίνουν με το νικητή, όπως και οι σφετεριστές της εκπροσώπησης με το κόμμα που τους εξασφαλίζει καλύτερη πρόσβαση στην εξουσία.

Σ ένα παιχνίδι η εξουσία για την εξουσία, Η Άντζελα λειτούργησε με πολιτικό ορθολογισμό με στόχο την επανεκλογή της. Ποια ιδεολογία να τη κρατήσει; Έτσι επέλεξε το σίγουρο δρόμο της επανεκλογής της. Δεν μας εκπλήσσει σε ένα παρακμιακό πολιτικό σύστημα.

Σε αυτό το σημείο ο προφεσόρος και πολύς Βαγγέλης που κάποτε ήθελε να γίνει ηγέτης στο όλο ΠΑΣΟΚ και κατάντησε ηγέτης στα απομεινάρια του, δεν διάβασε καλά το Μακιαβέλι και ειδικά τις συμβουλές του στον «Ηγεμόνα» να μην βασίζεται σε μισθοφορικούς στρατούς, αλλά να φροντίζει νάχει και  εθελοντές.  Πως όμως να τους βρει ως επιτελάρχης του πελατειακού συστήματος στην Ελλάδα. Τι έχει πλέον να υποσχεθεί με ένα κόμμα του 3-4%? Ποιους  και πόσους να βολέψει?

Υπόσχεται να βολέψει καμιά δεκαριά πρωτοκλασάτους στην Α, Β Αθηνών και μερικές άλλες μεγάλες περιφέρειες αλλά  από κει και πέρα έχει χαθεί οριστικά η δυνατότητα των παροχών και ιδιοτελών ωφελημάτων. Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι δουλεύει θέλει δεν θέλει προς όφελος του Σαμαρά και του Τσίπρα.

¨Όσο προσπαθεί όπως του καταλογίζουν άλλα δημοσιεύματα, με τις πιέσεις του προς τις εταιρίες δημοσκοπήσεων να μειώσει τα ποσοστά των άλλων μικρών κομμάτων  και διεκδικητών της 3^ης θέσης, όπως το Κίνημα του ΓΑΠ, τόσο περισσότερο νερό ρίχνει στο μύλο της αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ.

Όμως αυτή του η αδημονία φαίνεται συγκυριακά δεν βολεύει τη ΝΔ που θέλει κάποια μικρότερα κόμματα να μειώσουν τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι γεγονός ότι για πολύ καιρό οι ραδιουργίες του Βενιζέλου του έβγαιναν. 

Προχθές μόλις, στο ΣΚΑΙ υποστήριξε ότι αντιτάχθηκε στο δημοψήφισμα και την επιλογή του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου για να σώσει τη χώρα από τη βέβαια όπως είπε κατάρρευση και καταστροφή υπονομεύοντας την εκλεγμένη ηγεσία. Τώρα θέλει να τον σεβαστούν όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ως αρχηγό τους, διεκδικώντας για τον εαυτό του  το αλάθητο.

Αλλά ποιος τον πιστεύει πλέον και ποιος τον παίρνει στα σοβαρά? Ακόμα και ο πιο ευεργετηθείς από όλους μέχρι σήμερα Α. Σαμαράς, κοιτάζει το δικό του κομματικό συμφέρον. Έτσι άλλωστε  μας δίδαξε μέχρι τώρα με τη συμπεριφορά του προς  τους άλλους και με τον ίδιο τρόπο και το ίδιο νόμισμα φαίνεται ότι θα πληρωθεί και αυτός τώρα, καθώς οι ρόλοι στην πολιτική εναλλάσσονται.

Αυτός που πιστεύει στο δίκαιο του ισχυρού, εν προκειμένω στον πόλεμο των εντυπώσεων και τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης μέσω των μιντια, κάποια στιγμή μοιραία έρχεται η σκληρή πραγματικότητα να τον διαψεύσει.

Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά με τον ΓΑΠ και το νέο κίνημα. Ο ΓΑΠ πολεμήθηκε σκληρά από τα ΜΜΕ, έχει όμως κερδίσει εθελοντές για τους νέους δημοκρατικούς θεσμούς συμμετοχής των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων στη βάση της κοινωνίας, στο διαδίκτυο για την αυτοοργάνωση και τα οριζόντια δίκτυα. Η πολιτική του τόλμη να καλέσει  την κοινωνία σε αυτοοργάνωση αλλάζει τα δεδομένα. Είναι  μια διαδικασία που δεν αντιμετωπίζεται με ραδιουργίες.

Έτσι μπροστά στον πόλεμο των εντυπώσεων έχουμε μια πάλη εθελοντών με μισθοφόρους στο λεγόμενο εμφύλιο της παράταξης, με εμφανή σημάδια λιποταξίας από τους τελευταίους ενώ, αντίθετα οι εθελοντές συσπειρώνονται με βάση πολιτικές και ιδεολογικές αξίες.  Όταν ένα σαθρό πολιτικό σύστημα καταρρέει αφήνει χώρο να γεννηθούν νέες κοινωνικές και πολιτικές αξίες.

Για αυτό είναι πρόσφορο το έδαφος για αυτοοργάνωση και κίνημα δημοκρατικών αξιών και κοινωνικής δικαιοσύνης.

 

ΑΘΛΙΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ

 

• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Το πολιτικό κλίμα τις τελευταίες μέρες οξύνθηκε επικίνδυνα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας. Αφορμή αποτέλεσε η δημοσίευση σε κυριακάτικο έντυπο της πληροφορίας ότι, δήθεν, οικονομικοί παράγοντες της χώρας συγκεντρώνουν χρήματα, προκειμένου να επηρεάσουν ορισμένους βουλευτές στην εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας την προσεχή άνοιξη. Τους παραπάνω ισχυρισμούς, έσπευσε να υιοθετήσει ο εκπρόσωπος τύπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος προχώρησε ένα ακόμη βήμα. Μίλησε για αναβίωση του νοσηρού κλίματος που κυριάρχησε το καλοκαίρι του 1965. Ο ατεκμηρίωτος ισχυρισμός του προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, την οξύτατη αντίδραση των κομμάτων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση.

………………

Δεν σχολιάζω το γεγονός ότι, οι πληροφορίες περί δήθεν χρηματισμού βουλευτών, στηρίζονται στα ασαφή δημοσιεύματα κάποιας εφημερίδας του γνωστού Συγκροτήματος του Ταύρου. Απλώς επισημαίνω ότι ανάλογου περιεχομένου κείμενα σε παρεμφερή έντυπα του ίδιου Συγκροτήματος, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, προκαλούσαν τη μήνι της κομουνιστικής αριστεράς. Θεωρούσε, δικαιολογημένα, ότι απέπνεαν λαϊκισμό. Φαίνεται όμως ότι ήλθε το πλήρωμα του χρόνου ώστε, κάνοντας θεαματική μεταβολή, που θα τη ζήλευε ο καλύτερος καιροσκόπος, να στηρίζει την εκλογική τακτική της στην ίδια απεχθή πρακτική, που τότε λοιδορούσε. Δεν διστάζουν μάλιστα ηγετικά στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αποτελούν καθημερινούς θαμώνες του Συγκροτήματος του Ταύρου, στο τηλεοπτικό κανάλι που αυτό διατηρεί, και να σχολιάζουν, σε αγαστή συνεργασία με εκπροσώπους του, την πολιτική κατάσταση της χώρας. Μπροστά στην πιθανότητα εκλογικής νίκης, έχει χαθεί κάθε ίχνος ντροπής, από τους άλλοτε επαιρόμενους για την ιδεολογική συνέπειά τους.

…………………..

Το περίεργο στην υπόθεση είναι ότι ο εκπρόσωπος τύπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης έκανε λόγο για τα γεγονότα του καλοκαιριού του 1965. Θα θυμίσω, σε όσους το έχουν λησμονήσει, ότι η επίσημη κομουνιστική αριστερά αντιμετώπιζε πάντα με ειρωνεία τα όσα συνέβησαν τότε και τις προσπάθειες οικονομικών κύκλων να ελέγξουν τις πολιτικές εξελίξεις. Θεωρούσε τις σχετικές κινήσεις απολύτως φυσιολογικές και προϊόντα των αντιπαραθέσεων των τότε ηγετικών κύκλων της αστικής τάξης. Η προβληματική της, παρά την εφτάχρονη δικτατορία που μεσολάβησε, δεν άλλαξε αισθητά. Στα πλαίσιο μάλιστα αυτής της σκέψης, χωρίς αιδώ, συνέπραξε στον σχηματισμό Κυβέρνησης με τη Νέα Δημοκρατία το καλοκαίρι του 1989. Τα τότε στελέχη της κομουνιστικής αριστεράς (ορθόδοξης και ανανεωτικής), όταν ρωτιόνταν πώς ήταν δυνατόν να συνεργάζονται με πρόσωπα, τα οποία είχαν συμπράξει με αθέμιτα μέσα στην ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης της χώρας το 1965, περιορίζονταν να υπομειδιούν. Διατείνονταν μάλιστα με έμφαση ότι η προσωπικότητα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήταν παρεξηγημένη. Δεν ίσχυαν, όσα φημολογούνταν για εκείνον, αφού ήταν ένας ακραιφνής δημοκράτης. Μπροστά στον προφανή στόχο τους, τη φυλάκιση του Ανδρέα Παπανδρέου, οι όποιες ιδεολογικές διαφορές με τη συντηρητική παράταξη είχαν αμβλυνθεί, αν όχι εξανεμιστεί.

…………….

Οι πληροφορίες περί χρηματισμού βουλευτών, σήμερα, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ευσταθούν. Από τη στιγμή που δεν κατατίθενται συγκεκριμένα στοιχεία έχω κάθε δικαίωμα να τις θεωρώ ψεύτικες και υποβολιμαίες. Η κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια έπρεπε να μας κάνει ωριμότερους. Να προσεγγίζουμε τα γεγονότα με κριτική σκέψη, να σεβόμαστε τις αντίθετες απόψεις και, προπαντός, να αποκρούομε κάθε είδους φανατισμό. Δυστυχώς, όμως, τίποτα δεν αλλάζει.

……………..

Τα πράγματα, ωστόσο, έχουν αλλιώς. Το ίδιο χρονικό διάστημα, που η αξιωματική αντιπολίτευση υιοθετεί αστήρικτες πληροφορίες για να πλήξει τους πολιτικούς αντιπάλους της και να αποτρέψει το ενδεχόμενο υπερψήφισης προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή, δημοσιεύονται τεκμηριωμένες ειδήσεις ότι ηγετικά στελέχη της προσεγγίζουν μεθοδικά ανεξάρτητους βουλευτές. Για να τους εντάξουν στον σχεδιασμό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τους προσφέρουν ως δέλεαρ τη συμμετοχή στα ψηφοδέλτιά της, τη βέβαιη επανεκλογή τους και, σε περίπτωση νίκης στις εκλογές, την υπουργοποίησή τους. Πώς δικαιολογούνται όλες οι παραπάνω κινήσεις από την αξιωματική αντιπολίτευση; Δεν συνιστούν έμμεσους εκβιασμούς σε συγκεκριμένα πρόσωπα, προκειμένου να επιτύχει τον στόχο της, να μην εκλεγεί δηλαδή Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να προκηρυχθούν βουλευτικές εκλογές; Δεν μπορεί για ένα ζήτημα να έχει δύο μέτρα και σταθμά. Αν, λοιπόν, πραγματοποιούνται βεβαιωμένες άθλιες συναλλαγές, αυτές, εντοπίζονται αποκλειστικά προς την πλευρά της. Αυτή, δυστυχώς, είναι η πραγματικότητα.

……………

Για όσους παρακολουθούν με νηφαλιότητα τα πολιτικά πράγματα της χώρας είναι σαφές ότι από την αξιωματική αντιπολίτευση έχει επιλεγεί για το επόμενο χρονικό διάστημα η τακτική της όξυνσης. Ρίχνοντας λάσπη προς τους πολιτικούς αντιπάλους της, χωρίς να αναφέρει για ποια συγκεκριμένα ονόματα προορίζεται το θρυλούμενο χρηματικό ποσό, προσπαθεί να ελέγξει τα γεγονότα. Η τόσο προσφιλής της ιδεολογική τρομοκρατία εναντίον κάθε διαφορετικής άποψης αρχίζει να ξεδιπλώνεται. Κι είμαστε ακόμη στην αρχή της προεκλογικής περιόδου…

14-10-2014

Κωστής Λίθινος

 

ΠΛΗΡΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗ στο ΠΟΤΑΜΙ από τον ΜΠΟΜΠΟΛΑ!!!!!

• http://nikoslagadinos.blogspot.gr/2014/04/blog-post_27.html

Το σημερινό αφιέρωμα του «Εθνους» στην ΕΚΔΡΟΜΗ του [άρτι αποφοιτήσαντος από το Λύκειο] Σταύρου Θεοδωράκη στην Κέρκυρα στέφθηκε από επιτυχία. Πλούσιο φωτογραφικό υλικό παρατίθεται στις σελίδες της εφημερίδας του Μπόμπολα και το ρεπορτάζ που υπογράφει η Φώφη Γιωτάκη είναι γραμμένο με μια απέραντη αγάπη για τον [κατά δική του δήλωση] «ηγέτη» και «πρόεδρο» του Ποταμιού. Φωτογραφικά στιγμιότυπα να ψωνίζει φρούτα από το μανάβικο, να έχει βγάλει τα παπούτσια του εκεί στην αναμονή στο αεροδρόμιο [καλά δεν βρομάγανε;;;], να χαιρετάει έτσι ανοήτως και να χασκογελάει. Τέτοια εικόνα στο αεροδρόμιο χωρίς παπούτσια προκαλεί μια αναστάτωση στομαχική που προηγείται του εμετού!! Ο Θεοδωράκης είναι δασκαλεμένος για το πώς θα στέκεται κατά την φωτογράφιση.

Αλλά δεν θα συνεχίσω έτσι, διότι πλέον όλοι όσοι στηρίζουν αυτό το εγχείρημα περνάνε τους Έλληνες για ηλίθιους. Ο άνθρωπος έχει σαλτάρει για τα καλά. Θέλει ντε και καλά να γίνει ντιμπέιτ με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς ή ξεχωριστά με έναν-έναν!!!! Αγνοεί όμως ότι σε τέτοιου είδους τηλεοπτικές δραστηριότητες συμμετέχουν μονάχα οι πολιτικοί αρχηγοί που έχουν κοινοβουλευτική δύναμη. Ή μάλλον ξέρει ότι δεν γίνεται αλλά θέλει ν’ αφήσει εντυπώσεις. Μπορεί, ωστόσο, να βγαίνει μόνος του και να λέει ό,τι μπαρούφα του κατέβει – γιατί μέχρι τώρα μονάχα μπαρούφες λέει.

Είδε ποτέ κανείς εκεί στο Mega να του κάνουν κριτική;;;  Το ρεπορτάζ δείχνουν μονάχα κι ο κήνσορας των πάντων Πρετεντέρης δεν βγάζει τσιμουδιά – ούτε σε ξέρω ούτε με ξέρεις. Σε άλλη περίπτωση θα έπρεπε κανονικά να τον έχει κάνει με τα κρεμμυδάκια!!! Διότι όλη η «πολιτική» συμπεριφορά του Θεοδωράκη είναι για κλάματα. Δεν στέκει με τίποτε. Το να προβάλλει κάποιες [για όλο το πολιτικό φάσμα] πάγιες θέσεις, δεν λέει τίποτε – είναι ανέξοδο. Ή να κατηγορεί συλλήβδην το παλιό πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι ανήθικο. Ας καταλάβει ότι Η ΕΥΘΥΝΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ. Δεν είναι έντιμο να κατηγορεί κόμματα, διότι πίσω από τα κόμματα υπήρξαν ή υπάρχουν χιλιάδες πολίτες που τα στήριξαν ή τα στηρίζουν κι αυτά τα κόμματα που ο ανεύθυνος Θεοδωράκης κατηγορεί έχουν προσφέρει στον τόπο. Λοιπόν, Η ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ!!!!

ΥΠΑΡΧΕΙ όμως κι ένα άλλο που με λύπη μου παρατηρώ κι εγώ. Μετά την προτροπή του φίλου μου Κώστα Πολίτη μπήκα στη σελίδα του Ποταμιού στο face book κι έψαξα να δω ποιοι είναι φίλοι του και είδα ο δυστυχής ότι δεκάδες δικοί μου «φίλοι» έτρεξαν να στηρίξουν αυτό το συνονθύλευμα, του οποίου ηγείται ένας άνθρωπος που θέλει να κάνει τον πολιτικό, που δημιουργεί ψευδαισθήσεις, που εμφανίζει ψευδείς δυνάμεις, που δημαγωγεί ανενδοίαστα, που εκμαυλίζει τη νεολαία και τα συνθήματά του είναι απλώς συνθήματα και τίποτε περισσότερο. Προσδοκά έτσι να αγρεύσει ψήφους κι αυτό είναι ένα είδος απάτης χειρότερο από τις απάτες που προκαλούν την επέμβαση του Νόμου.

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ μετά από μια πολύχρονη θητεία σε πολιτικούς αγώνες, άνθρωποι με γνώσεις, με πολιτική σκέψη, να πέφτουν στην αγκαλιά του Θεοδωράκη; Καλό θα είναι να μας πουν σε ποια γλώσσα θα συνεννοούνται μαζί του!! Και πρέπει να πω ότι εσχάτως είδα μετά λύπης μου ν’ αραιώνουν οι διαδικτυακοί φίλοι και τώρα κατάλαβα διότι αυτό συνέπεσε με την κριτική που ασκώ στο ΠΟΤΑΜΙ και στον Σταύρο Θεοδωράκη. Εγώ θα συνεχίσω, διότι δεν έχω δεσμεύσεις. Είμαι εγώ, ένας, μόνος, αλλά με αρχές, ιδεολογία και αγώνες. Τι μπορεί να επικαλεστεί ο Θεοδωράκης;;; Όλοι έχουμε την ιστορία μας εδώ στη μικρή μας Ελλαδίτσα. Όχι ψέματα ούτε ωραιοποίηση, έτσι όπως την φροντίζει ο Θεοδωράκης με τις φωτογραφικές πόζες του και το τηλεοπτικό σποτάκι που έφτιαξε ο σκηνοθέτης Γκορίτσας και που προσπαθεί να δημιουργήσει μια προσωπικότητα που στηρίζεται σε πήλινα πόδια. Ας καταλάβουν ότι ΠΟΛΙΤΙΚΗ δεν είναι οι φωτογραφικές πόζες με το σακίδιο στην πλάτη. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ, Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ. Τι απ’ όλα αυτά έχει ο ηγέτης του Ποταμιού;;;

ΟΛΟΙ αγαπάμε την πατρίδα μας, όλοι θέλουμε το καλό της, όλοι θέλουμε να δούμε άσπρη μέρα, όλοι έχουμε πλέον εντοπίσει τα λάθη και τις παραλείψεις, όλοι έχουμε ταλαιπωρηθεί από την οικονομική κρίση και κάποτε θέλουμε να βγούμε στο φως. Αλλά δεν πιάνουν οι γενικότητες και οι αερολογίες και ο ετεροπροσδιορισμός που μετά μανίας φροντίζει ο Θεοδωράκης. Ας πει επιτέλους ποιες είναι οι θέσεις για ΟΛΑ τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός και ν’ αφήσει τι δεν έκαναν οι άλλοι. Ο ελληνικός λαός ξέρει καλύτερα τα προβλήματά του, τους φταίχτες, και ελπίζουμε ότι μπορεί στην κρίσιμη ώρα να πει τον σωστό λόγο και να πράξει τα δέοντα.

 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ… ΑΛΑΤΣΙ, ΦΙΛΕ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ!!!

Μπήκε στις λάσπες με τις γαλότσες του και πόζαρε δίπλα σε… αγελάδα, μιλώντας στο κινητό. Μπορεί να μας πει για ποιο λόγο οργάνωσε αυτό το σκηνικό;;; Μήπως πήγε να εξετάσει τις αγελάδες… ως κτηνίατρος;;; Και, με ποιον μιλούσε εκείνη την ώρα στο κινητό…

• http://nikoslagadinos.blogspot.gr/2014/04/blog-post_3689.html

Οι καιροσκόποι και οι κάθε λογής λαϊκιστές και τυχοδιώκτες θολώνουν το τοπίο κι ο δυστυχής λαός πεδικλώνεται στα δίχτυα τους και χάνει τον μπούσουλα… Και το παράξενο είναι ότι οι δημοσιογράφοι [που ασκούν διατεταγμένη υπηρεσία] και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τροφοδοτούν τη σύγχυση και συμβάλλουν στην εξαπάτηση του λαού. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, που φαντασιώνονται αλλαγές και άλλους αέρηδες με την εμφάνιση λόγου χάρη του Σταύρου Θεοδωράκη στο πολιτικό προσκήνιο.

…………………….

Αλλά οι στημένες φωτογραφικές πόζες [κάτω από το γεφύρι της Άρτας, με γαλότσες στο αγελαδοστάσιο, με απλανές βλέμμα και μπλαζέ ύφος, και πάντα μ’ ένα σακίδιο] και οι κοινοτοπίες του «ηγέτη» και «προέδρου» του Ποταμιού, δεν προοιωνίζονται τίποτε απ’ όσα με θολωμένο μυαλό ευαγγελίζεται ο Θεοδωράκης. Σαφώς και η τρικυμία του αντανακλάται στην φρασεολογία του που δεν έχει ειρμό και λογική. Η επίκληση της σωτηρίας της χώρας από το «παλιό» σύστημα [τα κόμματα κ.λπ.] δεν φτάνουν για να δικαιολογήσουν την απήχηση που σημειώνεται στις εν πολλοίς στημένες δημοσκοπήσεις. Διάβασα σήμερα ότι έδωσε συνέντευξη στους Financial Times και είπε γενικώς κοινοτοπίες.

…………………….

Λόγου χάρη, μέσα στις προτεραιότητές του είναι να μειώσει τη φοροδιαφυγή, να φτιάξει ικανή διοίκηση και να δημιουργήσει ευκαιρίες για τους νέους κι επιπλέον ότι η Ελλάδα «χρειάζεται λογικές λύσεις»!!! Και λοιπόν;;; Είπε κανείς ότι χρειάζεται παράλογες λύσεις;;; Το θέμα είναι ποιες είναι αυτές οι «λογικές» λύσεις!!!! Τις έχει το Ποτάμι;; Αν τις έχει, ας τις ανακοινώσει. Όσο για τη φοροδιαφυγή, την δημόσια διοίκηση και την ανεργία, είναι τρία μεγάλα προβλήματα για τα οποία υπάρχουν σχέδια [αποδεκτά ή μη] από όλα τα κόμματα, τα οποία καθημερινά απαξιώνει ο «ηγέτης» του Ποταμιού. Πριν λίγες μέρες σε μια συνέντευξή του είχε πει ότι αυτό που προέχει είναι οι… επενδύσεις!!! Ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή…

……………………. 

Η επικοινωνιακή τακτική του βασίζεται σ’ ένα κουβεντολόι καφενείου, με δήθεν πονηρά γελάκια και θεατρινίστικες χειρονομίες, που εξαντλείται σε μια ανώδυνη συνθηματολογία που τροφοδοτεί τον λαϊκισμό. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η κραυγαλέα ημιμάθεια σε βασικά θέματα της δημόσιας ζωής συναγωνίζεται την αυθάδεια της προβολής.

…………………….

Δημιουργεί μια ψυχολογία -ας πούμε- «αιρετική» απέναντι στην κρατούσα πολιτική κατάσταση, χωρίς θέσεις. Όσο κι αν βαυκαλίζεται ότι έχει θέσεις, η πραγματικότητα βοά. Έχει μάθει την τέχνη της υπεκφυγής. Προφανώς το υπερφίαλο ύφος και η απαξιωτική συμπεριφορά του έχει ως αφετηρία τα νούμερα που του δίνουν κάποιες δημοσκοπικές έρευνες. Ας μας πει πώς θα πατάξει την φοροδιαφυγή, πώς θα περιορίσει την ανεργία, πώς θα φτιάξει ικανή δημόσια διοίκηση, για την οικονομία, ποια είναι η θέση του για το Σκοπιανό, για τις ελληνοτουρκικές διαφορές, για το Κυπριακό, για την παιδεία, για την υγεία… Να πει καθαρά και ξάστερα ΘΕΣΕΙΣ και όχι να κολυμπάει σε λεκτικές μπουρμπουλήθρες.

…………………….

Υπεραμύνεται της Ευρώπης, αλλά κάποιοι έβαλαν τη χώρα μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι αυτούς τους κάποιους, ο Θεοδωράκης τους χλευάζει. Δεν έχει καταλάβει ότι όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι Ουδείς αναμάρτητος. Κι αυτός μεγάλωσε στην κοινωνία που όλοι ζούμε. Και αυτούς στήριζε με την ψήφο του όλα αυτά τα χρόνια – ή μήπως δεν ψήφιζε;;;; Ποιοι ήσαν πελάτες στο εστιατόριό του;;; Υπουργοί, γραμματείς και φαρισαίοι με τους οποίους ο ίδιος χαριεντίζονταν και φωτογραφιζόταν. Στην ίδια πόλη ζούμε. Είναι κρίμα να μας κοροϊδεύει. Μπορεί να τον έχουν πλαισιώσει νεαρές και νεαροί που ήσαν μονίμως «απολιτίκ» και τώρα πιστεύουν ότι βρήκαν την ευκαιρία να αρπάξουν τα γκέμια, αλλά χωρίς να ξέρουν για ποιο λόγο!!!

…………………….

Τα ιδεολογικά του ερείσματα είναι ανύπαρκτα και μοναδικό του κίνητρο είναι το αλόγιστο πάθος που περιέχει αλλοπρόσαλλα ψυχικά υλικά που κυριαρχούνται από την αμάθεια. Αλλά η εμπάθεια κατά των «παλιών» εύκολα γλιστράει στην κακοήθεια. Ο πολιτικός αντικομφορμισμός δεν είναι τίποτε άλλο από τυφλή άρνηση, που δεν έχει απολύτως καμιά ιδεολογική αφετηρία, κανένα δημιουργικό κίνητρο και ουσιαστικά κανένα στόχο, εκτός από ένα: την ικανοποίηση ιδιοτελών σκοπών. Δεν είναι βρασμός ψυχής, είναι βρασμός συμφέροντος. Η ιδεολογική ή θεωρητική αντίθεση έχει τη δική της αλήθεια, που για ν’ αντιπαραταχθεί στην άλλη, την «παλιά», την οποία πολεμάει με ασίγαστο πάθος και θέλει ν’ ανατρέψει, πρέπει να μπορεί η ίδια να σταθεί στα δυο της πόδια. Αυτή η διαλεκτική, φίλε Θεοδωράκη, σημαίνει πολιτικό βίο, πολιτική ζύμωση, πολιτικό πολιτισμό στη γνήσια σημασία του όρου.

…………………….

Το ΠΟΤΑΜΙ είναι μια επικίνδυνη αυταπάτη διότι ανακόπτει άλλες πραγματικά ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες, οι οποίες ενδεχομένως ν’ ανοίξουν δημιουργικούς δρόμους, που να έχουν την δημιουργικότητα και την επινοητικότητα της αντίθεσης. Διότι είναι απλό ν’ αναρωτηθεί κανείς εάν νοείται αντίθεση χωρίς ένα υπόβαθρο θέσεων;; Και νοείται θέση, χωρίς την τεκμηρίωση της δικής της αλήθειας;;; Στην αντίθετη περίπτωση, το ήθος του πολιτικού αντικομφορμισμού του είναι ήθος πετροπολέμου. Έχει πιάσει ένα πόστο, μαζεύει από το δρόμο χαλίκια κι από εκεί πετροβολάει.

 

Ε, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ, ΕΣΥ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΣΑΙ ΤΙΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ!!!

• http://nikoslagadinos.blogspot.gr/2014/04/blog-post_10.html

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, να συζητήσουμε, να βάλουμε κάτω τις θέσεις μας και να προσφέρουμε κι εμείς στον εθνικό διάλογο για να μπορέσει αυτή η χώρα να γνωρίσει καλύτερες μέρες. Αλλά δεν πρόκειται να γνωρίσει όταν κυκλοφορούν στο πολιτικό παζάρι μπεχλιβάνηδες και κρυπτοήρωες που ένιωσαν ότι το κλίμα και η επιταγή της στιγμής προσφέρονται για την εκπλήρωση τυχοδιωκτικών σχεδιασμών.
ΟΜΩΣ εγώ φωνάζω και κρίνω αμέσως γιατί δεν θέλω να χάνω χρόνο, δεν έχω διάθεση να χάσω τον καιρό μου δοκιμάζοντας ψευτομπακαλίστικες δήθεν συνταγές. Η αοριστία υπήρξε πάντοτε ο θώρακας της δειλίας. Είναι το απεχθές άλλοθι των κρυπτοηρώων. Είναι το δίχτυ που απλώνεται στη θάλασσα κι ό,τι ψάρια πιάσει. Αλλά αυτές οι κρυπτοηρωικές γαλές, που είναι αιλουροειδή ράτσας ξέρουν πολύ καλά να θωπεύουν για να θωπευτούν. Οργίζομαι κι εγώ ενώ διαβάζω και ακούω και παρακολουθώ τη δραστηριότητα αυτών των δήθεν σωτήρων του έθνους, κι αισθάνομαι την αναταραχή που προηγείται του εμετού.

 

Η οχλαγωγία του καθημερινού δημοσιογραφικού και πολιτικού παζαριού…

 

 

• http://nikoslagadinos.blogspot.gr/

ΑΥΤΗ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ μ’ έχει προβληματίσει κι έχω αποφανθεί ότι πέρα από τις σχέσεις διαπλοκής [ΜΜΕ και πολιτικής], υπάρχει και το άλλο που εξηγεί αυτή την κατάσταση.
Δηλαδή, η πολιτική έχει καταντήσει επάγγελμα.
Και το κάθε επάγγελμα, όπως το κάθε μαγαζί, για να ζει, χρειάζεται διαφήμιση!!!
Και φυσικά η διαφήμιση δεν είναι μονάχα συνέπεια της ανάγκης να γνωριστούν σε ευρύτερο κοινό οι επιδόσεις του επαγγελματία ή η ποιότητα των προϊόντων του μαγαζιού, αλλά είναι και μια άμυνα κατά του ομοιοεπαγγελματία και μια διάθεση για την υπερτέρηση στην κοινή αγορά.
Πρόκειται ξεκάθαρα για ανταγωνισμό.
Κι ο ανταγωνισμός αυτός τροφοδοτείται από τη λαιμαργία των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων που τα υπηρετούν, που παρέχουν όλα τα μέσα και όλα τα όπλα στον αυτοδιαφημιζόμενο για να κάνει τη δουλειά του.
Καταλαβαίνει κανείς πλέον πόσο η επαγγελματοποίηση της πολιτικής έχει νοθεύσει την αξιοπρέπεια, το ήθος αλλά και το ίδιο το λειτούργημα της πολιτικής.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη δημοσιογραφία.
Από την άλλη, σκέφτομαι ότι το κοινό μάλλον έχει εθιστεί στο θόρυβο που εκπέμπεται ιδιαίτερα από τα τηλεοπτικά κανάλια.
Το θέμα είναι κατά πόσο προσέχουν όλους αυτούς τους θορυβοποιούς και κατά πόσο επηρεάζονται!!!!
Υπάρχουν και οι πολίτες της κόσμιας σιωπής -από χαρακτήρα και ήθος αλεξιθόρυβοι- και είναι δυστυχώς πολύ λίγοι για να γίνει το παράδειγμά τους ανασχετικός φραγμός στην οχλαγωγία του καθημερινού δημοσιογραφικού και πολιτικού παζαριού…

 

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΛΩΣ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ!!!

• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

ΑΥΤΑ που όλοι βλέπουμε είναι εξελίξεις αποτρόπαιες, θα έλεγα. Και το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό, στους σημερινούς άθλιους καιρούς, είναι ότι ο διάλογος δεν επιβάλλεται απλώς, αλλά είναι ο προϋποθετικός όρος για τη σύρροπη πολιτική και κοινωνική πορεία της χώρας και αυτή η πορεία που θα εξασφαλίσει την ανάπτυξη και τη σταθεροποίηση της Ελλάδας στην Ευρώπη. Βλέπει κανείς ότι οδηγούμαστε σε αδιέξοδο και μην τολμήσει κανείς να πει ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα και μόνη λύση είναι οι εκλογές!!! Οι εκλογές πριν την ώρα τους θα μας αποτελειώσουν. Αυτά τα στοιχεία που δίνουν οι αληθινές ή ψεύτικες δημοσκοπήσεις τουλάχιστον είναι αρκετά, αφού κανείς δεν είναι σε θέση ν’ αποκτήσει είτε αυτοδυναμία είτε πλειοψηφικό ρεύμα, για να καταλάβουμε ότι κάποιοι ή όλοι τραβάνε το σχοινί. Δεν μπορώ να δεχτώ αυτή την την άθλια τακτική της ΟΛΜΕ και του ΣΥΡΙΖΑ που πραγματικά κρατάνε 625.000 ομήρους, μαθητές και γονείς. Βέβαια αυτοί με τη σειρά τους θα πουν ότι το κράτος, η κυβέρνηση κρατάει ομήρους τους μαθητές.

 

Η ΑΧΡΕΙΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΣΑΛΤΑΔΟΡΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

• ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: «…Να τα δώσουμε όλα ώστε ένα μεγάλο συμπαραταγμένο κίνημα ελευθερίας, δημοκρατίας και αντίστασης σε κάθε περιφέρεια, κάθε δήμο και κάθε γωνιά της χώρας να σαρώσει τους φθαρμένους βλαχοδήμαρχους της συμμαχίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ...»

• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Κανείς πλέον δεν αμφιβάλλει ότι είναι ρυπαρός ο στίβος της πολιτικής. Έχουν δει τα μάτια μας πράματα και θάματα τα τελευταία χρόνια και φυσικά το κυριότερο είναι ότι έχουμε υποστεί και υφιστάμεθα τις συνέπειες των πράξεών τους. Εξαρχής όμως να δηλώσω ότι δεν θεωρώ ότι οι πολίτες που στηρίζουν αυτούς τους πολιτικούς είναι άμωμοι και ανεπίληπτοι. Λίγο-πολύ όλοι έχουμε ευθύνες για όσα κακά έχουν σωρευτεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες στον τόπο μας.

Για τους πολιτικούς όμως μιλάω τώρα, αφού στο κάτω της γραφής οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν ό,τι τους κατεβάσει η κούτρα τους. Υπάρχουν, λοιπόν, στην πολιτική κάποιοι κρυπτοήρωες που γνωρίζουν πολύ καλά τις ώρες του ακίνδυνου και προσοδοφόρου ηρωισμού να ανεμίζουν στο ανύποπτο κοινό τους τις επιταγές της στιγμής. Αλλά πέρα από τις ακάλυπτες επιταγές εκτοξεύουν ως ανάγωγοι, τα σκουπίδια του κομματικού τους παροξυσμού. Βιρτουόζος υβριστής ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, προτιμάει να αντλεί λεξιλόγιο από το ταμιευτήριο των δειλών καταβολών της οικογενείας του και του κόμματός του.

 

Καλπάζουμε, μηρυκάζοντας τα παλιά μας αισθήματα!!!

• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Εμείς καλπάζουμε, αλλά κανείς δεν ξέρει πώς ν’ αποκτήσει φτερούγες για μια νέα άνοδο προς το φως!!! Κάνουμε προσπάθεια καθημερινά και με ψυχραιμία ν’ αθροίσουμε τα δεδομένα, να φτάσουμε σε συμπεράσματα, ν’ αποκρυσταλλώσουμε κανόνες, να στηρίξουμε ένα σύστημα. Και δεν το κατορθώνουμε.

Είμαστε άνθρωποι της πλάκας, και αναλωνόμαστε σε αστειάκια, πλακίτσες, ανέκδοτα και ψάχνουμε, ως υπνοβάτες μιας άλλης εποχής, κάπου να στηριχθούμε. Το μόνο που κάνουμε είναι να ζούμε, όσο αυτό είναι μπορετό, την περασμένη μας ζωή και κάπου-κάπου καλπάζουμε μηρυκάζοντας τα παλιά μας αισθήματα και αναπνέουμε έναν αέρα με ελλιπές οξυγόνο.

Ο χρόνος που πέρασε, με τη ραγδαία διαδοχή των συγκινήσεων, δεν άφησε και μεγάλα περιθώρια σκέψης και περισυλλογής. Λειτουργήσαμε πάντοτε αυτόματα, όπως οι υπερρεαλιστές, που με την αυτόματη γραφή επιζήτησαν να βρουν ασυνήθιστους τρόπους έμπνευσης, έξω από τα καθιερωμένα σχήματα. Θέλησαν ν’ απελευθερώσουν τη φαντασία από τα δεσμά των λογικών λογοτεχνικών κανόνων και να βγάλουν τη λογοτεχνία από το αδιέξοδο που είχε φτάσει με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

• Και τώρα, εμείς αυτό ακριβώς προσπαθούμε: να βγούμε από τα καθιερωμένα σχήματα της πολιτικής που μας έχει καθηλώσει και νιώθουμε ένα κενό ολόγυρά μας, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες μερικών από τους φίλους μας να κρατήσουν όρθιο το φρόνημα.
• Μοιάζουμε σαν θλιβεροί οδοιπόροι κάτω από έναν άδειο ουρανό.

Όση προσπάθεια και να κάνουν οι πολιτικοί μας, τα εκφραστικά τους μέσα είναι ανεπαρκή. Και μάλλον η πολιτική θα πρέπει να μείνει ως ο κλήρος των χοντροκομμένων ανθρώπων ή των ευτελών φιλοδόξων. Γιατι άραγε η πλειοψηφία του λαού αποστρέφεται την πολιτική και τους πολιτικούς;;;

• Οι πολιτικοί των ημερών μας έχουν σταθεί κατώτεροι των μεγάλων προσδοκιών της τραυματισμένης ελληνικής κοινωνίας και είναι ανίκανοι να συλλάβουν το νόημα του μεγάλου χρέους που έχουν απέναντι στο έθνος και τον λαό.

Μπορεί να βγάζω καταθλιπτικά συμπεράσματα, αλλά νιώθω ότι το αίτημα της εποχής μας  είναι βαρύτερο από τις φιλοδοξίες της σημερινής κυβέρνησης συνεργασίας και τα προσωπικά οράματα [αν έχει…] του πρωθυπουργού. Είναι αίτημα μιας άλλης αλλαγής των ίδιων των ανθρώπων, της νοοτροπίας τους, του τρόπου της ζωής τους, της κοσμοθεωρίας τους.Υπάρχει, πάντως, διάχυτη η αγωνία της αβεβαιότητας και είμαι βέβαιος ότι η επίγνωση του περιττού προσανατολίζει τη σκέψη μας σε μια θεώρηση της ζωής και των εκδηλώσεών της από μια εντελώς νέα σκοπιά κι αυτό που σκέφτομαι είναι ότι πρέπει να  οπλιστούμε όχι πια με το θάρρος της αναμονής -όπως κάνουν οι περισσότεροι φίλοι μας- αλλά με την καρτερία της αναζήτησης.

Έχουμε δει πολλούς να παλεύουν με τους αυτούς τους, να λιποψυχούν, να ταλαντεύονται ακόμη και προς τις ίδιες τις πεποιθήσεις τους και τους βλέπουμε να γκρεμίζονται σαν σωρός από άχρηστα χαλίκια.

Δεν μπορώ να ξέρω πότε θ’ αρχίσουμε να χτίζουμε ξανά κι αν ποτέ κάποιοι από μας θα χαρούμε το θαύμα – αν ποτέ γίνει θαύμα!

 

ΚΙΝΗΣΗ «ΜΑΤ» ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ – ΚΟΥΒΕΛΗ

• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΑΚΤΙΚΟΣ

Ο ηγέτης φαίνεται στις μεγάλες αποφάσεις που έχουν και πολιτικό ρίσκο. Αρκεί όμως το ρίσκο αυτό να του βγει. Ο Σαμαράς με το «λουκέτο» στην Ε.Ρ.Τ. πήρε μια ακόμη φορά στην πολιτική διαδρομή ένα μεγάλο πολιτικό ρίσκο όπως τότε που έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η κατάληξη αυτής της ιστορίας είναι γνωστή, με τον ίδιο το Σαμαρά από την κορυφή του πολιτικού σκηνικού να περνάει για πολλά χρόνια στην πολιτική έρημο.
Τώρα, που η τύχη του χαμογέλασε με την μεγάλη και πολυεπίπεδη συνέργεια του Βενιζέλου, ο οποίος έκανε τα πάντα να αποδημήσει την κυβέρνηση Παπανδρέου στρώνοντας επί της ουσίας το χαλί της πρωθυπουργίας για το Σαμαρά, με την ίδια πολιτική κυνικότητα, έρχεται ο ίδιος ο Σαμαράς να εξοντώσει αυτούς που τον βοήθησαν να ανέβουν στο θρόνο, δηλαδή τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη.