ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ-ΤΣΙΠΡΑΣ: Τι θέλουν;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Ραγκούσης, έκανε την ακόλουθη δήλωση για την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα ως Προέδρου του Συνασπισμού: «Εκφράζουμε τα ειλικρινή συγχαρητήριά μας στον Αλέξη Τσίπρα, για την εκλογή του ως Προέδρου του Συνασπισμού, με την ελπίδα ότι, θα συμβάλει στον αγώνα του Ελληνικού λαού εναντίον της κυβέρνησης Καραμανλή». Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΝ έβαλε το ΠΑΣΟΚ στο ίδιο τσουβάλι με τη Νέα Δημοκρατία και κατηγόρησε τα δύο κόμματα, λέγοντας ότι οι μεγάλες υποσχέσεις των δύο κομμάτων εξουσίας, για αλλαγές, εκσυγχρονισμό και επανίδρυση του κράτους, δεν μπορούν πια να συγκαλύψουν «την πραγματικότητα της αναξιοπιστίας, των κολλητών, των πελατειακών σχέσεων, της διαπλοκής και των πολιτικών και οικονομικών σκανδάλων»…

Ο κύριος Τσίπρας πού ήταν;

• Όταν το ΠΑΣΟΚ, από την ημέρα της ίδρυσής του, αγωνιζόταν στους δρόμους, στους τόπους δουλειάς, στη Βουλή, στις αίθουσες των δικαστηρίων, στα αμφιθέατρα και βρέθηκε στο πλάι των σπουδαστών, των αγροτών, των εργαζομένων, σε όλους τους διεκδικητικούς αγώνες, ο κ. Τσίπρας πού ήταν;
• Όταν το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση για να πραγματοποιήσει τη μεγάλη ΑΛΛΑΓΗ και να βγει ο καταπιεσμένος λαός στο προσκήνιο της ιστορίας, ο κ. Τσίπρας πού ήταν;
• Όταν το ΠΑΣΟΚ, με τον πρωθυπουργό της χώρας, τον αείμνηστο ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ αγωνιζόταν στα συμβούλια των Ευρωπαίων ηγετών και στις συνόδους κορυφής των αρχηγών των κρατών-μελών της Κοινότητας για τα συμφέροντα της χώρας και πετύχαινε – να ξεχάσουμε τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ) – ο κ. Τσίπρας πού ήταν;
• Τα παραπάνω ερωτήματα για το πού ήταν ο κ. Τσίπρας, είναι ρητορικά αλλά αναφέρονται στο κόμμα του. Ο ίδιος ως αρχηγός πλέον οφείλει να τα ξέρει γιατί δεν νοείται αρχηγός κόμματος… ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ!

Ποιοι νοούνται ως αριστεροί;

Είπε ο Γιώργος Παπανδρέου: «Δεν είμαστε η αριστερά που κολυμπά στα ρηχά νερά της αντιπολίτευσης, δεν είμαστε η αριστερά που αρνείται να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες και θέλει και την πίτα σωστή και το σκύλο χορτάτο, δεν είμαστε η αριστερά της ιστορικής φοβικότητας και της δογματικής ιδεολογικής περιχαράκωσης, δεν είμαστε η αριστερά που μετρά τα εκλογικά της ποσοστά την ώρα, που η ΝΔ νέμεται την εξουσία ανενόχλητη… Είμαστε η αριστερά της δράσης και της πράξης που μπορεί και αλλάζει τα πράγματα…». Και ο κ. Τσίπρας «απάντησε», λέγοντας ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ «δεν έχει δικαίωμα να λέει ότι είναι αριστερός», γιατί δεν υπάρχει Αριστερά του χρηματιστηρίου, των ιδιωτικών πανεπιστημίων, της ανασφάλιστης εργασίας και των «τρομονόμων»

• Αν «αριστεροί» νοούνται εκείνοι που έμπλεξαν τον ελληνικό λαό σε περιπέτειες […], ναι, δεν είμαστε αριστεροί!
• Αν «αριστεροί» νοούνται εκείνοι που πρόδωσαν τον Άρη Βελουχιώτη και τον Νίκο Πλουμπίδη, ναι, δεν είμαστε αριστεροί!
• Αν «αριστεροί» νοούνται εκείνοι που για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία έκαναν πράξη το εξωφρενικό: συγκυβέρνηση Δεξιάς και Συνασπισμού, ναι, δεν είμαστε αριστεροί!
• Αν «αριστεροί» νοούνται εκείνοι που κατά καιρούς εγκλώβισαν τον δημοκρατικό λαό στο ψευδές δίλημμα «τι Παπάγος τι Πλαστήρας», όπως τώρα «τι Νέα Δημοκρατία τι ΠΑΣΟΚ», ναι, δεν είμαστε αριστεροί!

Αλλά, δεν θα απολογηθούμε στον κ. Τσίπρα για τις πολιτικές μας αρχές και την ιδεολογία μας. Μονάχα στον Ελληνικό Λαό απολογούμαστε.

Λοιπόν, καμιά τακτική δεν μας υποχρεώνει σε σιωπή, καμιά σκοπιμότητα δεν θα μας κάνει να μη μιλάμε για τους συμβιβασμένους, για εκείνους που λένε ότι είναι «αριστεροί» στα λόγια, για τους «αριστερούς» των σαλονιών, για τους «αριστερούς» που τα τελευταία χρόνια έχουν καταφέρει να κρατούν καίριες θέσεις σε κρατικούς οργανισμούς (κυρίως καλλιτεχνικούς) ή σε υπουργεία, να εισπράττουν τεράστια ποσά από τον κρατικό κορβανά εν είδει επιχορηγήσεων, και να κάνουν κριτική ανέξοδη, κάνοντας τους «θυμωμένους»!

Όλες οι γενιές των εθνικών αγώνων στο ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ είτε το θέλει ο κ. Τσίπρας είτε όχι, έχει στα σπλάχνα του τη γενιά της Εθνικής Αντίστασης, του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, τη γενιά του μεγάλου ΕΑΜ, τη γενιά των μεγάλων θυσιών και των μεγάλων διωγμών. Αναμφισβήτητα αυτή η γενιά και μπορούσε και πάνω απ’ όλα άξιζε. Όμως δεν αξιώθηκε, τόσο γιατί δεν την άφησαν, όσο και γιατί έγιναν λάθη, λάθη τραγικά.

• Το ΠΑΣΟΚ έχει στα σπλάχνα του τη γενιά των δημοκρατικών και των ανένδοτων αγώνων, τη γενιά του 114, τη γενιά που πίστεψε και ολοκλήρωσε, τη γενιά του αντιδικτατορικού αγώνα και της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Αυτή τη γενιά που έδωσε μάχες, μάτωσε, απαίτησε και οραματίστηκε την Ελλάδα της Αλλαγής.

Έχει τη γενιά της μεταπολίτευσης. Αυτή τη γενιά που πάλεψε και αμφισβήτησε. Και τη γενιά της Αλλαγής, που αναζητεί, κρίνει και δημιουργεί. Αυτές οι γενιές αποτελούν μεγάλα ρεύματα στην ελληνική κοινωνία. Προχωρούν σήμερα χέρι-χέρι, αγωνίζονται, μοχθούν, κατακτούν και ελπίζουν. Αποτελούν συνολικά ένα ισχυρό εθνικό λαϊκό ρεύμα για την ανεξαρτησία και την ειρήνη, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη, την Αλλαγή και το Σοσιαλισμό. Όσο κι αν ο κ. Τσίπρας και ο «συνασπισμός» του πολεμήσουν το ΠΑΣΟΚ και τον ηγέτη του, τον Γιώργο Παπανδρέου…

Για ποια «Κεντροαριστερά» μιλάμε;

Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, είναι επιτακτική ανάγκη και με πλήρη συναίσθηση των ευθυνών τους όλοι οι προπαγανδιστές της λεγόμενης «Κεντροαριστεράς» να ξεκαθαρίσουν για τι πράγμα μιλούν όταν προσπαθούν να αξιοποιήσουν πολιτικά ή επικαλούνται παραδείγματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών και κομμάτων, όπως της Ιταλίας, της Γαλλίας κ.λπ. Κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες καλλιεργήθηκε πολλή θολούρα. Κι εδώ θα ανακαλέσω το (επίκαιρο) σκεπτικό του αείμνηστου Σπύρου Λιναρδάτου, ο οποίος ζητούσε επιτακτικά να υπάρξει ξεκαθάρισμα γύρω από δύο διαφορετικά πράγματα, όπως είναι ο κεντροαριστερός, ας υποθέσουμε, χαρακτήρας ενός μεγάλου κόμματος, π.χ. του Εργατικού της Αγγλίας ή του Σοσιαλδημοκρατικού της Γερμανίας από τη μια, και από την άλλη η σύμπραξη κομμάτων του Κέντρου και της Αριστεράς, όπως έγινε και γίνεται σε κυβερνητικό επίπεδο στην Ιταλία, ή σοσιαλιστών και κομμουνιστών στις εκλογές, όπως στη Γαλλία.

• Έχω την εντύπωση ότι στην Ιταλία, λόγου χάρη, πολύ λίγο μιλούν για Κεντροαριστερά και πολύ περισσότερο παράγουν πολιτική. Στη Γαλλία είναι αμφίβολο αν χρησιμοποιήθηκε ποτέ ο όρος Κεντροαριστερά για την εκλογική σύμπραξη δύο κομμάτων, όπως του Σοσιαλιστικού και του Κομμουνιστικού, που και τα δύο θεωρούν ότι ανήκουν στην Αριστερά και εξάλλου έχουν συγγενική παράδοση και παράλληλη πορεία.

Εάν ο κ. Τσίπρας δεν γνωρίζει την ιστορία, καλά θα κάνει να στρωθεί να διαβάσει, να ρωτήσει, να μάθει.

Το έργο του ΠΑΣΟΚ

Να μάθει ότι το ΠΑΣΟΚ εμπέδωσε τη Δημοκρατία στον τόπο. Κατάργησε τα ΤΕΑ και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, εξυγίανε τα Σώματα Ασφαλείας, έδωσε τη δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης στον πολίτη. Έγιναν όμως κι άλλα στη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ:

• Αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση με στόχο την αποκατάσταση της εθνικής μνήμης και της ιστορικής αλήθειας. Ο Ανδρέας είχε πει κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης (17 Αυγ. 1982): Δεν ήρθαμε να δικάσουμε ούτε να διχάσουμε. Στόχος του νομοσχεδίου είναι η εθνική ενότητα για την προκοπή του τόπου. Χρέος μας είναι να γυρίσουμε με ευγνωμοσύνη τη σελίδα της ιστορίας σ’ αυτούς που αγωνίστηκαν, αλλά ξεχάστηκαν, εξαιρέθηκαν, διώχτηκαν. Δεν είναι μόνο η πολιτική βούληση που καθοδηγεί το χρέος μας για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, ούτε η ανάγκη να ανταποκριθούμε στις υποσχέσεις μας. Είναι εθνική επιταγή. Ήλθε η ώρα δίπλα στους ήρωες του 1821, να τοποθετήσουμε στην εθνική μας μνήμη, ενωμένους αυτούς που έπεσαν στα 1940-44. Τα στρατευμένα παιδιά του λαού που έγραψαν σελίδες δόξας στον αμυντικό μεγάλο πόλεμο, στον οποίο τελικά οφείλεται η πτώση της ναζιστικής δικτατορίας, του ναζισμού. Άρχισε ο ελεύθερος επαναπατρισμός των πολιτικών προσφύγων, δόθηκε σύνταξη στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, καταργήθηκαν οι γιορτές μίσους, καταργήθηκαν οι φάκελοι…

Καταργήθηκε ο νόμος 330/76, ένας νόμος που γνώρισε τη μεγαλύτερη κατακραυγή της εργατικής τάξης και προκάλεσε κορυφαίους εργατικούς αγώνες για την κατάργησή του. Καθιερώθηκε ο «πολιτικός» Γάμος (νόμος 1250/82). Ξεκίνησε η εκστρατεία για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Καθιερώθηκε το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Δόθηκε ψήφος στους νέους από 18 χρόνων, όπως επίσης και ψήφος στους μετανάστες και στους ναυτικούς.

• Δόθηκε άδεια τεσσάρων εβδομάδων στους εργαζόμενους, εβδομάδα εργασίας 40 ωρών, αυξήθηκαν ο αριθμός των στεγαστικών δανείων για εργαζόμενους και τα οικογενειακά επιδόματα, δόθηκαν μεγάλες αυξήσεις στις συντάξεις του ΙΚΑ, του ΤΕΒΕ, του ΤΣΑ και άλλων ταμείων, καθιερώθηκαν επικουρική σύνταξη για όλους τους εργαζόμενους, προγράμματα κοινωνικού τουρισμού, έγινε υπερδιπλασιασμός αγροτικών συντάξεων, δόθηκε αυτοτελής σύνταξη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους αγρότες, καθιερώθηκαν μέτρα για βελτίωση της διακίνησης των αγροτικών προϊόντων, μέτρα προστασίας και αξιοποίηση των αγροτικών καλλιεργειών, ενίσχυση εκδημοκρατισμός και μαζικοποίηση των αγροτικών συνεταιρισμών…

Το ΠΑΣΟΚ φρόντισε τα γηρατειά, τους μικρομεσαίους, κατάργησε την πολυθεσία, καθιέρωσε το ενιαίο μισθολόγιο, μείωσε το έλλειμμα ισοζυγίου πληρωμών, του πληθωρισμού, του ελλείμματος του δημόσιου τομέα, αύξησε τις εξαγωγές… Ο κατάλογος των έργων είναι ατελείωτος!

Ποιοι εμπόδισαν το έργο του ΠΑΣΟΚ;

Η «αλλαγή» που επιχείρησε το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν μια μηχανιστική μεταφορά απόψεων και μοντέλων και η εκβιαστική διαμόρφωση μιας πραγματικότητας προσαρμοσμένης σε κάποιο μοντέλο. Γιατί τότε το εγχείρημα της αλλαγής θα οδηγούσε σε παραμόρφωση του μοντέλου και σε βιασμό του οράματος. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έπρεπε να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τη Δεξιά αλλά και την παραδοσιακή Αριστερά. Έπρεπε να αποκαλύψουν την απόπειρα μεταμφίεσης της δεξιάς με τη λεοντή του Κέντρου και του Φιλελευθερισμού. Έκαναν προσπάθεια για να καταπέσουν οι δογματικοί μύθοι και οι σεχταριστικοί φραγμοί και να υπερφαλαγγιστούν οι στενοκομματικοί αντιπερισπασμοί των ηγεσιών της παραδοσιακής αριστεράς…

• Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές δεν επιβάλλονται με διοικητικά μέτρα και διατάγματα αλλά εμπεδώνονται όταν γίνουν αποδεκτές, συνειδητά, από την πλειοψηφία των πολιτών. Ότι ο μετασχηματισμός μιας οικονομίας είναι μια μακρόχρονη και επίπονη διαδικασία κατά τη διάρκεια της οποίας απαιτείται η ενεργός συμμετοχή των εργαζομένων…

Στην πορεία των χρόνων έγινε ξεκάθαρο ότι οι δυνάμεις της παραδοσιακής Αριστεράς για ν’ αποφύγουν την πραγματικότητα που δεν βοηθά την επίτευξη των κομματικών τους στόχων, έβαζαν πάντα στο λαό διάφορα ψευτοδιλήμματα: Αρνούνταν το χαρακτήρα της αναμέτρησης που διεξάγεται πάνω σε μια κοινωνική πόλωση και εμπεριέχει δυο ασυμβίβαστες στρατηγικές, αυτή της άρχουσας τάξης κι αυτή των λαϊκών δυνάμεων με κύριο φορέα Αλλαγής το ΠΑΣΟΚ. Διεξήγαν ουσιαστικά μονομέτωπο αγώνα ενάντια στο ΠΑΣΟΚ κάτω από το ψευδεπίγραφο σύνθημα «Τι ΠΑΣΟΚ τι δεξιά – δεξιά πολιτική».

• Χρησιμοποίησαν πάντα το μαζικό κίνημα ως υποχείριο των κομματικών τους επιλογών (όπου είχαν τον έλεγχο), ενώ άθροιζαν τις ψήφους τους με τη δεξιά στις παράλογες «συντεχνιακές» διεκδικήσεις. Κατηγορούσαν πάντα το ΠΑΣΟΚ για δήθεν συναινετικές με την άρχουσα τάξη διαδικασίες, ενώ οι ίδιες δυνάμεις της παραδοσιακής Αριστεράς συχνά συμπορεύονταν μαζί της από διαφορετική αφετηρία στον ίδιο στόχο: αναίρεση της αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ. Ο βασικός στόχος τους ήταν και είναι η αποδοχή τους ως διαπραγματευτικού παράγοντα και ρυθμιστή κι αυτό περνά μέσα από την κατάργηση της αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ.

Όταν ο άλλοτε αρχιστράτηγος του Δημοκρατικού Στρατού Μάρκος Βαφειάδης συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ, αναγνώρισε ότι ο αγώνας πρέπει να είναι μονομέτωπος εναντίον της Δεξιάς, εναντίον της ηγεσίας και όχι εναντίον των εγκλωβισμένων από προκαταλήψεις, ιστορικές συγκυρίες και ιστορικά λάθη. Κι όταν το ΚΚΕ αναπαλαίωνε το φρικαλέο εκείνο σύνθημα «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος», ενώ το ΚΚΕ(εσωτ.), με υπολανθάνουσα ευαισθησία στις μητσοτακικές «διαφάνειες» διαλαλούσε την απάντηση: «Ε και; Παπάγος!», ο Μάρκος Βαφειάδης δήλωνε: «Η ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ είναι αναγκαία για τη διεύρυνση και κατοχύρωση της δημοκρατίας και των θεσμών»!

Σκανδαλολογία και ανίερη συμμαχία

• Η σκανδαλολογία τι ήταν; Ήταν η στρατηγική περιθωριοποίησης και φθοράς του ΠΑΣΟΚ από τη δεξιά και τα κέντρα και επιτελεία της άρχουσας τάξης, γνωστή και πριν από το 1981, που θα πάρει πολλές μορφές ωσότου εκφραστεί με ένα πρωτοφανή θόρυβο κάτω από το μανδύα της «σκανδαλολογίας». Οι «πρασινοφρουροί» την πρώτη περίοδο, το χτύπημα της αξιοπιστίας των τοπικών στελεχών, η αμφισβήτηση των θεσμών, το χτύπημα του κυβερνητικού έργου, ήταν μερικές από τις εξειδικευμένες μορφές που θα πάρει αυτή η πολύπλευρη προσπάθεια φθοράς. Η ΝΔ θα επιλέξει συνειδητά να μεταθέσει το επίπεδο της αντιπαράθεσης από το πολιτικό σε ένα επίπεδο «ηθικής σπίλωσης» στελεχών, προσώπων και θεσμών, επιστρατεύοντας τη λασπολογία, την υπονόμευση, τον ψίθυρο. Είναι προσφιλείς μέθοδοι για τη Δεξιά όταν αδυνατεί να εκφράσει τις πραγματικές κοινωνικές και ιδεολογικές ανάγκες του λαού…

Αλλά το ζήτημα ήταν ότι στάθηκαν πλάι στη Δεξιά οι δυνάμεις της παραδοσιακής Αριστεράς. Τότε που τον Απρίλιο του 1989 το ΚΚΕ, η Ελληνική Αριστερά, η ΕΔΑ και διάφοροι ανεξάρτητοι «αριστεροί» δημιούργησαν τον περιώνυμο «Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου». Και ακολούθησε η φάση της άθλιας συναλλαγής: Μητσοτάκης – Φλωράκης – Κύρκος θα συγκροτήσουν μια ανίερη και ανιστόρητη συμμαχία. Ομάδα στελεχών της ΚΕ της ΕΑΡ, με βασικό εκφραστή τον αγωνιστή Αντώνη Μπριλλάκη θα ταχθεί κατά της συνεργασίας με τη ΝΔ, θα καταδικάσει το «νοσηρό αντιΠΑΣΟΚικό κλίμα» που καλλιεργεί η ηγεσία του κόμματος και θα ζητήσει τη συνεργασία των προοδευτικών, δημοκρατικών δυνάμεων με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ… Τον ακολούθησαν κι άλλοι…

Είναι νωπές οι σελίδες της νεότερης πολιτικής ιστορίας, αν και φοβάμαι πως ο πρόεδρος του Συνασπισμού κ. Τσίπρας, 14χρονος τότε, δεν κατάλαβε τίποτε – ούτε πρόκειται να καταλάβει! Αυτό που μπορώ να πω ως κατακλείδα είναι πως ο κ. Τσίπρας είναι «αριστερός» κατά δήλωση. Ο Τσαρούχης δεν το είχε πει; Είσαι ό,τι δηλώσεις!