- ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ
- Ερρίκος Ίψεν: Ο κάθε πνευματικός άνθρωπος είναι ατομικά υπεύθυνος για τον ξεπεσμό της κοινωνίας μέσα στην οποία ζει και κινείται.
Ολοι αυτοί που θα μαζευτούν εκεί για να αποτελέσουν το άλλοθι της προεδρίας του Ευάγγελου Βενιζέλου προφανώς δεν έχουν καταλάβει ότι το ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε με [και από] τον ΑΝΔΡΕΑ.
Διαβάστε τους τίτλους των ομιλιών από τους διαφόρους πανεπιστημιακούς και τους συνταξιούχους της πολιτικής, αλλά και τους νεότερους, για να καταλάβετε ότι είναι σε άλλο μήκος κύματος.
Το αν θα γίνει αναφορά στο όνομα του Ανδρέα σε κάποια από τις ομιλίες, μου είναι αδιάφορο.
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος αυτού του μεγάλου οικοδομήματος του ΠΑΣΟΚ, ήταν η κινητήρια δύναμη που ήρθε στη ζωή της ελληνικής κοινωνίας και την τράνταξε συνθέμελα.
Άπειρα τα θέματα…
Κι έρχονται όλοι αυτοί οι σκερβελέδες να μιλήσουν περί ανέμων και υδάτων!!
Ή θα μας πουν ότι μπορούσε να γίνει οτιδήποτε χωρίς τον Ανδρέα!!!
ΠΑΣΟΚ και ΑΝΔΡΕΑΣ είναι δυο λέξεις αξεδιάλυτα δεμένες με τον ιστορία του τόπου. Δεν μπορείς να μιλάς για ΠΑΣΟΚ χωρίς να αναφέρεις τον Ανδρέα.
Στο συμπόσιο θα καταλάβει κανείς ότι τελικά ο Ανδρέας είναι στις δικές μας καρδιές και όχι κρεμασμένος στους τοίχους της Χαρ. Τρικούπη για να κοκορεύεται ο Βενιζέλος ότι πήρε τη θέση του στην προεδρία του Κινήματος.
Διότι αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν έχει σχέση με εκείνο που έφτιαξε ο Ανδρέας, όσο κι αν κάποια απομεινάρια μιας άλλης εποχής θα επιχειρήσουν να προκαλέσουν συναισθηματικές εκρήξεις.
Ο Ανδρέας είναι στις καρδιές εκείνων που τον πίστεψαν και ήταν οι συνοδοιπόροι στον αγώνα για την ΑΛΛΑΓΗ, δηλαδή τα εκατομμύρια των Ελλήνων και όχι εκείνοι που προσκολλήθηκαν δίπλα του για να γίνουν υπουργοί, υφυπουργοί, γραμματείς και φαρισαίοι, πρόεδροι και διευθυντές οργανισμών κ.λπ.
Λυπάμαι για τον ΓΑΠ που θα συμμετέχει μαζί με τους εχθρούς του Ανδρέα σ’ αυτό το μνημόσυνο. Συνηθίζεται όμως σε τέτοιες εκδηλώσεις να πηγαίνουν εχθροί και φίλοι.
Ο Αλέκος Παπαδόπουλος, παρουσιάζοντας το βιβλίο «Η αλλαγή τελείωσε νωρίς» του Παρασκευά Αυγερινού, είπε ότι σήμερα έχουν εξαφανιστεί λέξεις όπως πολιτική αρετή. Στην ομιλία του συμφώνησε με τον Παρασκευά Αυγερινό ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν γεμάτο αντιφάσεις. Εξέφρασε τους δραπέτες από την φτώχεια που αστικοποιήθηκαν και ήθελαν συμμετοχή στην εξουσία. Αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να τα βάλει όλα αυτά σε ένα σωστό δρόμο, ήθελε να εξισορροπήσει αντίθετες δυνάμεις ή όπως χαρακτηριστικά ανέφερε να δώσει «και στον κλέφτη ψωμί και στον χωροφύλακα χαμπέρι»…
Και τον Παρασκευά Αυγερινό γνωρίζω προσωπικά και τον Αλέκο Παπαδόπουλο και μπορώ να πω ότι κάποτε έτρεφα κάποια εκτίμηση για το πρόσωπό τους. Κι ούτε φυσικά μ’ ενόχλησε ποτέ το γεγονός ότι και οι δυο είχαν κομματικά, κυβερνητικά και κρατικά αξιώματα. Εγώ είχα μια συμμετοχή μέσα στο Κίνημα, σε διάφορες επιτροπές, από την ημέρα της ίδρυσής του και πίστευα ότι κυρίως με τη δημοσιογραφική μου δραστηριότητα θα το στήριζα. Εν πάση περιπτώσει έφυγα όταν ο Τσουκάτος με τον Σημίτη έκλεισαν την εφημερίδα «Εξόρμηση», στην οποία ήμουν διευθυντής και δούλευα σ’ αυτήν από την ημέρα της έκδοσής της. Read the rest of this entry »
Η εμφάνιση στο προσκήνιο του Παρασκευά Αυγερινού με την έκδοση του βιβλίου του «Η αλλαγή τελείωσε νωρίς», σήμανε συναγερμό σε όλους όσοι πάντα καιροφυλακτούσαν να χτυπήσουν τον Ανδρέα και την ΑΛΛΑΓΗ. Να τον χτυπήσουν και τώρα που δεν ζει, που είναι φευγάτος στον άλλο κόσμο. Γιατί μην ξεχνάμε ότι ακόμα τους κάθεται στο λαιμό αυτό που έκανε ο Ανδρέας με το ΠΑΣΟΚ μετά την μεταπολίτευση. Πολλοί είναι εκείνοι που με αφορμή την οικονομική κρίση των τριών τελευταίων χρόνων, απαξιώνουν την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και φυσικά στέλνουν στο πυρ το εξώτερον και τον Ανδρέα και τις πολιτικές επιλογές του. Αλλά το ζήτημα είναι ότι βάζουν το χεράκι τους και εκείνοι που είδαν Θεού πρόσωπο κάτω από τη σκέπη του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Αυγερινός μίλησε στην εφημερίδα «Καθημερινή»: «Το παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ και ο αδύναμος Ανδρέας», και είπε δυσάρεστα πράγματα, ότι ο Ανδρέας ήταν καταθλιπτικός κι ότι ο ίδιος τον είχε πάει στον ψυχίατρο κι ακόμα ότι ο καθηγητής Στεφανής πήγαινε κάθε μέρα στο Καστρί για να του χορηγήσει φαρμακευτική αγωγή κ.λπ. Λέει κι άλλα που είναι άκρως προσβλητικά και για όλη την οικογένεια Παπανδρέου και είναι λυπηρό που μια προσωπικότητα σαν τον Παρασκευά Αυγερινό έπεσε τόσο χαμηλά, ώστε να μιλάει για ζητήματα που άπτονται και του ιατρικού απορρήτου.
Είναι και περίεργο πώς μετά από τόσα χρόνια αποφάσισε να μιλήσει και η κατάθεσή του αναφέρεται σε τέτοια ζητήματα που δεν έχουν σχέση με την πολιτική. Αλλά φαίνεται ότι ο κ. Αυγερινός περίμενε τη στιγμή να «χτυπήσει», διότι ήταν γνωστή η στάση του απέναντι στον Ανδρέα, τουλάχιστον από την εποχή που το 1990 έγινε στο ξενοδοχείο Πεντελικόν η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής για να εκλεγεί ο γραμματέας. Και τότε οι Λαλιώτης, Σημίτης και Πάγκαλος είχαν προτείνει τον Αυγερινό, κόντρα στην πρόταση του Παπανδρέου που ήταν ο Τσοχατζόπουλος. Μάλιστα ο Ανδρέας είχε πει ότι βρέθηκε «ενώπιον ενός ωμού εκβιασμού». Τέλος πάντων, αυτά είναι θέματα μιας άλλης εποχής και άλλου άρθρου, όπως επίσης και εκείνα που αναφέρει ο Αυγερινός για το ΠΑΣΟΚ που το αποτελείωσε ο Βενιζέλος.
Συμπληρώνονται σήμερα 92 χρόνια από τη γέννηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1919, στη Χίο. Γιος του αείμνηστου Γεωργίου Παπανδρέου και της Σοφίας Μινέικο. Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ήταν αυτός που μας «αναστάτωσε» με τον ιδεολογικό και πολιτικό ριζοσπαστισμό του. Κινητοποίησε γενιές Ελλήνων, και μας έδειξε, με τις ιδέες και την πολιτική πρακτική του, πως πρέπει να παλεύουμε για να είναι η χώρα μας ανεξάρτητη, δημοκρατική, με ελεύθερους πολίτες και ζωντανή! Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήταν φυσική απώλεια για τη γενιά του. Ήταν απώλεια για όλες εκείνες τις γενιές που οραματίστηκαν την αλλαγή. Η παρακαταθήκη του ότι «εμείς οι Έλληνες έχουμε μόνο μια δυνατότητα: να πετύχουμε», συμπυκνώνει όλη την αγωνία για την απουσία του. Ήταν η δύναμή μας! Στις 23 Ιουνίου 1996 ο Ανδρέας Παπανδρέου έχασε τη μάχη με το θάνατο, μετά από οξύ ισχαιμικό επεισόδιο στο σπίτι του στην Εκάλη. Η σωρός του μεταφέρθηκε στη Μητρόπολη Αθηνών και εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Κηδεύτηκε στις 26 Ιουνίου 1996 μέσα σε κοσμοπλημμύρα με τιμές αρχηγού κράτους. [Σύντομο βιογραφικό σημείωμα στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος Ανδρέα Γ. Παπανδρέου http://www.agp.gr].
Του Νικου Γ. Ξυδακη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Σάββατο, 4 Σεπτεμβρίου 2010
Η 3η Σεπτεμβρίου, εκτός των άλλων, σημαίνει την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου, το 1974. Ο Παπανδρέου συνέλαβε την ιστορική ροπή, συγκρότησε συμμαχίες, εξέθρεψε προσδοκίες, δημιούργησε γεγονότα: δημιούργησε έναν εκφραστή της αναπόδραστης ανάδυσης των μικρομεσαίων στρωμάτων στο πολιτικό προσκήνιο. Ακουσε τη βοή του νέου κόσμου και υπερφαλάγγισε τον παλαιό, αφήνοντας εν αμηχανία και βραδυπορία το Κέντρο και την Αριστερά. Το θεμελιακό τρίπτυχο του, «Εθνική ανεξαρτησία – Λαϊκή κυριαρχία – Κοινωνική απελευθέρωση» περιείχε τους ανεκπλήρωτους πόθους του ελληνικού λαού, έταζε τα πάντα στους πάντες.
Τριάντα έξι χρόνια αργότερα, το ίδιο κόμμα έχει ηγέτη τον γιο του ιδρυτή, και κυβερνά. Η χώρα βρίσκεται σε ιστορική καμπή, όπως το 1974, μείον την ελπίδα και την άκρατη αισιοδοξία· τώρα, η διάχυτη αίσθηση είναι ότι αποτύχαμε και ότι τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμη. Τώρα, διάχυτη είναι η αίσθηση της ήττας, ήττας εσωτερικής, ενδιάθετης· και μαζί η αδυναμία προσδιορισμού ταυτότητας και πορείας.
Το ΠΑΣΟΚ και ο ηγέτης του, εκ των πραγμάτων, καλούνται να αντιληφθούν αυτή την ιστορική ροπή, και να διατυπώσουν τρόπους αντιστροφής, υπέρβασης – δηλαδή, το δυσκολότερο. Δεν καλούνται να καβαλήσουν το κύμα του καιρού, αλλά να ανατρέψουν τη δυσχέρεια και τη δυσφορία που ολοένα βαθαίνουν. Μπορούν;
Απ’ όσα λέει ο Γ. Α. Παπανδρέου και απ’ όσα δεν λέει, αλλά σημαίνει, ηρακλειτείω τω τρόπω, τέτοια αντιστροφή ή υπέρβαση δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Δεν φαίνεται να έχει δυνάμεις, ζωτικότητα. Η ρητορική του έχει ξεφουσκώσει, δεν περιέχει ούτε καν αγωνία, πόσω μάλλον ιδέες – ιδίως αφότου εναπέθεσε τις τύχες της χώρας στα χέρια της τρόικας. Αδυνατεί να πείσει τον λαό και να αντλήσει δυνάμεις εξ αυτού· η σφοδρότητα των συμβάντων τον ξεπερνά ιστορικά, είναι υπεράνω των δυνάμεών του.
Αισιοδοξία, ορμή, μεγάλες προσδοκίες, την 3η-9-1974 του Ανδρέα Παπανδρέου. Πεσιμισμός, αδυναμία, διάψευση, την 3η-9-2010 του Γιώργου Παπανδρέου.
Το Ινστιτούτο Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών (ΙΣΤΑΜΕ) – Ανδρέας Παπανδρέου ανακοίνωσε τη διοργάνωση μέχρι το τέλος του έτους συμποσίου, με αντικείμενο τη συμβολή του στην οικονομική επιστήμη. «Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος πολιτικός ηγέτης αλλά και ένας διεθνούς φήμης και αναγνωρισμένος οικονομολόγος – πανεπιστημιακός δάσκαλος. Το ΙΣΤΑΜΕ, ως επιστημονικό ίδρυμα, με αυτό το Συμπόσιο επιδιώκει να αναδείξει και την ακαδημαϊκή διάσταση του σημαντικού έργου του Ανδρέα Παπανδρέου», αναφέρει ανακοίνωση του ινστιτούτου. Σημειώνεται ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πλούσια ακαδημαϊκή καριέρα πριν τη Μεταπολίτευση. Το 1943 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Χάρβαρντ και στη συνέχεια διορίστηκε ως αναπληρωτής καθηγητής. Tο 1947 διορίστηκε επίκουρος και στη συνέχεια τακτικός καθηγητής του Πανεπιστημίου της Μινεσότα και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεΐ. Διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Οικονομικής Επιστήμης του Μπέρκλεϊ από το 1956 ως το 1959. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας εργάστηκε ως καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και του πανεπιστημίου Γιορκ στο Τορόντο του Καναδά.
Δεκατέσσερα χρόνια από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου συμπληρώνονται αύριο, χωρίς να είναι γνωστό- και πάντως χωρίς να έχει ανακοινωθεί από το ΠαΣοΚ- αν θα γίνει κεντρική πολιτική εκδήλωση ή αν θα τελεστεί μνημόσυνο. Με την αφορμή αυτή, η Αριστερή Πρωτοβουλία του Γ. Παναγιωτακόπουλου εξέδωσε χθες αιχμηρή ανακοίνωση στην οποία σημειώνεται μεταξύ των άλλων: «Σήμερα περισσότερο από ποτέγίνεται αισθητό το δυσαναπλήρωτο κενό που άφησε για το ΠαΣοΚ, τον λαό και τον τόπο μας η απώλεια του ιδρυτή μας και φυσικού ηγέτη, Ανδρέα Παπανδρέου». Η Αριστερή Πρωτοβουλία, εν τω μεταξύ, διοργανώνει πολιτική εκδήλωση την ερχόμενη Κυριακή σε ξενοδοχείο της Αθήνας.