Σκίτσο του ΤΟΛΙΑΔΗ, από το ΕΘΝΟΣ
Παίρνω αφορμή από το αμερικανικό παράδειγμα. Τις εκλογές τελικά τις κέρδισε ο Ομπάμα και το Δημοκρατικό Κόμμα. Πρέπει ωστόσο, πέρα από τις προσωπικές επιτυχίες του Ομπάμα και τα όποια προσόντα του ή το πρόγραμμα των Δημοκρατικών, να αναγνωρίσουμε το γεγονός της υποστήριξης των μεγάλων αμερικανικών εφημερίδων. Με κύρια άρθρα τους στήριξαν ευθέως, και χωρίς περικοκλάδες, τον Ομπάμα. Όποια, ας πούμε, συμφωνία και να είχαν κάνει – αυτό δεν μπορώ να το ξέρω – σημασία έχει ότι π.χ. η μεγαλύτερη εφημερίδα, η New York Times υποστήριξε τον Ομπάμα. Και η Washington Post. Κι άλλες μεγάλες εφημερίδες. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι «είδαν» πως η πολιτική των Ρεπουμπλικανών ήταν καταστροφική για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και ήταν αποφασιστικές σ’ αυτές τις εκλογές. Ο Ομπάμα θριάμβευσε.
Εδώ στην Ελλάδα, δυστυχώς, παίζεται το παιχνίδι που οι μεγαλοεκδότες το γνωρίζουν πολύ καλά. Τα καλά και συμφέροντα! Βλέπουμε με λύπη, οι παλιότεροι, μια «παραδοσιακά δημοκρατική» εφημερίδα, ΤΟ ΒΗΜΑ, να έχει μονίμως στο στόχαστρο τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ. Αλλά και οι άλλες «παραδοσιακά δημοκρατικές» εφημερίδες βλέπουμε ότι δεν κρατούν μια ντόμπρα πολιτική συμπεριφορά, αλλά είναι μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Για την σημερινή κοινωνικο-πολιτική κατάσταση στη χώρα μας φταίνε πρωτίστως οι πολιτικοί και η ασκηθείσα ή σκούμενη πολιτική, αλλά δευτερευόντως έχουν ένα μεγάλο ποσοστό ευθύνης και οι εφημερίδες, και γενικώς τα μέσα ενημέρωσης.
Είναι δυνατό να πιστέψει ο απλός πολίτης σήμερα ότι οι δημοσιογράφοι κυρίως της τηλεόρασης είναι αντικειμενικοί όταν τους βλέπει καθημερινά και καταλαβαίνει ακόμα και τις γκριμάτσες τους; Και οι μεγάλες εφημερίδες το ίδιο. Κάποτε πίστευε ο κόσμος κάπου. Σήμερα γνωρίζει και διαισθάνεται ότι ο πρωτοσέλιδος τίτλος μιας μεγάλης εφημερίδας έχει πάντα κάποιον προορισμό, κάποια αποστολή να επιτελέσει! Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Ας πούμε στις πολιτικές σελίδες των εφημερίδων, τίποτε δεν μπαίνει τυχαία. Όλα είναι σημαδεμένα. Όλα έχουν ονομασία. Κι ο τίτλος που μπαίνει σε όλα τα κομμάτια, λειτουργεί ως μοχλός πίεσης.
Θα περίμενε κανείς σήμερα που η χώρα βρίσκεται στα νύχια της Νέας Δημοκρατίας και του πιο ανίκανου πρωθυπουργού από τον καιρό της μεταπολίτευσης, τα ΜΜΕ να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και αντί του οικονομικού επιχειρηματικού κέρδους, να δουν και το κέρδος της πατρίδας και του λαού. Όμως ο ορθολογισμός του επιχειρηματία πέτυχε να υποτάξει στο σύστημά του την πολιτική.
Η πολιτική της Δεξιάς κατάφερε να εξανδραποδίσει το λαό, να προκαλέσει αύξηση των νευρώσεων, επιδείνωση των ψυχώσεων, μεγαλύτερη μοναξιά και πείνα! Νιώθει κανείς όλο και πιο γοργά ότι ο άνθρωπος οδηγείται προς μια μοίρα μαζική. Και βλέπουμε να έχει δημιουργηθεί μια τάξη τεχνοκρατών που είναι επιφορτισμένοι να κάνουν δημοσκοπήσεις και να προβλέπουν το μέλλον. Και είναι αυτονόητο ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν μεγάλη επίδραση στο πεδίο της οικονομικής, της ανθρώπινης και της πολιτικής επιλογής. Διαθέτουν έτσι μια τεράστια εξουσία χωρίς να συμμερίζονται ή να επωμίζονται τις ευθύνες της. Και τα μέσα ενημέρωσης έχουν ένα μέλλον μυθικό – κυρίως η τηλεόραση και το ραδιόφωνο, σε σημείο που η μαζική παιδεία έχει καταντήσει να είναι αποκλειστικά οπτικοακουστική!
Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι η πολυπόθητη «αλλαγή» αυτή τη στιγμή στη χώρα μας μόνο με το ΠΑΣΟΚ μπορεί να γίνει – και θεωρητικά και πρακτικά. Το ΚΚΕ είναι ανίκανο να ξεκολλήσει από τα κράσπεδα της σταλινικής προσωπολατρείας και της αγκυλώσεις μιας γραφειοκρατικής αντίληψης για τη δημοκρατία. Ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι ανεμομαζώματα-διαβολοσκορπίσματα. Δεν ξέρει τι πρέπει να υποστηρίξει. Ψαρεύει παντού… Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός πραγματικότητας, αφού ο ηγέτης του, ο Αλέξης Τσίπρας νομίζει ότι ηγείται του… δεκαπενταμελούς για την κατάληψη κάποιου σχολικού κτιρίου!
Η εμμανής εμμονή όλων να τα βάζουν με το ΠΑΣΟΚ προκαλεί απορίες αλλά και το εύλογο ενδιαφέρον για μια ψυχιατρική ανάλυση των ηγετών αυτών των κομμάτων. Όσο βλέπουν ότι το ΠΑΣΟΚ έχει αρχίσει να κερδίζει πόντους στην ελληνική κοινωνία, τόσο αυτοί διψάνε για τη διατήρηση της εικόνας που βιώνουμε σήμερα όλοι οι Ελληνες.
Ποτέ στην ιστορία ένα κόμμα, όπως το ΠΑΣΟΚ, δεν υπέστη τα πάνδεινα και ξέρουμε ότι δέχεται τα πυρά όλων των άλλων σε καθημερινή βάση! Και σ’ αυτή την πάλη τους για να εξοβελίσουν από την κεντρική πολιτική σκηνή το ΠΑΣΟΚ, ξοδεύονται και χάνουν το δυναμισμό τους, αλλά είναι εύκολο να διακρίνουμε νοθείες, υποκρισία, εκμετάλλευση, ψευδολογία και υπονόμευση. Ο Παπανδρέου δεν έχει κατοχυρώσει την πίστη του στο συμφέρον του λαού με δόγματα, ιερότητες και αυθεντίες. Η δημοκρατικότητά του είναι παροιμιώδης.
Η απελπισία παραμένει στην ελληνική κοινωνία, αλλά η πεποίθηση ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες παραμένει! Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό θα γίνει με τον Παπανδρέου και με το ΠΑΣΟΚ και όχι με τις δυνάμεις του αναχρονισμού, που ποδηγετούν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και τα κρατούν καθηλωμένα σε μακάρια ακινησία. Άκουσα σήμερα τον Αλογοσκούφη να λέει για πολλοστή φορά ότι η οικονομία δεν πάει καλά διότι για όλα φταίει το κακό ΠΑΣΟΚ:
Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομίας η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση είχε συνέπειες και για την ελληνική οικονομία και οι συνέπειες αυτές, όπως εξήγησε, οφείλονται σε δύο κακές κληρονομιές του παρελθόντος: τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα και τις δημοσιονομικές ανισορροπίες. Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομίας το τεράστιο δημόσιο χρέος της χώρας, που κληροδότησαν οι κυβερνήσεις του χθες, αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα της ελληνικής οικονομίας και περιορίζει πολύ τα περιθώρια άσκησης της δημοσιονομικής πολιτικής!
Ο ελληνικός λαός κυλάει προς τα πεπρωμένα του. Αλλά θα πρέπει να το πάρει απόφαση ότι κινείται μ’ ένα σωρό λαθρεπιβάτες! Αλογοσκούφης, Καραμανλής, Μπακογιάννη και τόσοι άλλοι…
ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ 